ଜୟତି ଜୟତି ରାଧା ଶ୍ରୀ ବ୍ରଜାରଣ୍ୟ ରାଜ୍ଞୀ
ଜୟତି ଜୟତି ରାଧାକୃଷ୍ଣ ବକ୍ତ୍ରାବ୍ଜଭୃଙ୍ଗୀ
ଜୟତି ଜୟତି ରାଧା ଗୋପିକା ମୌଳିମାଳାଂ ।
ଜୟତି ଜୟତି ରାଧା ସ୍ୱାମିନୀ ଯା ମଦୀୟା ।୧।
କୀର୍ତ୍ତିଦା ପ୍ରାଣଭୂତାଂ କୋଟିସାଧ୍ୱୀ ବରିଷ୍ଠାଂ ।
ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ରୂପା ସ୍ୱାମିନୀ ଯା ମଦୀୟା ।୨।
ସତ୍ସୌଭାଗ୍ୟ ଶାଳିନୀ ରାସଲୀଳାଧିଦେବୀଂ ।
ସର୍ବଶୋଭାବରେଣ୍ୟାଂ ସ୍ୱାମିନୀ ଯା ମଦୀୟା ।୩।
ଶ୍ରୀ ମହାଭାବବର୍ଷ୍ମା ଶ୍ରୀହରେ ଶର୍ମସଦ୍ମାଂ ।
କିଶୋରୀ କଳ୍ପବଲ୍ଲୀଂ ସ୍ୱାମିନୀ ଯା ମଦୀୟା ।୪।
ଶତକୁମ୍ଭାଭଗାତ୍ରୀଂ ଦିବ୍ୟମାଙ୍ଗଲ୍ୟ ସୂତ୍ରୀଂ ।
ଗାଢ଼ବାଧାଲବିଝ୍ର ସ୍ୱାମିନୀ ଯା ମଦୀୟା ।୫।
ଚୀନନୀଳାଭବସ୍ତ୍ରା ପୂର୍ଣ୍ଣଶୁଭ୍ରାଂଶୁ ବକ୍ତା ।
ଫୁଲ୍ଲରାଜୀବହସ୍ତାଂ ସ୍ୱାମିନୀ ଯା ମଦୀୟା ।୬।
କଞ୍ଜକର୍ପୂରଗନ୍ଧାଂ ଶୋଣପଦାରବିନ୍ଦାଂ ।
ବ୍ରହ୍ମରୁଦ୍ରେନ୍ଦ୍ର ବନ୍ଦ୍ୟାଂ ସ୍ୱାମିନୀ ଯା ମଦୀୟା ।୭।
ଗୋଷ୍ଠଚନ୍ଦ୍ରାଦଭିନ୍ନା ସର୍ବଦା ସୁପ୍ରସନ୍ନାଂ ।
ଭୀଷ୍ଟଦା ଶ୍ରୀଳନାମାଂ ସ୍ୱାମିନୀ ଯା ମଦୀୟା ।୮।
ଇତି ଶ୍ରୀଲୋକନାଥଦାସ ଗୋସ୍ୱାମୀନା
ବିରଚିତା ‘‘ଶ୍ରୀରାଧା ନକ୍ଷତ୍ର ମାଳା’’ ସମାପ୍ତ ।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଚୈତନ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ରାୟ ନମଃ ।
ଇଥିଂ ସର୍ବର୍ଥଦା ରାଧା, ପ୍ରେମ ନାମାବଳୀର ଶୁଭା
ସ୍ୟାଃ କୀର୍ତ୍ତନ ମାତ୍ରେଣ, ଶ୍ରୀ ଗାନ୍ଧର୍ବ ପ୍ରସିଦତି ।
ତ୍ରାହି ଶ୍ରୀରାଧିକେ, ତ୍ରାହି ଗାନ୍ଧର୍ବିକେ
କୃଷ୍ଣପ୍ରାଣଧିକେ, ଚୀନନୀଳାଂଶୁକେ ।ଧ୍ରୁବ।
ଶ୍ରୀକୀର୍ତ୍ତିଦାପୁତ୍ରି ମହାଭାବ ଗାତ୍ରୀ,
ରମୋମାଧିଷ୍ଠାତ୍ରି, ଗୋପୀ ପ୍ରେମପାତ୍ରୀ ।୧।
ମାଧୁରୀଣାଂପୂରି ହେ ଶ୍ରୀରାସେଶ୍ୱରୀ,
ସ୍ଥିର ବିଦ୍ୟୁତ୍ ଗୌରି, ସୌଭାଗ୍ୟମଞ୍ଜରି ।୨।
ସାଧ୍ୱୀ ଗୋତ୍ର ଗୁର୍ବି, ଗୋଲକାଧି ଦେବି,
ସ୍ୱାମିନୀ ମାଧବୀ, ଶ୍ରୀବୃଷଭାନୁବି ।୩।
ମୁଖେନ୍ଦୁ ଭାସନି, ଶ୍ୟାମାଙ୍କବର୍ତ୍ତିନୀ,
ସ୍ୟାନ୍ଦିନିହ୍ଲାଦିନି, ହେ ଦୁଃଖ ଧ୍ୱଂସିନୀ ।୪।
ହେ କୁଞ୍ଜଗେହିନି, ହେମାବ୍ଜଦେହିନି,
ଗୋବିନ୍ଦ ମୋହିନି, କାରୁଣ୍ୟବାହିନି ।୫।
ରୁଚିର ପକ୍ଷ୍ମପାଳି, ରୁକ୍ଷଜିନ୍ନଖରାଳି,
ସର୍ବଦା ପରିତାଳି, ଶୁଦ୍ଧ ସଦ୍ଗୁଣାବଳି ।୬।
ନିତ୍ୟ ନୂତନ କାୟେ, ଶ୍ୟାମସୁନ୍ଦର ପ୍ରିୟେ,
ପ୍ରଣୟ ରତ୍ନାଳୟେ, ପଶୁପରାମାଶ୍ରୟେ ।୭।
ଇନ୍ଦ୍ରାବ୍ଜପରିମଳେ, ବିଧୁ ବ୍ରାତ ଶୀତଳେ,
ନବନୀତ କୋମଳେ, ନିଜ ଦାସୀ ବତ୍ସଳେ ।୮।
ଅଖିଳ ଶକ୍ତିବରେ, ଜଗଦୈକବନ୍ଧୁରେ,
ମଧ୍ୟମିତ ଭଙ୍ଗୁରେ, ମଣି ଚାରୁ ନୂପୁରେ ।୯।
ଗୋକୁଳାଟଦିଶେ, ସଦ୍ରତ୍ନାବତଂସେ,
ନୀର୍ଲିପ୍ତେନିର୍ଦୋଷେ, କୋଟିନ୍ଦୁ ସଂକାଶେ ।୧୦।
ଅଭିନବପ୍ରମଦେ, ନଟବିଶାରଦେ,
ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟ ବରହ୍ରଦେ ତ୍ୱମଭୟବରଦେ, ।୧୧।
ସତ୍ପଥେପ୍ରସୁ ବ୍ରତେ, ଯଶୋଦାଲାଳିତେଃ,
ଷଡୈଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟନ୍ୱିତେ, ସ୍ୱୀୟ ପ୍ରେମାର୍ପିତେ ।୧୨।
ଅଷ୍ଟସାତ୍ୱିକାଙ୍ଗି, ଚଳାପାଙ୍ଗଭଙ୍ଗି
କୃଷ୍ଣସ୍ୟାବ୍ଜଭୃଙ୍ଗି ଗୋବିନ୍ଦ ପ୍ରିୟାଙ୍ଗି ।୧୩।
ଜୟ ଶ୍ରୀ କମଳିନି, ତ୍ରିବଳି ସୁଶୋଭିନି,
ସିନ୍ଦୁର ତିଳକିନି, ରମା ଶ୍ରୀବିଜୟିନୀ ।୧୪।
ଶତ୍ରୁ ମଦମର୍ଦ୍ଦିନି, ଗୋଷ୍ଠଶୁଭବର୍ଦ୍ଧିନି,
କୃଷ୍ଣମୟବଳଗିନି, ଲତିତାଆତ୍ମସଙ୍ଗିନ ।୧୫।
ସପ୍ତୋତୀର୍ଥେ ପୁତେ, ନିଜାଳୀ ପ୍ରସିତେ,
ଲାବଣ୍ୟାମ୍ବୁଧୌତେ, ତ୍ରପା ବସ୍ତ୍ରାଙ୍କିତେ ।୧୬।
ହେ ଧୀରାତି ଧୀରେ, ନିତ୍ୟାନିନ୍ଦ ପୁରେ,
ବନ୍ଧୁ ଜୀବାଧରେ କେଶାଦ୍ୟ ଗୋଚରେ ।୧୭।
ହରି କରି ଶୃଙ୍ଖଳେ, ଜୟ ଜଗନ୍ମବିଳେ,
ମଦିରାକ୍ଷିନିର୍ମଳେ, ପାକାତି କୌଶଳେ ।୧୮।
ସୁଧା ଧାରାସ୍ମିତେ, ହେ ନର୍ମ ପଣ୍ଡିତେ,
ସୁସ୍ମିଗ୍ଧେବ୍ ଜହସ୍ତେ ବିଦଗ୍ଧେ ବିନୀତେ ।୧୯।
ଚାରୁଭ୍ରୂକାର୍ମୂକେ ରତ୍ନଗ୍ରୈ ବେୟକେ,
ପୀୟୁଷବାଚିକେ, ଲସ୍ୟଦ୍ଦୋର୍ବଲ୍ଲିକେ ।୨୦।
ସୌଭାଗ୍ୟରେଖିକେ, ବଜ୍ରଶଳାକିକେ
ଲୋକଲୀଳାଳକେ, ସଙ୍ଗୀତ କୌତୁକେ ।୨୧୦।
ପ୍ରୌଜ୍ୱଳତ୍କାଜ୍ୱଳେ, ଚଳଦ୍ଦୁ ଗାଞ୍ଚଳେ,
ସୁଜିହ୍ମକୁନ୍ତଳେ, ଶ୍ରୀଳଗଣ୍ଡସ୍ଥଳେ ।୨୨।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣାନୁଶୀଳେ, ହେଲୋଳକୁଣ୍ଡଳେ,
ଗୋବିନ୍ଦାନୁକୁଳେ, ସ୍ୱକେଳି ବିହ୍ୱାଳେ ।୨୩।
ମାଣିକ୍ୟ ଭାରଦେ ହରିପ୍ରେମୋନ୍ମାଦେ,
କଳାସୁକୋବିଦେ, କୃଷ୍ଣଶର୍ମାପ୍ରଦେ ।୨୪।
କ୍ରୀଡ଼ାଧୌରେୟକେ, ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗୁଳୀୟକେ
ଘୋଣାଗ୍ରାମୌକ୍ତିକେ, ସ୍ତ୍ରୀମୌଳି ମାଳିକେ ।୨୫।
ସୁକାନ୍ତେ ସୁଶ୍ରୌଣି ରମ୍ଭୋରୁସୃଗ୍ ବେଣି,
କୋକିଳ ଭାଷିଣ, ଓଁ କାର ରୂପିଣୀ ।୨୬।
ମତ୍ତେଭଗାମିନି, ଚକ୍ରବାକସ୍ତନି,
ବଲ୍ଲକୀବାଦିନି, ଗୋଲକ ବାସିନି ।୨୭।
ସୁପଟଚର୍କିକେ, ଚିତ୍ରକଞ୍ଚୋଳିକେ,
ମହାଲକ୍ଷ୍ମ୍ୟାଘ୍ରିକେ, ସୁରକ୍ତା ଲକ୍ତିକେ ।୨୮।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣାଦି ଭିନ୍ନେ, ଦାରିଦ୍ର୍ୟବିଲ୍ୱନେ,
ବିପଦ୍ୱଧୂନନେ ପ୍ରସୀଦ ପ୍ରସନ୍ନେ ।୨୯।
ଦିବ୍ୟରତ୍ନାଙ୍ଗଦେ, ଚାରୁମନ୍ଦତୁନ୍ଦେ,
ଗୋବିନ୍ଦ ଭୃଙ୍ଗଦେ, ନିତୋସ୍ମିତେପଦେ ।୩୦।
ଇତି ଶ୍ରୀଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ପଟ୍ଟନାୟକ ବିରଚିତ
ଶ୍ରୀ ବୃଷଭାନୁଜା ପ୍ରେମ ନାମାବଳୀ ସମାପ୍ତ ।
ନିଶି ଚତୁର୍ଥ ଯାମରେ ଶ୍ରୀ ନବଦ୍ୱୀପରେ
ଚେତି ଶତୀସୁତ ବସି ପଲଙ୍କ ଉପରେ ।୧।
ବୃନ୍ଦାବନରେ ଶ୍ରୀରାଧା କୃଷ୍ଣ ଉତ୍ପାଥନ-
ଲୀଳା ଭାବୁ ପ୍ରେମାବ୍ଧିରେ ମଗ୍ନ ହେଲା ମନ ।୨।
ଅଥାନନ୍ତରେ ଶ୍ରୀବ୍ରଜେ ରବିସୁତା ତୀରେ
ବୃନ୍ଦା ମିଳିଲେ ନିଭୃତ କୁଞ୍ଜ ଅଗଣାରେ ।୩।
ବୃନ୍ଦା ଆଗମନ ହେଜି ଦ୍ୱିଜରାଜ ଧୀରେ ।
ବିହିଲେ ମଧୁର ଧ୍ୱନି ଲତା ବିଟପିରେ ।୪।
ଦ୍ରାକ୍ଷା ଲତାରୁ ଅଇଲେ ସାରିକା ନିକର ।
ନୀରଦ ପରି ମଣ୍ଡିଲେ ନିକୁଞ୍ଜ ଶିଖର ।୫।
ରସାଳ ଶାଖାରେ ପିକ କରକରେ ଶୁକ ।
ପିଳୁରେ କପୋତ ଯମୁନାରେ ଚକ୍ରବାକ ।୬।
ଅବନିରେ କଲା ତାମ୍ବ୍ର ଚୂଡ଼ ଆମ୍ବ୍ରେଡ଼ିତ ।
ହଂସଜାରେ ରାଜହଂସ ବଂଶ କଲେ ରୁତ ।୭।
ଅନିଳ ବହିଲା ପଦ୍ମ ପରିମଳ ଘେନି ।
ଅଳି ଆଳି ମିଳି କଲେ କେଳିକୁଞ୍ଜେ ଧ୍ୱନି ।୮।
କୁଞ୍ଜ ପୁରତର ତୁଙ୍ଗ ତୁଳରୁ କଳାପି
ପ୍ରମତ୍ତେ ଅଇଲା କେକା ବାଣୀକି ପ୍ରତାପି ।୯।
ବ୍ରଜବିଧୂଙ୍କର ସୁରଙ୍ଗ ନାମ କୁରଙ୍ଗ ।
ପ୍ରିୟା ସଙ୍ଗେ ହେଲା କୁଞ୍ଜ ଅଳିନ୍ଦର ଲାଗ ।୧୦।
ଲଳିତ ଚମ୍ପକଲତା ଚିତ୍ରା ଇନ୍ଦୁରେଖା ।
ତୁଙ୍ଗବିଦ୍ୟା ରଙ୍ଗଦେବୀ ସୁଦେବୀ ବିଶାଖା ।୧୧।
ମଞ୍ଜରା ପ୍ରାନ୍ତ ରୂପ ରତି ଲବଙ୍ଗ ରସ ।
ଗୁଣ ବିଳାସ ହୋଇଲେ କୁଞ୍ଜ ଆଶ ପାଶ ।୧୨।
ଶ୍ୟାମଳା ବିମଳା ମଧୁମତୀ ଭଦ୍ରା ସାରୀ ।
ପାଳୀ ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖୀ ଆଦି ଯେତେ ଯୁଗେଶ୍ୱରୀ ।୧୩।
ସର୍ବେ ମିଳି ନିକୁଞ୍ଜ ପଞ୍ଜର ଜାଳ ପାଶେ ।
ତୁନି ହୋଇ ରହି ବିଲୋକନ୍ତି ଅନିମିଷେ ।୧୪।
ବହୁଳ ବିହଙ୍ଗ ରାବ ଗହଳରୁ କୁଞ୍ଜେ ।
ଚହଳେ ଚେତିଲେ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ଫୁଲଶେଯେ ।୧୫।
ନିଖିଳ କେଳି ସାକ୍ଷୀ ପଞ୍ଜରୀ ସାରୀ ।
ସର୍ବେ ଡାକନ୍ତି ସ୍ୱ ସ୍ୱ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଧରି ।୧୬।
ଶୁକ ଭାଷେ ଜୟ ଗୋକୁଳ-ମଙ୍ଗଳକନ୍ଦ ।
ଜୟ ଶ୍ରୀ ବ୍ରଜ ଯୁବତୀ ଭୃଙ୍ଗୀ-ଅରବିନ୍ଦ ।୧୭।
ଜୟ ପ୍ରତିପଦ-ବିବର୍ଦ୍ଧିତ-ନନ୍ଦାନନ୍ଦା ।
ଜୟ ଜୟ ଗୋବିନ୍ଦ ଅଚ୍ୟୁତ ନତସନ୍ଦା ।୧୮।
ତେଜ ନିଦ୍ରା ଶ୍ରୀ ପୌର୍ଣ୍ଣମାସୀଙ୍କି ସଙ୍ଗେ କରି ।
ଶୟନ ମନ୍ଦିରକୁ ନ ଯାଇ ଗୋଷ୍ଠେଶ୍ୱରୀ ।୧୯।
ଚଳ କୋଳରୁ ବରଜି କୁଳଜା ରାଧାଙ୍କୁ ।
ଦେଖ ପ୍ରାଚୀଦିଗ ବହିଲାଣି ଅରୁଣକୁ ।୨୦।
ସାରୀ ଧୀରେ ଡାକେ ଜୟ ଜୟ ଶ୍ରୀରାଧିକେ ।
ଜୟ ବୃଷଭାନୁସୁତେ ଜୟ ଗାନ୍ଧର୍ବିକେ ।୨୧।
ଜୟ ଜୟ ଶ୍ରୀବୃନ୍ଦାଟବୀ-ପଟ୍ଟାଭିଷେକେ ।
ଜୟ ରାସେଶ୍ୱରୀ ଜୟ ହରି ପ୍ରାଣାଧିକେ ।୨୨।
ଉଠ ମଠ ନ କର ଶ୍ରୀବୃଷଭାନୁ ଜେମା ।
ବିଲୋକ ଚରମାଚଳେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଚନ୍ଦ୍ରମା ।୨୩।
ବରଜି ବରଜ ଯୁବରାଜଙ୍କୁ ଏଥର
ସଜ ହୁଅ ନିଜ ଶଯ୍ୟା ସଦ୍ମକୁ ସତ୍ୱର ।୨୪।
ଅଭିମନ୍ୟୁ ଧରି ଆସିବଣି କ୍ଷୀର ଭାର ।
ଜଟିଳା ଡାକବେଟି ଆବେରି ଗର୍ଭାଗାର ।୨୫।
ନିରଳସେ ବିଜେ କର ନ ସରୁ ରଜନୀ ।
ନିଳୟର ମଙ୍ଗଳକୃତ୍ୟ କର ସ୍ୱାମିନୀ ।୨୬।
ଶାରୀ ଗିର ମନ୍ଦର ହୋଇଲା ନିପତନ ।
ଶ୍ରୀଧାହୃଦ କ୍ଷୀରାବ୍ଧି ମଧ୍ୟରେ ବହନ ।୨୭।
ସୁମନସ ଶେଯୁ ତୋଳି ଶ୍ରୀରାଧାଙ୍କୁ ଧୀରେ ।
ବାହୁଡ଼ାଇଲେ ଶ୍ରୀ ବ୍ରଜବିଧୁ ହୃଦୟରେ ।୨୮।
ନୀପମୂଳେ ଥିଲା କକ୍ଖଟୀ ନାମେ ମର୍କଟୀ ।
ଡାକିଲା ଜଟିଳା ଧରି ଅଇଲେକ ଯଷ୍ଟି ।୨୯।
କାହା ଅଙ୍ଗେ କାହା ବାସ ନୋହିଲା ଗୋଚର ।
ସୋହାଗରେ ନିକୁଞ୍ଜରୁ ହୋଇଲେ ବାହାର ।୩୦।
ଆସୁ ରାଧା ଆଳୀ ମେଳେ ଲଳିତା ପାଶକୁ ।
ହରି କର ପ୍ରସାରି ସେ ନେଲେ ହୃଦୟକୁ ।୩୧
ଲଲାମକ ପୁଷ୍ପସ୍ରଜ ସୀମନ୍ତ ମଧ୍ୟରେ ।
ଦିଶେ ମଦନ ଜୟ ଶ୍ରୀପତାକା ପରିରେ ।୩୨।
ଇଳାବୃତ ଧରଣୀରେ ଇନ୍ଦ୍ର ଗୋପ ପରି ।
ଗଣ୍ଡର ତାମ୍ବୁଳ ବୋଳ ଦିଶୁଛି ମାଧୁରୀ ।୩୩।
ମଧୁସୂଦନ କ୍ରୀଡ଼ାନ୍ତ ବଧୂଳୀର ଛବି ।
ବହିଛି ଅଧରୁ ରୁଚି କଲେ ଅଳୀ ଭାବି ।୩୪।
ଶିଥିଳ ସିନ୍ଦୂରବିନ୍ଦୂ ଦିଶୁଛି ଏମନ୍ତ ।
ଅନୁରାଗ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ହେଲା ପରାଏ ଉଦିତ ।୩୫।
କନକ ଶଙ୍ଖରୁ ହରିତାଳ ଜଳଧାର ।
ସ୍ରବିଲା ପରି ଝଲସି ଲୋଟୁଛି ପୀତାମ୍ବର ।୩୬।
ତେଣେ ଚାହୁଁ କିଶୋରଚନ୍ଦ୍ରମା ଲଲାଟକୁ ।
ବ୍ୟକ୍ତି ହୋଇଛି ସିନ୍ଦୂର ମୋହିଛି ମନକୁ ।୩୭।
କଳା ଉପୁରାଣ ଖସି ଯାଉଛି ଅଙ୍ଗରୁ ।
କାଳିନ୍ଦୀ ପରାଏ କଳିନ୍ଦ ମହୀଧରରୁ ।୩୮।
ପରସ୍ପର ସୁଷମା ସକଳ ସଖୀ ହେଜି ।
ହେଲେ ହସାହସି ସୁଖ ସୁଖାବ୍ଧିରେ ମଜ୍ଜି ।୩୯।
ଲଳିତାଙ୍କ କୋଳେ ରହି କୀର୍ତ୍ତିଦା କୁମାରୀ ।
ଢାଳି ଡୋଳା ନାଗର ମଘବା ଧୃତି ହରି ।୪୦।
କରେ ଥାଉ ବଂଶୀ ମୋ ମୁରଲୀ କାହିଁ ବୋଲି ।
ଧଇଲେ ଅନଙ୍ଗ ମଞ୍ଜରୀଙ୍କ ଭୁଜବଲ୍ଲୀ ।୪୧।
ରାଧା ସହ ହସିଲେ ବଦନେ ଦେଇ ବାସ ।
ଡାକେ କଖ୍ଖଟୀ ଜରତୀ ହେଲାଣି ପ୍ରବେଶ ।୪୨।
ହେଜି କୃଷ୍ଣ ତେଜି ଅନଙ୍ଗମଞ୍ଜରୀ ପାଣି ।
ଲାଜେ କିଶୋରୀମଣିଙ୍କି ମାଗିଲେ ମେଲାଣି ।୪୩।
ଅପାଙ୍ଗରେ ଅଙ୍ଗୀକାର କରୁଁ ଗଲେ ଚଳି ।
ଦାସୀ ତଳପରୁ ଛିନ୍ନ ହାର ମୋତି ତୋଳି ।୪୪।
କାଞ୍ଚି କାଞ୍ଚୁଲା ନୁପୂର ପତଦ୍ଗ୍ରହ ଝରି ।
ଧରି ସ୍ୱାମିନୀ ଗହଣେ ଚଳେ ପରିଚାରୀ ।୪୫।
ଯେଝା ଶଯ୍ୟା ନିକେତନେ ପହୁଡ଼ିଲେ ଯାଇ ।
ସେଶ୍ୱରୀଙ୍କ ପଦ ପଣତରେ ପୋଛିଦେଇ ।୪୬।
ପାହୁଡ଼ାଇ ଯତନେ ପ୍ରିୟ ପୀତବସନ ।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ କହଇ ପଦ ସମ୍ବାହନ ।୪୭।
କୋଇଲି କି ବୁଦ୍ଧି କରିବି ମୁହିଁ ।
କେବେ କହିଲେ ତ ଶୁଣୁନାହିଁ ।
କାନନରେ ଏକା ଦିନ ନେଲା । ଆଲୋ !
କାଳ ବେଳରେ ଅନ୍ନ ନ ଖାଇଲା । ଲୋ ।
କୋଳରେ ବେଳେ ମନ ପୁରାଇ । ଆଲୋ !
କୃଷ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ମାକୁଧଇଲି ନାହିଁ ଲୋ ।୧।
କୋଇଲି ଖୋଜୁଥିବ ମୋତେ ମନେ ।
ଖେଦ ପାଇ କ୍ଷୁଧାରେ କାନନେ ।
ଖେଳାଉ ଥିବ ଲୁହରେ ଡୋଳା । ଆଲୋ !
ଖଳ ବିହି କେଣେ ମୋତେ ମା କଲା ଲୋ ।
ଖରାରେ ଯାଇଥିବନି ଲୁଚି । ଆଲୋ !
ଖଞ୍ଜନ ନେତ୍ର ମୋ ଦୁଃଖୀ ସଙ୍ଖାଳି ଲୋ ।୨।
କୋଇଲି ଗଡ଼ିଗଲାନି ତ କାଳ ।
ଗହନେ ପଡ଼ିଲା କି ଜଞ୍ଜାଳ ।
ଗଲାବେଳେ କେତେ କହିଥିଲି । ଆଲୋ !
ଗଣ୍ଠିଧନ ବେଗେ ଆସିବୁ ବୋଲି ଲୋ ।
ଗୃହକୁ ଯେବେ ଲେଉଟିଥାନ୍ତା । ଆଲୋ !
ଗୋଧୂଳି ଉଡ଼ିବା ହେଲେ ଦିଶନ୍ତା ଲୋ ।୩।
କୋଇଲି ଘାରି ହେଉଛି ହୃଦୟ ।
ଘରୁ ଗଲାବେଳୁ ମୋ ତନୟ ।
ଘେନୁଛି ମୁଁ ଆଜ୍ଞା ବୋଲି ମାଗି । ଆଲୋ !
ଘନଶ୍ୟାମ ଯା ହୋଇଲା ଓଳଗି ଲୋ ।
ଘୋର ଅନ୍ଧାର ଦିଶିଲା ଦିଶ । ଆଲୋ !
ଘେନିଗଲା ଶ୍ରୀଦାମ ମୋର ଆୟୁଷ ଲୋ ।୪।
କୋଇଲି ନୀଳଉତ୍ପଳ ବରନ ।
ନ ସହିଲା ଦେଖି ମୋ ବଦନ ।
ନିକଟକୁ ଲେଉଟି ଆସିଲା । ଆଲୋ !
ନିଜ ଅଞ୍ଚଳରେ ମୋ ଲୁହ ପୋଛିଲା ଲୋ ।
ନାନା ପ୍ରକାରେ ବୋଧ କରାଇ । ଆଲୋ !
ନାଚି ନାଚି ଗଲା ବଂଶୀ ବଜାଇ ଲୋ ।୫।
କୋଇଲି ଚିତ୍ତ ମୋ ନୋହିଲା ସ୍ଥିର ।
ଚାଳି ଚରମେ ଗଲି ତାହାର ।
ଚନ୍ଦ୍ରାନନ ତୋ ସଙ୍ଗରେ ଯିବି । ଆଲୋ !
ଚରାଅ ଗୋରୁ ତୁ ମୁଁ ପଛେ ଥିବି ଲୋ ।
ଚାହିଁ ବୋଇଲା ଘରକୁ ଯାଇ । ଆଲୋ !
ଚାରୁ ରସାଳ ଦିଅ ପଠିଆଇ ଲୋ ।୬।
କୋଇଲି ଛଦ୍ମେ ଆସି କଂସ ଚାର ।
ଛିଦ୍ର ଲୋଡ଼ୁଛନ୍ତି ଲୁଚି ତାର ।
ଛେଦି ଦେଇ ତୃଣାବର୍ତ୍ତ ମଲା । ଆଲୋ !
ଛଦ୍ମେ ପୁତନା ତୃଣାବର୍ତ୍ତ ମଲା । ଆଲୋ !
ଛାମୁରୁ ଦଣ୍ଡେ ହୋଇଲେ ଭିନ୍ନ । ଆଲୋ !
ଛିନ୍ନ ହେଉଛି ମନ ନିଶି ଦିନ ଲୋ ।୭।
କୋଇଲି ଜନମିଲା କି ଯୋଗରେ ।
ଜନନୀ କରି ମୋତେ ଏ ଘରେ ।
ଜଳ ପୋଛି ନେତ୍ରୁ କାଳ ଗଲା । ଆଲୋ !
ଜଗତ ସୁତଙ୍କ ପରି ନୋହିଲା ଲୋ ।
ଜଣକ ବିନୁ ଦ୍ୱିତୀୟ ନାହିଁ । ଆଲୋ !
ଜୀବନ ସେହି ମୋର ଧନ ସେହି ଲୋ ।୮।
କୋଇଲି ଝାଞ୍ଜି ସମୀରଣ ବାଜି ।
ଝଳି ଦେହରୁ ଯିବନି ହଜି ।
ଝର ପାଣି ପିଇବଟି କେତେ । ଆଲୋ !
ଝାଡ଼େ ବୁଲି ବୁଲି ଧେନୁ ସଙ୍ଗତେ ଲୋ ।
ଝଗଡ଼ି ହୋଇ ମୋ ଦୁଃଖୀଧନ । ଆଲୋ !
ଝାଟି ପରାଏ ହୋଇଗଲା ଖିନ୍ନ ।୯।
କୋଇଲି ନିତି ଏହି ଏକା ହେଲା ।
ନିମିଷେ ତ ଘରେ ନ ରହିଲା ।
ନିନ୍ଦା କରାଇଲା ସଦା ମୋତେ । ଆଲୋ !
ନିଷ୍ଠୁର ଯଶୋଦା ବୋଲି ଜଗତେ ଲୋ ।
ନିଖିଳ ଦୁଃଖ ହେଲା ତାହାର । ଆଲୋ !
ନିର୍ଦ୍ଦୟ ହୃଦୟ ଶ୍ୟାମସୁନ୍ଦର ଲୋ ।୧୦।
କୋଇଲି ଟିକିଏ ହୋଇଲେ ଭିନ୍ନ ।
ଟଳିଯାଏ ମୋ ବୁଦ୍ଧି ବିଧାନ ।
ଟାପରାରେ ଗୋପୀମାନେ ନେଇ । ଆଲୋ !
ଟାକି ରହିଥାନ୍ତି ଘରେ ଲୁଚାଇ ଲୋ ।
ଟେକରେ ମୁହଁ ଡାକୁ ଆକୁଳେ । ଆଲୋ !
ଟାଣେ ହସି ଆସି କଣ୍ଠ ପୋଟଳେ ଲୋ ।୧୧।
କୋଇଲି ଠୁଳ ପୁଣ୍ୟ ମୋର ।
ଠାକୁର ନାରାୟଣ ସେବାର ।
ଠିକ ଫଳ ହେଳେ ଲଭ୍ୟ ହେଲା । ଆଲୋ !
ଠିଆ ଘଡ଼ିଏ ଘରେ ନ ହୋଇଲା ଲୋ ।
ଠିକରେ ସେ କି ରହୁଛି କ୍ଷଣେ । ଆଲୋ !
ଠେସି ଯାଉଛି ମୋତେ ଏଣେ ତେଣେ ଲୋ ।୧୨।
କୋଇଲି ଡେରିବୁଟି ଶ୍ରୁତି ତେଣେ ।
ଡାକୁ ନାହାନ୍ତି ସୁରଭିଗଣେ ।
ଡେଇଁ ଗଲାନି ପହର ତିନି । ଆଲୋ !
ଡୋଳା ପିତୁଳାର ମୁରଲୀ ଧ୍ୱନି ଲୋ ।
ଡାଳେ ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇ ତୁ ଶୁଣ । ଆଲୋ !
ଡରେ ସନ୍ତାପିତ ହେଉଛି ପ୍ରାଣ ଲୋ ।୧୩।
କୋଇଲି ଢାଳୁ କପାଳେ ତିଳକ ।
ଢାଳି ଡୋଳା ପକାଇ ପଲକ ।
ଢଳି ହୃଦରେ ପଡ଼ିଲା ଶୋଇ । ଆଲୋ !
ଡୋଳା ଲାଗିଗଲା ମୋ କୋଳ ପାଇ ଲୋ ।
ଢମେ ସୁବଳ ଦେଲା ଉଠାଇ । ଆଲୋ !
ଢୋଲ ବାଜିଲା ପରି ଡାକ ଦେଇ ଲୋ ।୧୪।
କୋଇଲି ଅନେକ ଅରିଷ୍ଟମାନ ।
ଅନୁଦିନ ପଡ଼ୁଛି କାନନେ ।
ଅଘା, ବକା’ ବୃଷଭ, କେଶୀ । ଆଲୋ !
ଅସୁରାନ୍ତ ପାରନ୍ତା କି ବିନାଶି ଲୋ ।
ଅନୁକୂଳ ଯଦି ଦଇବ ନୁହଁନ୍ତା । ଆଲୋ !
ଅଗାଧ ସୁମଦ୍ରେ ମୋ ଭେଳା ବୁଡ଼ନ୍ତା ଲୋ ।୧୫।
କୋଇଲି ତପତ ତନୟା ହୃଦେ ।
ତୋଳୁ କମଳ କୋମଳ ପଦେ ।
ତମଭରେ ଦଂଶିଲା କାଳୀୟ । ଆଲୋ !
ତପସ୍ୟା ତଳୁଁ ବଞ୍ଚିଲା ତନୟ ଲୋ ।
ତୁରିତେ ସେହି ଉରଗ ଶିରେ । ଆଲୋ !
ତ୍ରିଭଙ୍ଗିରେ ନାଚିଲା ମୋର ଭାଗ୍ୟରେ ଲୋ ।୧୬।
କୋଇଲି ସ୍ଥିର ହେଉନାହିଁ ହୃଦ ।
ଥରେ ଶକଟାସୁର ବିପଦ ।
ଥିଲା ଦେବତା ବୃକ୍ଷ ରୂପରେ । ଆଲୋ !
ଥୋଇ ସୁତକୁ ମୁଁ ଗଲି ତଳରେ ଲୋ ।
ସ୍ଥଳୁ ଉପୁଡ଼ି ମାଡ଼ି ପଡ଼ିଲା । ଆଲୋ !
ଥିବାରୁ ଆୟୁଷ ସିନା ବଞ୍ଚିଲା ଲୋ ।୧୭।
କୋଇଲି ଦାବାଗ୍ନି ବନେ ବେଢ଼ାଇ ।
ବହୁ ଧରମ ସହାୟକ ହୋଇ ।
ଦୁଃଖିଧନକୁ ମୋ ବଞ୍ଚାଇଲା । ଆଲୋ !
ଦରମରା ସଦା ମୋ ପ୍ରାଣ ହେଲା ଲୋ ।
ଦୁଃସହ ଦୁଃଖ ଏତେ ମୁଁ ନିତି । ଆଲୋ !
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସ୍ଥିର ନୋହୁଛି ମତି ଲୋ ।୧୮।
କୋଇଲି ଧରି ଅଙ୍ଗୁଳି ଶିଖରେ ।
ଧରି ସପତାଦ୍ୟ ବୟସରେ ।
ଧବଳ ଗଜଧ୍ୱଜ ଗୋକୁଳ । ଆଲୋ !
ଧେନୁ ସହ ବତ୍ସା ଗୋପୀ ଗୋପାଳ ଲୋ ।
ଧନ ସମ୍ପଦ ସବୁ ରଖିଲା । ଆଲୋ !
ଧୂର୍ତ୍ତ ବାସବର ଗର୍ବ ନାଶିଲା ଲୋ ।୧୯।
କୋଇଲି ନଳିନ ମୃଦୁ ଚରଣ ।
ନବ ବନେ କଣ୍ଟକ ପାଷାଣ ।
ନିରନ୍ତରେ ବାଜୁଥିବ ବୁଲୁ । ଆଲୋ !
ନ ନେଲା ପାଦୁକା ନିଅ ମୁଁ ବୋଲୁ ଲୋ ।
ନିରେଖ ଜନ ପ୍ରାୟ ବୁଲୁଛି । ଆଲୋ !
ନିର୍ଦ୍ଦୋଷେ ମୋତେ ଏ ଦଣ୍ଡ ଦେଉଛି ଲୋ ।୨୦।
କୋଇଲି ପଥକୁ ସନ୍ତରେ ଚାହିଁ ।
ପଲକ ନେତ୍ରେ ପଡ଼ଇ ନାହିଁ ।
ପ୍ରାଣ ହାତରେ ଧରି ରହିଲି । ଆଲୋ !
ପଳାଇଲା ଏବେ ଆସିବି ବୋଲି ଲୋ ।
ପାପୀ ଦଇବ ଏତେ ବେଳକୁ । ଆଲୋ !
ପକାଉ ନାହିଁ ମନେ ଘର ତାହାକୁ ଲୋ ।୨୧।
କୋଇଲି ଫେଡ଼ି ବୋଲୁ ନାହିଁ ମୋତେ ।
ଫରଚାରେ ମୁଁ ଜାଣୁଛି ଏତେ ।
ଫଣିମର୍ଦ୍ଦନ ମୋ ସ୍ତନ ପାନ । ଆଲୋ !
ଫରମାସ କଲେ କରନ୍ତା ଘେନ ଲୋ ।
ଫନ୍ଦା ମୋହର ସଖା ଭୟରେ । ଆଲୋ !
ଫିଟାଇ କହୁନାହିଁ ମନ୍ଦାକ୍ଷରେ ଲୋ ।୨୨।
କୋଇଲି ! ବ୍ରଜବାଳୀ ପୂଜି ହେଲି ।
ବାହୁଡ଼ି ମୁଁ ବାରତା ପାଇଲି ।
ବିକର୍ତ୍ତନ ତନୟାର ତୀରେ । ଆଲୋ !
ବଂଶୀ ବଜାଇ ଗୋପ ଗୋରୁ ମେଳେ ଲୋ ।
ବରହୀ ପୂଚ୍ଛ କରି ଉତ୍ତଂଶ । ଆଲୋ !
ବନପୁଷ୍ପରେ ହୋଇଛି ସୁବେଶ ଲୋ ।୨୩।
କୋଇଲି ! ଭଙ୍ଗୀ ନଟବର ପରି ।
ଭୁଷା ହୃଦେ ଗୁଞ୍ଜା ହାର କରି ।
ଭୁଜେ ଭୁଜାବଳୀ ଗଇରୀ କର । ଆଲୋ !
ଭାଲରେ ତିଳକ ଗୋରଚନାର ଲୋ ।
ଭରି କର୍ଣ୍ଣାଂଶେ ନୀପ ମଞ୍ଜରୀ । ଆଲୋ !
ଭଣିଲେ ଆସୁଛନ୍ତି ବୋଲି କିଶୋରୀ ଲୋ ।୨୪।
କୋଇଲି ମୂର୍ଚ୍ଛି ମୁଁ ପାରିଲି ନାହିଁ ।
ମଦିରାକ୍ଷୀ ରାଧିକାକୁ ଚାହିଁ ।
ମତିରେ ହେଜିଲି ତା ସ୍ୱରୂପ । ଆଲୋ !
ମୋ କୃଷ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ମାକୁ ଅନୁରୂପ ଲୋ ।
ମନ୍ଦ ବିଧାତା ମୋତେ ନ ଦେଲା । ଆଲୋ !
ମନ ମୋ ବଧୂ ସଧେ ଘାରି ହୋଇଲା ଲୋ ।୨୫।
କୋଇଲି ଯତନେ ପୁରକୁ ନେଇ ।
ଯମ ତାପ ତ୍ରାସ ଥିଲା ପାଇ ।
ଯୁକ୍ତ ଉପଚାରେ ତୁପ୍ତ କଲି । ଆଲୋ !
ଯିବା ବେଳକୁ ଧରି ଚୁମ୍ବ ଦେଲି ଲୋ ।
ଯାଉଛି ବୋଲି ଓଳଗି ହେଲା । ଆଲୋ !
ଯଥାର୍ଥ ବଧୂ ପରି ମୋ ମନେ ହେଲା ଲୋ ।୨୬।
କୋଇଲି ରଜା ବ୍ରଜର ଜନକ ।
ରତ୍ନ ଧନ ସଞ୍ଚଣି ଯେତେକ ।
ରମାରମଣ ପୁରେ ନ ଥିବ । ଆଲୋ !
ରଖି ଧେନୁ କି ଅରଜି ଆଣିବ ଲୋ ।
ରାତି ପାହିଲେ ଗୋରୁ ଗୋପାଳ । ଆଲୋ !
ରଖୁଆଳ ସଙ୍ଗେ ନେଉଛି କାଳ ଲୋ ।୨୭।
କୋଇଲି ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ କିଛି ଆଉ ।
ଲକ୍ଷେ ବରଷ ସେ ଜୀଇଁଥାଉ ।
ଲଭ୍ୟ ନୋହୁ ମୋତେ ଆଉ ସୁତ । ଆଲୋ !
ଲାବଣ୍ୟନିଧିର ଅନୁବରତ ଲୋ ।
ଲପନ କରିଥିବି ଲୋକନ । ଆଲୋ !
ଲବଣୀ ପିତୁଳା ନିର୍ଦ୍ଧନ ଧନ ଲୋ ।୨୮।
କୋଇଲି ବଳରାମ ସଙ୍ଗେ ନେଲା ।
ବେଳ ଥାଉଁ ଆଣିବି ବୋଇଲା ।
ବୋଲୁଁ ଶୁଭିଲା ବଂଶୀ କାକଳୀ । ଆଲୋ !
ବରଜ ଯାଇ ପଡ଼ିଲା ଉଛୁଳି ଲୋ ।
ବକ୍ଷ ବସନ ପୟ ଲୁହରେ । ଆଲୋ !
ବିକ୍ଳିନ୍ନ ହୋଇଲା ପୁତ୍ର ସ୍ନେହରେ ଲୋ ।୨୯।
କୋଇଲି ଶୋକ ବରଜି ଶ୍ରୀ ବ୍ରଜେଶ୍ୱରୀ ।
ଶିଶୁଗଣେ ବିଲୋକି ଶ୍ରୀହରି ।
ଶତହ୍ରଦା ମଣ୍ଡଳ ମଧ୍ୟରେ । ଆଲୋ !
ଶୋଭାକୁ ଚାହୁଁ ହେଲେ ଲାଗରେ । ଆଲୋ !
ଶଶିକାନ୍ତି ରାମ ଶୋଭା ଆଗରେ ଲୋ । ।୩୦।
କୋଇଲି ସ୍ୱ ଜନନୀଙ୍କ ରୂପ ଅନାଇଁ ।
ଶୀଘ୍ରେ ପ୍ରଣମିଲେ ପାଦେ ଯାଇ ।
ସ୍ନେହେ ତଳୁ ତୋଳି ବ୍ରଜେଶ୍ୱରୀ । ଆଲୋ !
ସେ ଉଦ୍ବେଗେ ଚୁମ୍ବିଲେ ଶିରାଘ୍ରାଣ କରି ଲୋ ।
ସେବକୀ ଅନ୍ନ ନିଉଛାଇଲେ । ଆଲୋ !
ସଙ୍କର୍ଷଣ ଓଳଗୁଁ କୋଳକୁ ନେଲେ ଲୋ ।୩୧।
କୋଇଲି ସସଂଭ୍ରମେ ଆସୁ ରୋହିଣୀ ।
ଶୀରପାଣି କୃଷ୍ଣ ଯୋଡ଼ି ପାଣି ।
ସହର୍ଷରେ କରୁ ନମସ୍କାର । ଆଲୋ !
ସାଜିଲେ ନର୍ତ୍ତନ ପୂର୍ବ ପ୍ରକାର ଲୋ ।
ସେ ଶୋଭା ଚାହିଁ ବରଜ ଜନ । ଆଲୋ !
ସୁଖ ସୁଧାବ୍ଧିରେ ହେଲେ ନିମଗ୍ନ ଲୋ ।୩୨।
କୋଇଲି ହର୍ମ୍ୟଶିଖେ ଶ୍ରୀରାଧାଙ୍କୁ ଦେଖି ।
ହରଷରେ ଅଳପ ବୁଜି ଆଖି ।
ହେଉଁ ମେଲାଣି ଦେଇ ସଙ୍କେତ ଆଲୋ !
ହେଲାପରି ବିଞ୍ଚି ବସନ ପ୍ରାନ୍ତ ଲୋ ।
ହରିଣୀ ଦୃଶୀ ଚାଳୁଁ ଜାଣିଲେ । ଆଲୋ !
ହୁଳହୁଳି ଧ୍ୱନିରେ ପୁରକୁ ନେଲେ ଲୋ ।୩୩।
କୋଇଲି କ୍ଷୁଧା ଦୁଃଖ ଦେଖି ବ୍ରଜେଶ୍ୱରୀ ।
କ୍ଷୋଭ ହୋଇ ସେ ବେଶି ଉତ୍ତାରି ।
କ୍ଷଣକରେ ସ୍ନାନାଶନ କଲେ । ଆଲୋ !
କ୍ଷିପ୍ରେ ଗୋ ଦୋହନାଦି କଢ଼ାଇଲେ ଲୋ ।
କ୍ଷଣଦା ରାଧା ସଙ୍ଗେ ନିକୁଞ୍ଜେ । ଆଲୋ !
କ୍ଷଣେ ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ପଦାବ୍ଜେ ଭଜେ ଲୋ ।୩୪।
ଶ୍ରୀନନ୍ଦ ଗୃହିଣୀ ବନପଥକୁ ଚାହିଁ ।
ଭାଳନ୍ତି ଅପରାହ୍ନ କାଳେ ସିଂହଦ୍ୱାରେ ରହି ଯେ ।୧।
କେତେବେଳକୁ ମୋ କୃଷ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ଆସିବ ।
କୋଳରେ ବସିଲେ ଦେଖିବି ମୋର ଦୁଃଖ ଯିବ ।୨।
ଗଲାବେଳୁ ବାବୁ ବନେ ଗୋରୁ ଚରାଇ ।
ଦିଶ ଆକାଶ ଲୋକ ମୋତେ କେ ଦିଶୁ ନାହିଁ ।୩।
ପାପିନୀ ମୋ ଗର୍ଭେ କାହିଁପାଇଁ ଜନ୍ମିଲୁ ।
ଦଣ୍ଡେ ନ ରହିଲୁ ସଦନେ ବନେ ଘର କଲୁ ।୪।
ଏ ଗ୍ରୀଷମ କାଳେ କ୍ଷୁଧା ତୃଷା ଆକୁଳେ ।
ଗୋରୁ ଚରାଉଥିବୁ ବସି କେଉଁ ତରୁ ତଳେ ।୫।
ନବ ନବନୀତଠାରୁ ଦେହ କୋମଳ ।
ଏ ଖରା ଲାଗି ବହୁଥିବ କେତେ ଶ୍ରମ ଝାଳ ।୬।
ଦୁଃଖୀର ଜୀବନ ଦରିଦ୍ରର ସଙ୍ଖାଳି ।
ବେଳ ଗଡ଼ିଗଲା ନଇଲା ମୋର ବନମାଳୀ ।୭।
ଶୟନେ ଅଲଗା ନୋହୁ କ୍ଷଣେ ହୃଦରୁ ।
ପଳାଉ ବନକୁ ନିତି ମୁଁ ନାହିଁ କରୁ କରୁ ।୮।
ବଳି ହେଉଥିବ କ୍ଷୁଧା ବଶେ ଉଦର ।
କେଉଁ ଜନନୀ ତା ଦେଖିଲେ ଧରିବ ଶରୀର ।୯।
ମୁଁ କୋଳ କଲେ ତ ସ୍ତନ ପାନକୁ ମନ ।
ସଖା ହସିବେ ବୋଲି ସିନା କରୁ ବରଜନ ।୧୦।
ଫାଟି ଯାଉ ନାହିଁ ମୋ ପାମରୀର ଛାତି ।
ପଠାଇ ଦେଉଛି ବନକୁ ସଜ କରି ନିତି ।୧୧।
ଆରେ ଗୋକୁଳ ନୃପତି କୂଳ ପ୍ରଦୀପ ।
ଦୀନଜନେ ଦୁଃଖ ପାଇଲୁ କଲି ମୁଁ କି ପାପ ।୧୨।
କେତେ କୋଟି ଜନ୍ମେ କେତେ ତପସ୍ୟାକରି ।
ନ ଲଭି ଲଭିଲି ହେବାକୁ ପରା ଏତେ ସରି ।୧୩।
ମକର କୁଣ୍ଡଳ ତୋ ଶିଖଣ୍ଡ ମୁକୁଟ ।
ଅଳକାବଳିର ସୁଷମା ତୋ ଲଲାଟ ପଟ ।୧୪।
ନାସା ବସଣିର ନୂଆଁଣିଆ ମୁକୁତା ।
ନୁଛି ଯାଇ ତୋ କପାଳର ଗୋରଚନା ଚିତା ।୧୫।
ପୁରନ୍ଦର ମଣି ଜିଣି ତନୁ ସୁନ୍ଦର ।
କୋଟିଏ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଜନର ମୁକୁଟାଳଙ୍କାର ।୧୬।
ଧେନୁ ପଛେ ବୁଲୁଁ ବଥାଇଲେ ପ୍ରପଦ ।
କେତେଠାରେ ବସୁଥିବଟି ମୋ ନେତ୍ର ସମ୍ପଦ ।୧୭।
କେତେ ଧେନୁ ଧୂଳି ପଡ଼ିଥିବ ଅଙ୍ଗରେ ।
ଝାଡ଼ିଦେବି କୋଳେ ବସାଇ ମୋର ପଣତରେ ।୧୮।
ତୋ କର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ତଂସ ପଲ୍ଲବର ସୁଷମା ।
କେତେବେଳକୁ ଦେଖିବିରେ ମୋ ଗୋଷ୍ଠଚନ୍ଦ୍ରମା ।୧୯।
ଭାଳୁଁ ବନପଥେ ବଂଶୀଧ୍ୱନି ଶୁଭିଲା ।
ସେ ପୁତ୍ର ବତ୍ସଳା ନୟନେ ଲୁହ ପୂରିଗଲା ।୨୦।
ତର୍ଣ୍ଣକ ରବରେ ନବ ପ୍ରସୂତି ଧେନୁ ।
ପରାୟେ ଚଳିଲେ ଜନନୀ କ୍ଷୀର ସ୍ରବୁ ସ୍ତନୁ ।୨୧।
ବଂଶୀଧ୍ୱନୀ ଲାସ୍ୟ ବନ ସ୍ରଜ ସଜରେ ।
ବିଲୋକିଲେ ରାଣୀ ଗୋପାଳ ସୁତ ମଣ୍ଡଳରେ ।୨୨।
ଗୋକୁଳ କୁଳଜା ରାଜପଥେ ମିଳିଲେ ।
ଆଳୀ ତୁଲେ ବୃଷଭାନୁକା ଅଟ୍ଟାଳି ମଣ୍ଡିଲେ ।୨୩।
ନେତ୍ର ମିଳନ ଶ୍ରୀରାଧା ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କର ।
ନ ଥିବ ତିନି ଭୁବନରେ ଆହା ଚମତ୍କାର ।୨୪।
ଈକ୍ଷଣ କୁଣନ ପୀୟୁଷର ସେଚନ ।
ପାଇବେନି ଜନ ହୋଇଲେ ପରମ ପ୍ରସନ୍ନ ।୨୫।
ଜନନୀ ପାଣି ପ୍ରସାରୁ ଆସି ମୋହନ ।
ଜୁହାର କୋଳ କରି ଶିରେ ବିହିଲେ ଚୁମ୍ବନ ।୨୬।
ଗୃହେ ମିଳି ବଢ଼ାଇଲେ ସ୍ନାନ ଅଶନ ।
ହର୍ଷେ ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ କଲା ଚାମର ସେବନ ।୨୭।
ରାଧା ପଚାରନ୍ତି ସଙ୍ଗାତରେ କେ ସେ ବ୍ରଜରାଜ ସୁତ ?
ଲଳିତା କହନ୍ତି ମିତଣିରେ
ମୋହ ହୋଇଗଲୁ ସେଦିନ ଶୁଣି ତୁ
ଯାହାର ମୂରଲୀ ଗୀତରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧।
ରାଧା – କି ନାମ ବୋଇଲୁ ତୁହି ? ଗୋ ଲଳିତେ
ଲଳିତା – ପୁଣି ଶୁଣିବାକୁ ଚିତ୍ତ ବଳିଲା କି କୃଷ୍ଣ ବୋଲି
ଥିଲି କହିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨।
ରାଧା – କେ ଚିତ୍ରପଟର ଯୁବା ?
ଲଳିତା – କୃଷ୍ଣ, ବୈଣବିକ ଚିତ୍ର ତିନିଯାକ ଏଇ ତରୁଣ
ମଘବାରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩।
ରାଧା – ବୟସ କେତେ ତାଙ୍କର ?
ଲଳିତା – ନବ ତରୁଣିମ ଅବସ୍ଥା ବୟସ ହୋଇଥିବ ବାର
ତେରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪।
ରାଧା – କେଡ଼େ ଭଳି ଉଚ୍ଚ ହେବେ ?
ଲଳିତା – ତୁ ତାଙ୍କ ଶ୍ରୁତିତଟକୁ ସରି ହେବୁ ଅନୁମାନୁଛି
ମୁଁ ଏବେ ରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫।
ରାଧା – ବିବାହ ହୋଇଲେଣି କି ?
ଲଳିତା – ବଧୂ ସାଧେ ହାତ ଛନ୍ଦି ହେଉଛନ୍ତି ଯଶୋଦା
ତୋତେ ବିଲୋକିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬।
ରାଧା – ମୋ ଆଡ଼କୁ କେଣେ ଢଳୁ
ଲଳିତା – ଯଥାଯୋଗ୍ୟ ବୋଲି ମନ ଲୋଭାଇଲା
କଥାକୁ କାହିଁକି ଛଳୁରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭।
ରାଧା – ଏହି ଗୋପରେ କି ବାସ ?
ଲଳିତା – ଆମ୍ଭ ପଟ୍ଟାଳି ଆରୋହିଲେ ଦିଶୁଛି ତାଙ୍କ
ସଉଧ କଳଶରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୮।
ରାଧା – ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ କାନ୍ତି କିପରି ?:
ଲଳିତା – ମଜା ଇନ୍ଦ୍ର ନୀଳମଣି ଦରପଣ ପରି ଦିଶୁଛି
ମାଧୁରୀରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୯।
ରାଧା – କୃଶ ନା ପୁଥୁଳ ତନୁ ?
ଲଳିତା – ଦେଖାଇ ଦେବି ରହିଥାଅ ଆସିବେ ଏବେ
ତ ଲେଉଟି ବନୁରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୦।
ରାଧା – ମୁଖ ସୁଷମା କେମନ୍ତ ?
ଲଳିତା – ଲାବଣ୍ୟାମ୍ବୁଧିସମ୍ଭବ ବିଧୁ ପରି ଅଳକାବଳି
ଆବୃତରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୧।
ରାଧା – ଚିକୁର ଓଘ ମଞ୍ଜୁଳ ? (ଓଘ- ଗଚ୍ଛ)
ଲଳିତା – କାଳିନ୍ଦୀ ଜଳ କଲ୍ଲୋଳ ପରି ଦିଶେ କଳାକୁ
ଉଣା କଜ୍ଜ୍ୱଳରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୨।
ରାଧା – ଲଲାଟପଟର ଝଳି ?
ଲଳିତା – ତିଳକ ଘେନି ହେବା ଚାହିଁ ରମାର ଧୃତିମେରୁ
ଯିବ ଟଳିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୩।
ରାଧା – ଘେନିବାର କି ତିଳକ ?
ଲଳିତା – ଚନ୍ଦନ ବିନ୍ଦୁ କେବେ ଗୋରଚନାର ଚିତା ଯେମନ୍ତ
ପଞ୍ଚ ସାୟକରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୪।
ରାଧା – ଭୁରୁ ବିଳାସ କି ଦୃଶ ?
ଲଳିତା – କଳା ଭୁଜଙ୍ଗ ଶାବକ ଖେଳା ପରି ସ୍ୱଚ୍ଛେ
ହୋଇଛି ପ୍ରକାଶରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୫।
ରାଧା – ହୋଇଛି ସେ କି ଆକୃତି ?
ଲଳିତା – ପରଶୁ ଭଗ୍ନ କୋଦଣ୍ଡ ବେନି ଖଞ୍ଜା ହୋଇଛି
ତ ସ୍ଫୂର୍ତ୍ତିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୬।
ରାଧା – ଭାଷ ଈକ୍ଷଣର ରୀତି ?
ଲଳିତା – ଦର କଷାୟିତ ହୋଇ ଅଘୂର୍ଣ୍ଣିତ ଶ୍ରୁତିତଟ
ଯାଏ ଗତିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୭।
ରାଧା – କିପରି ଚାହାଣୀ ଆଣି ?
ଲଳିତା – ପ୍ରମତ୍ତ ନଟ ଖଞ୍ଜରୀଟ ଶୋଭାଙ୍କୁ ଈଷିତିରେ
ଦେବ ଜିଣିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୮।
ରାଧା – କଟାକ୍ଷ ପ୍ରାନ୍ତ କେମନ୍ତ ?
ଲଳିତା – ଜଗଜ୍ଜୟ ମନମଥର ନିଶିତ ବରିଛ ମୁନ
ଯେମନ୍ତରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୧୯।
ରାଧା – ନାସାର ସଉଷ୍ଠବତା ?
ଲଳିତା – ତୁଚ୍ଛ ତିଳଫୁଲ କି ତୁଳନା ହେବ ଗଢ଼ିବ ନାହିଁ
ବିଧାତାରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୦।
ରାଧା – କି ଭୂଷା ନାସାପୁଟରେ ?
ଲଳିତା – ମୁକୁତା ବସଣୀ ରୋହିଣୀ ପରାଏ ଶୋଭୁଛି
ମୁଖଚନ୍ଦ୍ରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୧।
ରାଧା – ଗଣ୍ଡମଣ୍ଡଳର ଦ୍ୟୁତି ?
ଲଳିତା – ସ୍ମର ତମହର ଯୁବତୀ ସୃଷ୍ଟିର ଖଣ୍ଡ ଚନ୍ଦ୍ରପରି
କାନ୍ତିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୨।
ରାଧା – ଶ୍ରବଣ କାହା ସଦୃଶ ?
ଲଳିତା – ଜନ-ମନ-ମୃଗ ବନ୍ଦୀ କରିବାକୁ ମଦନ ଫାନ୍ଦିଛି
ପାଶରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୩।
ରାଧା – ଅଛି କି କି ଆଭରଣ ?
ଲଳିତା – ମକରାକୃତି ନବରତ୍ନ କୁଣ୍ଡଳ ମିହିର ଦର୍ପ
ଦାରଣରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୪।
ରାଧା – କି ଭୂଷା ଏଥି ଉପରେ ?
ଲଳିତା – ହୀରା ଗୁଣା ବର ମୁକୁତା ଝାଲର ଝଲକା ବାମ
କର୍ଣ୍ଣରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୫।
ରାଧା – ଓଷ୍ଠ ଦେଶର ଶୋଭନ ?
ଲଳିତା – କାହାପରି ବୋଲି ଜଣାଇବି ଜବା ବଧୂଲି ଅତି
ନିଊନରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୬।
ରାଧା – ଦଶନ ପନ୍ତି ସୁଷମା ?
ଲଳିତା – କର୍ପୂର ମଜା ମାଣିକ୍ୟ ଆବଳୀର ଛଡ଼ାଇଦେବ
ଗାରିମାରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୭।
ରାଧା – ଚିବୁକର ସୁମାଧାରୀ ?
ଲଳିତା – ଶୁଦ୍ଧ ଚତୁର୍ଥୀ ସୁଧାଂଶୁ ପରି ଦିଶେ ଚାହିଁଦେଲେ
ଝଟକରିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୮।
ରାଧା – କଣ୍ଠଦେଶ ରମଣୀୟ ?
ଲଳିତା – ହରିକର ଦରାକୃତି ରେଖାତ୍ରୟ ଯୁବତୀ ସୃଷ୍ଟିର
ଧ୍ୟେୟରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୨୯।
ରାଧା – କି କି ଅଳଙ୍କାର ଅଛି ?
ଲଳିତା – ରତ୍ନ ଚାପସରି ହେମର ନିଆଳୀ ସୁତା ପଦକ
ଲାଗିଛିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୦।
ରାଧା – କୀଦୃଶ ବାହୁ ଯୁଗଳ ?
ଲଳିତା – କରୀକରାକୃତି ପ୍ରେମରତ୍ନ କୋଷ ହୃଦ କବାଟ
ଅର୍ଗଳରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୧।
ରାଧା – ଅଛିଟି କି ଅଳଙ୍କାର ?
ଲଳିତା – ଦିବ୍ୟରତ୍ନ ବାଜୁବନ୍ଧ ଅଙ୍ଗଦରେ ଭୂଷଣ ହୋଇଛି
କରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୨।
ରାଧା – କମନୀୟ ଅଙ୍ଗୁଳିର ?
ଲଳିତା – ଚମ୍ପକ କଳିତା ଆକୃତି ରତନ ମୁଦ୍ରିକାରେ
ମନୋହରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୩।
ରାଧା – କାନ୍ତି ସେ କରରୁହର ?
ଲଳିତା – ହୀରା ପରାଏ ଜ୍ୟୋତି ଧୀରା ଧୀରାର ବିବେକ
ବନ କୁଠାରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୪।
ରାଧା – କିପରି ହୃଦୟସ୍ଥଳୀ ?
ଲଳିତା – ମନମଥ କୁନ୍ଦ-ବସା-ସୁରୁଚିର ବାସବ ରତନ
ଥାଳୀରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୫।
ରାଧା – ହୀରାମାନ କି ଅଛି ନା ?
ଲଳିତା – ଥାଉ ହାର, ସୁନାଗାର ପଦଚିହ୍ନ ଦିଶୁଚି କେଡ଼େ
ଭାବନାରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୬।
ରାଧା – କିପରି ଦିଶେ ଉଦର ?
ଲଳିତା – ଅତୁଳ ମନ୍ଦ ତୁନ୍ଦ ନନ୍ଦ-ଶ୍ରୀକର ଲଳିତ ଅତି
ସୁନ୍ଦରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୭।
ରାଧା – ଅଙ୍କୁରଲାଣି ରୋମାଳି ?
ଲଳିତା – ନୀଳ ପିପୀଳିକା-ଆବଲି ପରାଏ ଦିଶୁଛି ଅଳପ
ଝଳିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୮।
ରାଧା – ମଧ୍ୟ ହେବ କେଡ଼େ କୃଣ ?
ଲଳିତା – ବେଢ଼ ମାପିଦେଲେ କେଶରୀ ପରାଏ ହେବ
ଅଙ୍ଗୁଳି ଦ୍ୱାଦଶରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୩୯।
ରାଧା – ତ୍ରିବଳୀ ନାଭି ଶୋଭନ ?
ଲଳିତା – କାଳିନ୍ଦୀ ଲହରୀ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ନଳିନୀ ହୋଇବ ପରା
ସମାନରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୦।
ରାଧା – କିପରି ଚରମ ଦେଶ ?
ଲଳିତା – କାମର ଶ୍ୟାମଳ ପ୍ରଭା ସମ ଶୋଭା ଅଭିରାମର
ଆଭାସରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୧।
ରାଧା – କି ଭୂଷାରେ ଯେ ଶୋଭୁଛି ?
ଲଳିତା – ହାରାମାନଙ୍କର କରି ପାଟଝୁମ୍ପା ସ୍ତବକମାନ
ଲମ୍ୱିଛିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୨।
ରାଧା – କଟି ସୁଷମା କେମନ୍ତ ?
ଲଳିତା – ଅଳପ ବିସ୍ତାର ପୀତବାସ ପରେ ରତ୍ନମେଖଳା
ଖଞ୍ଜିତରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୩।
ରାଧା – ଶ୍ରୋଣି ଶୋଭା କି ପ୍ରକାର ?
ଲଳିତା – ନୀଳମଣି ଆଳବାଳ ପରି ଦିଶେ ତମାଳ
ମହୀରୁହରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୪।
ରାଧା – ଊରୁ ଯୁଗଳ ଆକାର ?
ଲଳିତା – ଚିକ୍ଣ ପୃଥୁଳ ମନମଥ ଲାସ୍ୟ ରଙ୍ଗସ୍ଥଳ
ପରକାରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୫।
ରାଧା – ଜାନୁଯୁଗ୍ମ ସଊଷ୍ଠବ ?
ଲଳିତା – ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ମୀର ରୁଚିର ଆସନ ନାହିଁ; ନଥିଲା,
ନୋହିବରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୬।
ରାଧା – ଚରଣ ସୁନ୍ଦରପଣ ?
ଲଳିତା – କନିଷ୍ଠାଙ୍ଗୁଷ୍ଠି ନଖକୋଣ କାନ୍ତିକି ସରି ନୋହେ
ଋଣରଣରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୭।
ରାଧା – କି କି ଚିହ୍ନ ତହିଁ ଅଛି ?
ଲଳିତା – ଧ୍ୱଜ ବଜ୍ରାଙ୍କୁଶ ଆଦି ଊନବିଂଶ ଲକ୍ଷଣ ଯାକ
ପୂରିଛିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୮।
ରାଧା – ଅଙ୍ଗୁଳିର ଅଭିରାମ ?
ଲଳିତା – ଅଶୋକ କଳିର ପ୍ରତିନିଧି ବିଧି ଗଢ଼ିଛି ଜାଣ
ଉତ୍ତମରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୪୯।
ରାଧା – କିମ୍ପା କର ନଖ ରୁଚି ?
ଲଳିତା – ଦଶଧା ହୋଇ କୁମୁଦବନ୍ଧୁ ପ୍ରପଦରେ ଶରଣ
ପଶିଛିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୦।
ରାଧା – ଚରଣ ତଳର ବର୍ଣ୍ଣ ?
ଲଳିତା – ଶୋଣ ନିରଜକୁ ନିଉଛାଇ ବିହି ଫିଙ୍ଗିଛି ପଙ୍କକୁ
ଜାଣରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୧।
ରାଧା – ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗର ପରିମଳ ?
ଲଳିତା – ସୁବାସ ଆସୁଛି ମିଶିଲା ପରାଏ ମୃଗମଦ
ନୀଳୋତ୍ପଳରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୨।
ରାଧା – ଥିବ ତ ପରା ନୂପୁର ?
ଲଳିତା – ଚାଲି ଚାତୁଚୀକି ସମ ହୋଇଛି ସେ ଝୁମୁଝୁମୁ
ବାଜିବାରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୩।
ରାଧା – ଅବୟବର ମାର୍ଦବ ?
ଲଳିତା – ନବନୀତ ମିତ୍ର ପରି ଆଭାସୁଛି ପରଶିଲେ
ଜଣାଯିବରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୪।
ରାଧା – ହେଉଛନ୍ତି କି କି ବେଶ ?
ଲଳିତା – ନଟବର ନବ ଶ୍ରୀଖଣ୍ଡ ମୁକୁଟ ବେଶୀ ଶୋଭେ
ପୃଷ୍ଠଦେଶରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୫।
ରାଧା – ସଦା ପିନ୍ଧିବାର ବାସ ?
ଲଳିତା – ନୂଆ ହରିତାଳ ଦ୍ୟୁତି ପଟ୍ଟାମ୍ବର ଲାଗି ହେବାର
ବିଶେଷରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୬।
ରାଧା – ଶୁଣିଛୁ କି କେବେ ଗିର ?
ଲଳିତା – ନର୍ମ୍ମଦରହାସ ମିଶା ନବନୀତ ମୃଦୁ ସୁଧାରୁ
ମଧୁରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୭।
ରାଧା – ଗମନ କାହା ପରିରେ ?
ଲଳିତା – ପୁରନ୍ଦର ଗଜ ପାଇଯିବ ଲାଜ ପଡ଼ିବ ଯଦି
ଆଗରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୮।
ରାଧା – କେମନ୍ତଟି ସେ ଜଘାଂଳ ?
ଲଳିତା – ମନରୁ ଜବ ଖେଳରେ କେ ଛୁଇଁ ତ ପାରୁନାହାନ୍ତି
ଗୋପାଳରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୫୯।
ରାଧା – ଦେଖିଛୁ କି ହସିବାର ?
ଲଳିତା – ଦିଲୋକିଛି ଚନ୍ଦ୍ରମଣ୍ଡଳୁ ଖସିଲା ପରାଏ ପୀୟୁଷ
ଧାରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୦।
ରାଧା – ଜାଣନ୍ତି କି ସେ ଗାୟନ ?
ଲଳିତା – ଶିଳା ଦ୍ରବୁଛି ସାଧ୍ୱୀର ନୀବିଗ୍ରନ୍ଥି ହେଉଛି କି
ବିମୋଚନରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୧।
ରାଧା – ଶୁର ପଣେ ସମର୍ଥ କି ?
ଲଳିତା – କଂସଚାରୀଙ୍କୁ ନାଶିବାର ପ୍ରସଙ୍ଗ କିଛି ତୁ
ଶୁଣିନାହୁଁ କି ରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୨।
ରାଧା – ଭାଷ ପ୍ରଭାବ ବଳର ?
ଲଳିତା – ପାଶୋରି ଦେଲୁକି ଅଙ୍ଗୁଳି ଅଗ୍ରରେ ଗିରିବର
ତୋଳିବାରରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୩।
ରାଧା – ବୀରପଣେ ପ୍ରବଳ କି ?
ଲଳିତା – କେଶୀକି ମାରି ଆସିବା ଦିନ ବେଶ ଆଉ ଆଖି
ଦେଖିବ କି ରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୪।
ରାଧା – ନୃତ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଜାଣନ୍ତି କି ?
ଲଳିତା – ଯେ ଦେଖିଛି ତାର ଆଖିର ସୁକୃତ ଫଳ ପୃଥକ
ଅଛି କି ରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୫।
ରାଧା – ନର୍ତ୍ତନ କେତେ ବେଳରେ ?
ଲଳିତା – ମୁହିଁ ଦେଖିଛି ସିନା ଧେନୁ ଚରାଇ ଯିବା ଆସିବା
ବେଳରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୬।
ରାଧା – ଦିଶୁଛନ୍ତି କି ସଦୃଶ ?
ଲଳିତା – ମୂର୍ତ୍ତିମନ୍ତ ହେଲାପରି ମୁଁ ମଣୁଛି ନିଶ୍ଚୟ ଶୃଙ୍ଗାର
ରସରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୭।
ରାଧା – କହ ନାୟକ ଲକ୍ଷଣ ?
ଲଳିତା – ଧୀର ଲଳିତ ପରି ଦିଶେ ବିଗ୍ରହ ରୂପ ଚିହ୍ନ
ଆଚରଣରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୮।
ରାଧା – ସ୍ୱଭାବ କର ବର୍ଣ୍ଣନ ?
ଲଳିତା – ସାଧୁ ସୁଧୀର ଅମ୍ୱୁଧିର ଗଭୀର ପ୍ରଣୟ ଜନ
ଅଧୀନରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୬୯।
ରାଧା – କେଣେ ବୋଲାନ୍ତି ମୋହନ ?
ଲଳିତା – ସଂସାର ବାହାର ସରସ ସୁନ୍ଦର ସ୍ୱରୂପ ନିତ୍ୟ
ନୂତନରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୦।
ରାଧା – ପ୍ରପନ୍ନେ ଦୟାଳୁ ପଣ ?
ଲଳିତା – ମୁହିଁ ତୋହର ବୋଲୁଛନ୍ତି ପୁଣି ତ କରି ଆତ୍ମ
ସମର୍ପଣରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୧।
ରାଧା – ଦେବାର ଆର୍ଥିମାନଙ୍କୁ ?
ଲଳିତା – ଇତର ଜନଙ୍କୁ ମାଗୁନାହିଁ ଆଉ ମାଗୁଛି ଯେ
ଥରେ ତାଙ୍କୁରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୨।
ରାଧା – ଅଛି ଆଉ କି କି ଗୁଣ ?
ଲଳିତା – ବିଶ୍ୱସୃକ ସର୍ଜନରେ ଥିବା ବିଦ୍ୟା ଭାଷା ଯାକରେ
ନିପୁଣରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୩।
ରାଧା – କେମନ୍ତଟି ବଇଭବ ?
ଲଳିତା – ଯାହାର ଜନକ ବ୍ରଜ ପୁରନ୍ଦର ମହା ଅଷ୍ଟନିଧି
ଧବରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୪।
ରାଧା – କରିଛନ୍ତି ସେ କି ବୃତ୍ତି ?
ଲଳିତା – ଧେନୁ ଚରାଇ ଯାଉଛନ୍ତି ବନକୁ ସହଜେ ତ
ଗୋପଜାତିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୫।
ରାଧା – କିପରି କୀର୍ତ୍ତି ପ୍ରକାଶ ?
ଲଳିତା – ବିଶ୍ୱ ବିଶୋଧନୀ କଳୁଷ ଶମନୀପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁଧାଂଶୁ
ସଦୃଶରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୬।
ରାଧା – ମଣୋହିର ଇଷ୍ଟ କି କି ?
ଲଳିତା – କିଛି ଖାଉନାହିଁ ବୋଲି ତ ଯଶୋଦା ଦୁଃଖ
କହୁଛନ୍ତି ଡାକିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୭।
ରାଧା – ଅଶନରେ କେଣେ ହେଳା ?
ଲଳିତା – ସନ୍ତତ ବ୍ରଜଶିଶୁଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ମନ କରିବାକୁ ଏକା
ଖେଳରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୮।
ରାଧା – କହି ହେଉ କେତେ ତୋଷି ?
ଲଳିତା – ସେ ତୁହି ମୋ ହୃଦେ ସ୍ଫୂର୍ତ୍ତି ହେଲାକ୍ଷଣି ଦେହ
ପଡ଼ୁଛି ଉଲ୍ଲସିରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୭୯।
ରାଧା – ଶୁଭୁଛି ଏ କି ନିସ୍ୱନ ?
ଲଳିତା – ବନୁ ମୁରଲୀ ବଜାଇ ଆସୁଛନ୍ତି ସେହି ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର
ନନ୍ଦନରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୮୦।
ରାଧା – ଦେଖିବା ରହି କୋଠାରେ ?
ଲଳିତା – ହର୍ମ୍ୟ ଆରୋହି କର ଦେଇ ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ କର
ପଇଠରେ । ପ୍ରାଣମିତ ।୮୧।
କେଶର କୁଞ୍ଜ ଶେଯରେ । ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର ବୃନ୍ଦାଙ୍କୁ ପୁଚ୍ଛନ୍ତି ଧୀରେ ।
ସହଚରି ରେ ! ରାଧା ବୋଲି କେ ବ୍ରଜରେ ।୧।
ଶୁଣିଲା ବେଳୁ ସେ ନାମ । ସୁଧା ପାନ ପରି ଲାଗୁଛି ଶର୍ମ ।
ସହଚରି ରେ ! ଫିଟାଇ କହ ମରମ ।୨।
ଚଉଦିଗକୁ ଅନାଇଁ । ବୃନ୍ଦା ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ହସିଲା ହୋଇ ।
କହି ଆସୁଁ ଯେ । ଅଙ୍ଗେ ପୁଲକ ପୂରଇ ।୩।
ସେ ଶ୍ରୀବୃଷଭାନୁ ଜେମା । କିଶୋରୀ ଗୋତ୍ର ନକ୍ଷତ୍ର ଚନ୍ଦ୍ରମା ।
ରାସରାଜ ହେ ! ରମା ବନ୍ଦ୍ୟ ଯା ସୁଷମା ।୪।
ଜୀବ ଥିବା ଯାକ ବିହି । ବିଷୟ ବରଜି ବସିଲେ କହି ।
ରସରାଜ ହେ ! ଶୋଭା ଶେଷ ହେବ ନାହିଁ । ।୫।
ଥାଉ ମାଧୁରୀର ଧୂରି । ତୁମ୍ଭେ ତା ପାଶେ ଥିଲେ ବଂଶୀଧାରୀ ।
ରସରାଜ ହେ ! ଦିଶିବ ସୁନାଟା ପରି ।୬।
ଅମ୍ବା ବଳମ୍ବା ରାତିରେ । ତୋଷି ହେଉଥିଲେ ବସି ଗୃହରେ ।
ସହଚରି ରେ ! ଅଶନ କଲା କାଳରେ ।୭।
ଶ୍ୟାମସୁନ୍ଦରକୁ ମୋର । ଏକା ରାଧିକା ଥିଲା ପଟାନ୍ତର ।
ବୋଲୁଁ ଜନନୀ ! ନାମ ଶୁଣିଲି ତାହାର ।୮।
କୃଷ୍ଣ କହନ୍ତି ବୟସ । ଭାଷ କେତେ ହୋଇଥିବ ବରଷ ।
ସହଚରି ରେ ! ବୋଲୁ ବୃନ୍ଦା ହସ ହସ ।୯।
ହେ ନୂତନ ରଣ ରଣ । ଯୌବନ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ତା ପାଦେ ଶରଣ ।
ରସରାଜ ହେ ! ହୋଇ ସାରିଲାଣି ଜାଣ ।୧୦।
ବୟସ ଏଗାର ବାର । ଭିତରେ ପରି ହେଉଛି ଗୋଚର ।
ରସରାଜ ହେ ! ସେ ସାଧ୍ୱୀ ଶିରୋମଣିରେ ।୧୧।
ବ୍ରଜବାସୀଙ୍କର ନୟନ । ସମ୍ପତ୍ତି ସେ ଶ୍ରୀ କିଶୋରୀ ରଚନ ।
ରସରାଜ ହେ ! ଆହା ଦିଶୁଛି ବଦନ ।୧୨।
ଛଡ଼ାଇ ହୃଦୟ ମସୀ । ଗୋଟିଏ ହୋଇଲେ କୋଟିଏ ଶଶୀ ।
ରସରାଜ ହେ ! ରୁକ୍ଷ ପରି ଯିବ ଦିଶି ।୧୩।
ପରାନନ୍ଦ ସ୍ୱରୂପିଣୀ । ଘୋଟିଛି ଯା କୀର୍ତ୍ତି ଜଗତ ଶ୍ରେଣୀ ।
ରସରାଜ ହେ ! ସେ ସଦ୍ଗୁଣ ଗୁଣ ଖଣି ।୧୪।
ଦେହଳୀରେ ଗଲେ ଚାଲି । ପଦାବ୍ଜ ଚିହ୍ନକୁ ଚୁମ୍ବୁଛି ଅଳି ।
ରସରାଜ ହେ ! ଅଙ୍ଗମୋଦ ନୋହେ କଳି ।୧୫।
ଶ୍ରୀନିଟିଳାକାବଳୀ । କଳାମେଘ ତଳେ ରହିଲା ଭଳି ।
ରସରାଜ ହେ ! ଦିଶେ ଅଚଳ ବିଜୁଳି ।୧୬।
ଜଳ ଆଣି ଯାଇ କାଲି କଳିନ୍ଦସୁତାକୁ ।
ଫଳ ପାଇଲି ଅନାଇରେ । ସଙ୍ଗାତ ।
କଦମ୍ବ ମୂଳକୁ ରେ । ସଙ୍ଗାତ ।୧।
ନୀରଦଟି ନୀଳମଣି ପ୍ରତିମା ସେ କିଛି ।
ବାରି ପାରିଲି ନାହିଁରେ । ସଙ୍ଗୀତ ।
ନୟନେ ନାଚୁଛି ରେ । ସଙ୍ଗୀତ । ।୨।
ଘମ ଘମ ନୀଳୋତ୍ମଳ କସ୍ତୁରୀ ସୁବାସ ।
ଘନ ଘନ ଆସୁଥିଲାରେ । ସଙ୍ଗୀତ ।
ହୋଇଲି ଅବଶରେ । ସଙ୍ଗୀତ । ।୩।
ପଛେ ପଛେ କେକୀବୃନ୍ଦ ମତ୍ତେ ପୁଚ୍ଛ ଟେକି ।
ଡାକି ଡାକି ନାଚୁଥିଲେ ରେ । ସଙ୍ଗୀତ ।
କହ ସେ କାହିଁକିରେ । ସଙ୍ଗୀତ । ।୪।
ଛପି ଛପି ନିକୁଞ୍ଜ ପୁଞ୍ଜ ତଳ ରେ ।
ଆସି ଆସି ପାଇଗଲେ ରେ । ସଙ୍ଗୀତ ।
ଆଗେ କି ବେଗ ରେ । ସଙ୍ଗୀତ । ।୫।
ଝୁମ୍ ଝୁମ୍ ଧ୍ୱନି ଶୁଣି ଏଣେ ତେଣେ ମୁହଁ ।
ଅନାଉ ଅନାଉ ରହିରେ । ସଙ୍ଗୀତ ।
ବୋଇଲେ କେନାହିଁରେ । ସଙ୍ଗୀତ । ।୬।
ଦର ଦରଶନ କରି ଚମକି ପଡ଼ିଲି ।
ଦମ ଦମ ହେଲା ଛାତିରେ । ସଙ୍ଗାତ ।
ମଥା ପୋତି ଦେଲିରେ । ସଙ୍ଗାତ । ।୭।
ପ୍ରଚଳାଗ୍ର ପ୍ରଚଳାକ କମନୀୟ ଚୁଳ ।
ଢଳ ଢଳ ଖେଳୁଥିଲା ରେ । ସଙ୍ଗାତ ।
ଗଣ୍ଡରେ କୁଣ୍ଡଳରେ । ସଙ୍ଗାତ । ।୮।
ଥରି ଥରି ଥରିଗଲି ବିବେକ ହଜିଲା ।
ଜର ଜର ହୋଇ ଅଙ୍ଗରେ । ସଙ୍ଗାତ ।
ଝାଳ ବୁଡ଼ିଗଲା ରେ । ସଙ୍ଗାତ । ।୯।
ପ୍ରତି ପ୍ରତୀକ ଯାକରେ ପୁଲକ ପୂରିଲା ।
ତର ତର କେତେ ହେଲିରେ । ସଙ୍ଗାତ ।
ପଦ ନ ଚଳିଲା ରେ । ସଙ୍ଗାତ । ।୧୦।
କରକ ରଦନା କର ପ୍ରସାରୁ ସେ ପୁଣି ।
କହୁ କହୁ କିସଟି ମୁଁରେ । ସଙ୍ଗାତ ।
ବଣା ହେଲା ବାଣୀରେ । ସଙ୍ଗାତ । ।୧୧।
ଶୃଙ୍ଗାର ରସ କି ସ୍ମର ହେବେ ସେ ମୁରତି ।
ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଡାକିଦେଲାରେ । ସଙ୍ଗାତ ।
ଜଟିଳା ଜରତୀ ରେ । ସଙ୍ଗାତ । ।୧୨।
ଆସୁ ଆସୁ ପୁରକୁ ପଥରେ ପଚାରିଲି ।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ କହଇ ରେ । ସଙ୍ଗାତ ।
ବ୍ରଜବଧୂ ବୋଲିରେ । ସଙ୍ଗାତ । ।୧୩।
(ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଦର୍ଶନ ଜନିତ ହର୍ଷବଶତଃ ଶ୍ରୀରାଧାଙ୍କର
କଳ କିଞ୍ଚିତ ଭାବ ପ୍ରକାଶ)
ରାଗ–ଭାଟିଆର, ତାଳ–ଏକତାଳୀ ।
ପଥ ଛାଡ଼ିଦେ ମୁଁ ଯିବି ଫୁଲ ତୋଳି ଯେ । ବନମାଳି ।
ସ୍ନାନ କରିଛଇ ପୂଜିବି କରମାଳି ଯେ, ବନମାଳି ।୦।
ବୃନ୍ଦାବନେ ପୁଷ୍ପ ତୋଳୁ ରଙ୍ଗେ ।
ଗୋଷ୍ଠ ସୁଧାକର ରାଧା ଆଗେ ।
ମିଳନ୍ତେ ଅନାଇଁ ଚମକି ଭାଷନ୍ତି
ଛିନ୍ନ ହୋଇ ମନ ଉଦ୍ବେଗେ ଯେ ।୧।
ଚାହିଁବାକୁ ଆଖି ଢାଳି ଢାଳି ।
ନୁହଇଟି ମୁଁ ସେ ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ ।
ବରଜ ଦାଣ୍ଡରେ ବଜାର ବସାଇ
ବଇରୀ ହାତେ ନ ମରା ତାଳି ଯେ । ।୨।
ବନ ମଧ୍ୟେ ଏ କି କଉତୁକ ।
ଯା ଯା ବାଟେ ବାଟେ ଯିବାଲୋକ ।
ଯେ ତୋ ସଙ୍ଗତେ ଛାଉଲି ହେଉଥିବ
ତା ଆଗେ ହୁଅ ଏ ଭଙ୍ଗୀଯାକ ଯେ । ।୩।
ମୁରଲୀ ଛୁଆଇଁ ଦେଲା ଲାଗେ ।
ପୁଲକ ପୁରିଗଲା ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗେ ।
ଥରି ଅପସରି ଆଣି ନେତ୍ରୁ ବାରି
ଭାଷନ୍ତି ଲଗନାଟି ମୋ ସଙ୍ଗେ ଯେ । ।୪।
ବାଳକ ବୁଦ୍ଧି ତ ହୁଡ଼ି ନାହୁଁ ।
ଛୁଇଁଦେଲୁ ରହ କହୁ କହୁ ।
ବଳି ଯାଉଛୁନା ଉପଦର୍ପ ଯାକ
ଯାଉ ବୋଲୁ ସବୁ ସହୁ ସହୁ ଯେ ।୫।
ନୁହଇ ମୁଁ ତୋ ଟାପରା ଭଳି ।
ରଖ ଯା ଘରେ ଏ ଚାତୁରାଳି ।
ନିକଟେ ଅଛନ୍ତି ଲଳିତା ଜାଣିଲେ
ମୁଖକୁ ନ ଚାହିଁ ଦେବେ ଗାଳି ।୬।
ହଟାକୁ ଡରି ଶୁଭାଇ ଡାକି ନ ପାରିବାରୁ ମୁଁ ସଜନୀଙ୍କି ।
ନିର୍ମଳ କୁଳ ପରିବ୍ରତା ବରତ
ନାଶ କରୁଛୁ ଏ ଧରମ କି ଯେ । ।୭।
ହୋଇବାରୁ ଲାଗ ଲାଗ ହରି ।
ଲୀଳା କମଳ ଶ୍ରୀହସ୍ତେ ଧରି ।
ମାରି ହସିଲା ହୋଇ ଧୀରେ ସେ ବୋଲନ୍ତି
ପଳାଅ ଅଇଲେ ସହଚରୀ ଯେ । ।୮।
ଯାଅ ହୁଅନା ମୋ ପାଶ ପାଶ ।
ନାଶ କରିଦେଲୁ ସୁମନସ ।
ହାତକୁ ହାତ ବଜାଇ ଦେଇ ପୁଣି
ବୋଲୁଛୁ ଆହୁରି କାହା ଦୋଷ ଯେ । ।୯।
ଛଡ଼ିଗଲା ଲୀଳା ଅରବିନ୍ଦ ।
ଏହିକ୍ଷଣି ଆସି ଆଳୀବୃନ୍ଦ ।
ପଚାରିଲେ ତାଙ୍କୁ କି ବୋଲି କହିବି
ହସୁଛି ଆହୁରି ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ଯେ । ।୧୦।
ଓଗାଳୁ ସରଣୀ ଗଲେ ଯେଣେ ।
ଚରମ ବାସ ଓଟାରୁ କେଣେ ।
ପଚାରିବି କି ତୋ ଜନନୀଙ୍କି ଯାଇ
ଏ ରୀତିଯାକ ଯେ ଗୋଷ୍ଠାଙ୍ଗଣେ ଯେ ।୧୧।
ପରାର୍ଦ୍ଧ ମଦନ ରୂପୋଦ୍ଧତି ।
ନବାଞ୍ଜନ ପୁଞ୍ଜ ପରି କାନ୍ତି ।
କୁଞ୍ଜବନ ଯାକ ଦେବତା ବୁଲୁଛି
ଏହା ଦେଖି ପରା କହୁଥାନ୍ତି ଯେ । ।୧୨।
ନାରୀ ମନଧନ ହରିବାର ।
ଖଣ୍ଟ କୁଳଗୁରୁ ତୁ ନାଗର ।
ରୂପ ଗୁଣ ବଂଶୀ ଆକୃତି ପ୍ରକୃତି
ଘଟାଇ ଦେଇଛି ବେଦବର ଯେ । ।୧୩।
ଆହା ମୁଖୁରା ଆସନ୍ତା ହେଲେ ।
ପଳାଇ ଯାଆନ୍ତି ଭାରି ଗଲେ ।
ଆଉ ଏ ବରଜ ବନକୁ ଆସିବି
ନାହିଁ ମୋ ଦେହରେ ପ୍ରାଣ ଥିଲେ ଯେ । ।୧୪।
ହେଟି ବାଲି ଧୂଳି ଖେଳିବାର ।
ଝାଳେ ଦିଶେ ତନୁ ଜର ଜର ।
ଚୂର୍ଣ୍ଣ କୁନ୍ତଳ ମୁଖକୁ ପଡ଼ୁଥିଲା
ତର୍ଣ୍ଣକ ପଛରେ ଧାଇଁବାର ଯେ । ।୧୫।
ଦର ବିଚଳିତ ବାଲ୍ୟାବସ୍ଥା ।
ଏଡ଼େ ବେଗି କାହୁଁ ଏଡ଼େ କଥା ।
ପର ରମଣୀକି ଦେଖିଲେ ଦୂରରୁ
ନଇଁ ଯାଉଥାନ୍ତା ସିନା ମଥା ଯେ । ।୧୬।
ପତ୍ନୀ ଶ୍ରଦ୍ଧାଥିଲେ ବ୍ରଜେଶ୍ୱରୀ ।
ଆଗେ କହ ଦେବେ ବିଭାକରି ।
ପର ପରମଦା ପରେ ଆଶା କଲେ
ମନୁ ଯିବ କେତେ ସଧ ସରି ଯେ । ।୧୭।
ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତରେ ତପ କରି ।
ପତି ପାଇଥିଲେ ଏହିପରି ।
ହାତ ପଛଆଡ଼େ ଲୁହ ପୋଛୁ ପୋଛୁ
ଦିନ ନେବ ସିନା ମନ ମାରି ଯେ । ।୧୮।
ଯମୁନା ତଟରୁ ନାରୀଙ୍କର ।
ଲାଟ ବାସ ଚୋରୀ କରିବାର ।
ଗୋପରେ ଆଜକୁ ବାଜୁଛି ଘୋଷଣା
ଅଣ୍ଟି ନାହିଁ ଲାଜ ଥରକର ଯେ । ।୧୯।
ଏହି ଦିନୁ ଏଡ଼େ ଉଚ୍ଛୃଙ୍ଖଳ ।
ଆହୁରି ଅଛି ତ କାଳ ବେଳ ।
ଯଉବନ ଯାକ ଛୁଇଁଛି କି ନାହିଁ
ବ୍ରଜ ହୋଇଗଲା କୋଳାହଳ ଯେ । ।୨୦।
ବ୍ରଜବଧୂ ଗଲେ ଦଧି ବିକି ।
ଯମୁନାରେ ବାହି ତରଣୀକି ।
ସ୍ରୋତ ‘ମଧ୍ୟେ ନୀବ ରଖି ତାଙ୍କୁ କଲା’
ଉଦାସୀ ଧରଣୀ ଧରିବି କି ଯେ । ।୨୧।
ସଖୀମାନେ କହୁଥିଲେ ଯାହା ।
ଅନୁଭବ ଆଜ କଲି ତାହା ।
ଶ୍ରୀ ଗୋଷ୍ଠେଶ୍ୱରୀଙ୍କ ଗର୍ଭରୁ ସମ୍ଭୁତ
ହୋଇବାକୁ ଏକା ଥିଲା ଏହା ଯେ । ।୨୨।
ଗୋପ ଜାତିରେ ବରହୋତ୍ତଂଶ
ବଂଶୀ ବଜାଇ କେ ନଟବେଶ ।
ହୋଇ ନାଚୁଥିଲି ବିହି କି ବିହିଲା
କରିବାକୁ ସାଧ୍ୱୀବ୍ରତ ଧ୍ୱଂସ ଯେ । ।୨୩।
ଯାହାକୁ ସନ୍ତତେ ଡରୁଥିଲି ।
ତା ଆଗେ ଏକାକୀ ପଡ଼ିଗଲି ।
କାହାକୁ ଡାକିବି କାନନ ମଧ୍ୟରେ
କେହି ନାହିଁ ଜାତି ହରାଇଲି ଯେ । ।୨୪।
ଘରକୁ ଗଲେ ସେ ବିଶାଖାକୁ ।
ପଚାରିବି ସିନା କାନନକୁ ।
ଫୁଲ ତୋଳିଯିବା ବୋଲି ଡାକି ଆସି
କରାଇଲା ଏ ବିଡ଼ମ୍ବନାକୁ ଯେ । ।୨୫।
ଗୃହପତି ଜନନୀ ଜଟିଳା ।
ଗରଳୁ ବଳି ତା’ ବାଣୀ ଜ୍ୱାଳା ।
ଏପରି ଥିବାର ଦେଖିଲେ କାଟିବ
କଟାଳ କୁଠାରେ ମୋର ଗଳା ଯେ । ।୨୬।
ଗଉରୀ ତୀର୍ଥକୁ ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ ।
ଗଲା ପୂଜି ସାରିବନି କାଳୀ ।
ମନ କାମନା ପୂରାଇବ ସେ ସିନା
ଯାହା ଲୋଡ଼ୁ ଥିଲେ ତାର ଅଳୀ ଯେ । ।୨୭।
ପାଶେ ଥିବାବେଳେ ଅର୍ଯ୍ୟଗଣ ।
କାହିଁ ଥାଇଟି ଏ ଧୂର୍ତ୍ତପଣ ।
ଦଶ ଆଙ୍ଗୁଳିକି ଅନାଇ ଚାଲିଲା
ପରି ଦିଶୁଥାଇଁ ଆଚରଣ ଯେ । ।୨୮।
ଗୋଷ୍ଠେନ୍ଦ୍ର ନନ୍ଦନ ଅଲୌକିକ ।
ସୁନ୍ଦରପଣ ସୁଗୁଣ ଯାଇ ।
ଛାରୀ ପରବଧୂ ପରସଙ୍ଗ ରଙ୍ଗ
ଆଶାରେ ନ ବୁଡ଼ା ଏଡ଼େ ଟେକ ଯେ । ।୨୯।
କେ ଦେଖିଲେ ପ୍ରୀତି ଥିଲା ପରି ।
ଏବେ ପଡ଼ିଯିବ ବ୍ରଜେ ହୁରି ।
ପାଟକ ଜାତି ମୋ ଶିଖଣ୍ଡ ମୁକୁଟ
କୁଳରୁ ଦେବେ ବିଟାଳ କରି ଯେ । ।୩୦।
ନାଗର ହଟ ନ କର ବୃଥା ।
ଲୁଚିବ ନାହିଁଟି ଏ ସର୍ବଥା ।
ବଦନେ ବାସ ଦେଇ ଲୋକେ ହସିବେ
କାଳକୁ ବୋଲି ରହିବ କଥା ଯେ । ।୩୧।
ଏହିକ୍ଷଣଟି ଆର୍ତ୍ତରେ ଧାଇଁ ।
ସଖାଏ ଆପଣା ନାମ ଦେଇ ।
ଡାକି ଡାକି ଏହି ପଥେ ଗଲେ ମୁହିଁ
ଥାଉଛି ଏଠାରେ ଆସି ଯାଇଁ ଯେ । ।୩୨।
ଗୋରୁ ଗୋପାଳଙ୍କୁ ଗିରି ଧରି ।
ଉଦ୍ଧରିଛି କେତେ ଉପକାରୀ ।
ପଣତ ପ୍ରସାରି ମାଗୁଛି ମୁଁ ଏତେ
ଆଡ଼ ହୁଅ ଥରେ ଦୟା କରି ଯେ । ।୩୩।
ରହୁ ହାସ ପରିହାସ ଯାକ ।
ନିକଟେ ଶୁଭୁଛି ଲୋକ ଡାକ ।
ଜୁହାର କରୁଛି ରହି ନ ପାରଇ
ହୃଦ ହେଉଛି ମୋ ଦକ ଦକ ଯେ । ।୩୪।
ନିଶ୍ଚେ ଆସିବି ଶପଥ ମୋଇ ।
ଏହି ପଥରେ ନାଗରବର ।
ଯାହା ହୋଇଲେ ମୁଁ ନିୟମ କରୁଛି
ଅବଶ୍ୟ କରିବି ଅଙ୍ଗୀକାର ଯେ । ।୩୫।
ଫିଟିଗଲା ମୋ କବରୀ ଭାର ।
ଝାଳେ ପୂରିଲାଣି କଳେବର ।
କାହା ମୁଖ ଚାହିଁ ଆସିଥିଲି ଆଜ
ପଡ଼ିଗଲି ଏତେ ହରବର ଯେ । ।୩୬।
କି ଶତ୍ରୁ ହେଲେଟି ଅଳି ଆଳୀ ।
ଏତିକି ବେଳକୁ ପାଶେ ମିଳି ।
କରି କାକଳୀ ମୋ ବିବେକ ହରିଲେ
ଆହା କେଉଁଆଡ଼େ ଗଲେ ଆଳୀ ଯେ । ।୩୭।
ହସି ବ୍ରଜବଧୂ ମଧୂକର ।
ନିକର କରି ଶ୍ରୀକରେ ଦୂର ।
ଭାଷିଲେ ହୃଦେ ଲଗାଇ, କେ କରବି
ପରିଜନେ ଅବଧାନ କର ଯେ । ।୩୮।
ନକ୍ଷତ୍ର ମାଳା ହୃଦରୁ ଫେଇ ।
ମୋହନ ଶ୍ରୀରାଧା କଣ୍ଠେ ଦେଇ ।
ବିନୟ ହୋଇ ଭାଷିଲେ ମିଷ୍ଟ ମିଷ୍ଟ
ବାଣୀକି ସକମ୍ପ ତନୁ ବହି ଯେ । ।୩୯।
ବଲ୍ଲୀ ଉହାଡ଼ରେ ସଖୀ ବ୍ୟୁହ ।
ରହି ଶୁଣୁଥିଲେ ଯେ କଳହ ।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଶ୍ରୀମତୀ ମିଳନ ବିଲୋକି
ସୁଖରେ ପାଶୋରି ଦେଲେ ଦେହ ଯେ । ।୪୦।
ଶ୍ରୀକୁଣ୍ଡ ସେତୁ ନିକୁଞ୍ଜ ଶେଯେ ।
ଶ୍ରୀରାଧା ମାଧବ କଲେ ବିଜେ ।
ପୁଷ୍ପ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଧରି ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ
ପଟ୍ଟନାୟକ ପଦାବ୍ଜେ ଭଜେ ଯେ । ବନମାଳୀ । ।୪୧।
କୀର୍ତ୍ତିଦା ସୁତାଙ୍କ ରୂପ ଗୁଣ ।
କେ ସେ ଦାସୀ ଗୁଣି ପୁନଃପୁନଃ ।
କରଇ ବିଳାପ ସେଶ୍ୱରୀଙ୍କ ସେବା
ସୁଖ ନିକର କରି ସ୍ମରଣ ସେ ।
କିଙ୍କରୀ । ।୧।
ଖଦ୍ୟୋତଜା ତଟ ନିକୁଞ୍ଜରେ ।
ଖଗ ନିନଦରୁ ନିଶାନ୍ତରେ ।
ଖଞ୍ଜନାକ୍ଷୀ ଆସୁ ଉଠି ପ୍ରିୟ ପାଶୁ
ଜଗିଥିବି ମୁଁ ଦ୍ୱାର ପାଶରେ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨।
ଗବାକ୍ଷ ଜାଳରେ ନେତ୍ର ଢାଳି ।
ଗଳି ଚାହୁଁ ଥିଲା ବେଳେ ଅଳୀ ।
ଗୋଷ୍ଠେନ୍ଦୁ ସହ ଚଳିଲେ ଦେହଳୀକି ।
ଯିବି ମୁଁ କେଳି ତଳପ ତୋଳି ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୩।
ଘର୍ମ ମିଶା ସିନ୍ଦୂର ଶ୍ରୀକର ।
ଘଞ୍ଚେ ଠାଁ ଠାଁ ହୋଇ ପଡ଼ିବାର ।
ଘୋଷିହେବି ଚିତ୍ତେ ଅଲକ୍ତ ଚିହ୍ନକୁ
ଚାହିଁ ଶେଯରେ ଶ୍ରୀପଦାବ୍ଜରେ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୪।
ନିରେଖି ମୁଁ ଛିନ୍ନ ମୋତିହାର ।
ନେବି ଗୋଟିଆଇ ପଡ଼ିବାର ।
ନୂପୁର କାଞ୍ଚୀ କଞ୍ଚୂଲୀ ଝରୀ ଧରି
ହେବି ପୂର ପଥେ ଆଗୁସାର ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୫।
ଚାଲି ଆସୁଛି ଜଟିଳା ହେଟି ।
ଚଳ ସତ୍ୱର ବୋଲୁଁ କଖ୍ଖଟୀ ।
ଚଞ୍ଚଳେକ୍ଷଣୀ ଚଳୁ ମୁଁ ଚାଲି ଆଗେ
ଚାହୁଁଥିବି ପଛକୁ ପାଲଟି ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୬।
ଛ ଦଶ କଳା ଚନ୍ଦ୍ର ଲପନେ ।
ଛପି ପ୍ରବେଶୁଁ ବାସ ସଦନେ ।
ଛଦ ପ୍ରିୟଙ୍କର ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗେ ବିଲୋକ
ମାଗି ଲୁଚାଇ ଦେବି ଯତନେ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୭।
ଯାଇ ଶେଯେ ପହଡ଼ୁ ଭିତ୍ତିରେ ।
ଜମ୍ବୁ ନବାଙ୍ଗୀ ଚିତ୍ରପଟରେ ।
ଜୀବନବନ୍ଧୁ ଛବିକି ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ
ପୋଛିଦେବି ପଦ ପଣତରେ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୮।
ଝୀନ ଉପରାଣ ପାହୁରାଇ ।
ଝସ ନୟନି ହେ ପହୁଡ଼ାଇ ।
ଝଳି ଅଳତା ରଞ୍ଜିତ ପଦ ଧରି
ଧୀରେ ଦେବି ଅଙ୍ଗୁଳି ଫୁଟାଇ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୯।
ନିଃଶେଷରେ ନିଶି ହେଉ ହତ ।
ନିତ୍ୟକୃତ୍ୟର ବସ୍ତୁ ଯାବତ ।
ନିର୍ବାହ କରି ପୁଣି ମାସି ଭେଟୁ ମୁଁ
ଅପହୁଡ଼ ହୋଇ ଥିବନି ତ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୧୦।
ଟାଣେ ଜଟିଳା ଡାକନ୍ତେ ଉଠି ।
ଟେକି ପଲକ ଦେଖି ବିମ୍ବୋଷ୍ଠୀ ।
ଟଳ ଟଳ ହୋଇ ଚାଲି ଯାଇ ପୀଠେ
ବସୁ ଦେବି ନୀର ଦାନ୍ତକାଠି ହେ । ।୧୧।
ଠାକୁରାଣୀ ଦନ୍ତ ସମାର୍ଜନ ।
ଠିକେ ବଢ଼ୁ ବଢ଼ାଇବ ବନ ।
ଠବର୍ଣ୍ଣ ମୁଖ ସୁବାର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗୀ ପ୍ରକ୍ଷାଳୁ
ପଛେ ଦେବି ପୋଛିବା ବସନ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୧୨।
ଡାକି ମଧ୍ୟା ବାହ୍ୟ କୃତ ସାରି ।
ଡାକୁ ମୋତେ ଆହା ଧୀରକରି ।
ଡାହାଣ ବାମ ପାଣି ପଦ ଧୋଇବି
ମୁଦ ଦେଇ ନିଉଡ଼ାଇ ବାରି ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୧୩।
ଢାଳୁଥିବେ ଡୋଳା ଉନ୍ମିଦ୍ରରୁ ।
ଢଳେକ୍ଷଣି ତୈଳ ସେବା କରୁ ।
ଢୋକିଲା ପରି ସୁଧା ଶୁଣି ମଣିବି
ବୋଲୁ ଆଣ ଯା ଦାରି ରମ୍ଭୋରୁ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୧୪।
ଅବ୍ଜ ଯୁକ୍ତ ସୁବାସିତ ନୀର ।
ଅଭିଷେକ କରୁ ମୁଁ ସତ୍ୱର ।
ଅତି ଯତ୍ନେ ଚୀନାଶୁଂକେ ଶ୍ରୀଲଳିତା
ମାଜି ପୋଛିବେ ଶ୍ରୀକଳେବର ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୧୫।
ତୁଲ୍ୟ ବାଲ୍ୟାରୁଣ ଦ୍ୟୁତି ଲଙ୍ଗି ।
ତନୁବାରୀ ହୋଇ ଆଡ଼େ ଲାଗି ।
ତତ୍କାଳ କଜ୍ଜ୍ୱଳ କାନ୍ତି ଚୀନ ଚେଳ
ପିନ୍ଧି ଚଳିବ କଳଧୌତାଙ୍ଗୀ ହେ ।
ସ୍ୱାମିଜୀ । ।୧୬।
ଥିର ହୋଇ ବସୁ ଆସନରେ ।
ଥାଇ ଲଳିତା ପଛ କତିରେ ।
ଥୋଇ ଟଙ୍କାରି କଙ୍କତିକା କୁନ୍ତଳ
ଫେଡ଼ୁ ବେଢ଼ିବେ ଅଳି ନିକର ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୧୭।
ଦେବି ଘଉଡ଼ି ଢାଳି ଚାମର ।
ଦିବ୍ୟମଣି ସ୍ତବକ ନିକର ।
ଦେଇ ଶ୍ୟାମଳ ବେଣୀ ବ୍ୟାଳ ସାଜିବେ
ହରିବାକୁ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ରର ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୧୮।
ଧରିଥିବି ମୁଁ ଘୁସୃଣ ପାତ୍ରେ ।
ଧନ୍ୟ ବିଶାଖା ଲେପି ଶ୍ରୀଗାତ୍ରେ ।
ଧୀରେ ଭକ୍ତି ଛେଦ କର ମୃଗମଦ
ଚିତ୍ର ଲିହିବେ ଉରଜ ଗାତ୍ରେ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୧୯।
ନିଟିଳରେ ସିନ୍ଦୂର ବିନ୍ଦୁକୁ ।
ନିଯୋଜୁ ଭାବୁଥିବ ମନକୁ ।
ନିକୁଞ୍ଜବିହାରୀ ନୟନର କାମ-
ତମ ନାଶିବ ବୋଲି କ୍ଷରକୁ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨୦।
ପଦ୍ମପତ୍ରାଗସ୍ଥିତ ଭ୍ରମର ।
ପରି ଦିଶିବ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ।
ପରମାନନ୍ଦ ସ୍ୱରୂପିଣୀ ଚିବୁକେ
ବିନ୍ଦୁ ନଯୋଜୁ ମୃଗମଦର ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨୧।
ବ୍ରଜବଧୁ ସୁଖୀ ହେବା ପାଇଁ ।
ବକ୍ଷୋଜକୁ ରଖିବ ଲୁକାଇ ।
ନିଚିତ୍ର କାଞ୍ଚୁଲୀ ନାନା ହାରାବଳି
ଦେବି ଯତନେ ଲାଗି କରାଇ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨୨।
ଭରସାଇବ ମୋତେ ସେବାରେ ।
ଭୟ ତେଜି ଅଞ୍ଜନ ନେତ୍ରରେ ।
ଭରମାଙ୍ଗି ଦେବି କରି ଦରଶନ
ବ୍ରଜବଧୂ ହେବେ ମୋ ପରି ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨୩।
ମଣି ରତ୍ନାଳଙ୍କାର ଯାବତ ।
ମଥାଯାଏ ପଦରୁ ତ୍ୱରିତ ।
ମଣି କଉସ୍ତୁଭ ମିତ୍ର ସୁମନ୍ତକ
ମଣି କଲ୍ଲଦେବି ଅଳଂକୃତ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨୪।
ଯେଉଁ ଚରଣକଞ୍ଜର ଧୂଳି ।
ଯୁବାବର ହୋଇବାର ବୋଳି ।
ଯତ୍ନେ ଲେଖିଦେବି ଲାକ୍ଷା କି ସେ ପଦେ
ଯାର ରକ୍ତାମ୍ବୁଜ ନିଉଛାଳି ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨୫।
ଋତ ସହ ମଧୁବ୍ରତ ମେଳା ।
ମରଣୀୟ ବିଚକିଳମାଳା ।
ରମଣୀ ମୁକୁଟମଣି କଣ୍ଠେ ଦେବି
ଆନେ ନ ଢଳୁ ପ୍ରାଣେଶ ଡୋଳା ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨୬।
ଲୀଳା କମଳ ଘେନି ଶ୍ରୀକରେ ।
ଲଳିତାଙ୍ଗି ଗୃହ ବାଟିକାରେ ।
ଲଳିତା ସଙ୍ଗେ ଦ୍ୟୁମଣିମଣି ବେଦି
ମଧ୍ୟେ ବିଜେ କରିବ ସତ୍ୱରେ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨୭।
ବିକର୍ତ୍ତନ ଆରାଧନା ସାରି ।
ବାସେ ବାସ୍ତୁକୃତ୍ୟ କରି କରି ।
ବିଲୋକୁ କୁନ୍ଦଲତା ଆସି ଡାକିବେ
ଜଟିଳାଙ୍କୁ ସମାଧାନ କରି ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୨୮।
ସବୁ ସୁଖୀ ସଦନକୁ ଯାଇ ।
ସୀଉକାର ଶାଶୁଙ୍କୁ କରାଇ ।
ସତ୍ୱର ସେ କୁନ୍ଦବଲ୍ଲୀ ତୁମ୍ଭ ପାଶେ
ଗୋଷ୍ଠୀ କରିବେ ଅଳୀଙ୍କି ନେଇ ହେ । ।୨୯।
ସହି ଆସିବାକୁ ନାହିଁ ତର ।
ସବୁ କୃତ୍ୟ ଅଛି ସଦନର ।
ଶୁଣି ଜଟିଳା ବୋଲିବେ ଯାଅ ପୌର୍ଣ୍ଣମାସୀ
କହିଛନ୍ତି ବାରମ୍ବାର ହେ । ସ୍ୱାମିନୀ । ।୩୦।
ସର୍ବ ସଖୀସଙ୍ଗେ ବିଜେକରୁ ।
ସୁଦୟାରେ ମୋତେ ଶିରେ ଠାରୁଁ ।
ସଂବ୍ୟାନ ପ୍ରାଣେଶଙ୍କର ଧରିଯିବି
ରୂପମଞ୍ଜରୀଙ୍କ ଆଦେଶରୁ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୩୧।
ହର୍ଷେ ମଣ୍ଡି ଯାଉ ରାଜପଥ ।
ହୋଇ ଭେଟ ଗୋଷ୍ଠେ ପ୍ରାଣନାଥ ।
ହସି ଚାହିଁଥିବେ ସେ ବ୍ରଜେଶ୍ୱରୀଙ୍କି
ପ୍ରାଣମିତ ହୋଇ ହେଟମାଥ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ । ।୩୨।
କ୍ଷପାକର ମୁଖକୁ ଅନାଇ ।
କ୍ଷୀରୋଦଧି ପ୍ରାଏ ରାଜ୍ଞୀ ହୋଇ ।
କ୍ଷଣେ କୋଳକରି ଶିରେ ଚୁମ୍ବ ଦେଉ
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣାଂଘ୍ରିଂ ଦେବ ଧୋଇ ହେ ।
ସ୍ୱାମିନୀ ।୩୩।
ରାଗ-କୁସୁମ କେଦାର
ପୋଇ ବାଣୀ
ରାସେଶ୍ୱରୀ ପଦ – ସରୋରୁହ ଦାସୀ
କରେ ବିଳାପ କେ ବିଚ୍ଛିତ୍ତରେ ବସି । ।୧।
ଆହା ଶ୍ରୀ ବୃନ୍ଦାରଣ୍ୟ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତନୀ
ଆହା ବ୍ରଜବଧୂ ପ୍ରାଣ ପ୍ରଣୟିନୀ । ।୨।
ଆହା ଶ୍ରୀନିଭୃତ ନିକୁଞ୍ଜ ଗୃହିଣୀ
ଆହା ଶ୍ରୀ ପରମାନନ୍ଦ ସ୍ୱରୂପିଣୀ । ।୩।
ହା ସ୍ୱାମିନି କରୁଣା ବରୁଣାଳୟେ
ଆହା ସର୍ବ ରମା ରାମାଜନା ଶ୍ରୟେ । ।୪।
ଆହା ଗୋପୀ ପ୍ରେମରତ୍ନମଞ୍ଜୁଷିକେ
ଆହା ସାଧ୍ୱୀ ଶିରୋମଣି ଶ୍ରୀରାଧିକେ । ।୫।
ପରିଚାରୀ ବତ୍ସଳାରେ ଜଣେ କେହି
ଆହା ପରମପଦରେ ତୁଲ ନାହିଁ । ।୬।
ଏହି ଘେନି ବଢ଼ୁଛି ସନ୍ତତ ଆଶା
ଲେଉଟିବ ବୋଲି ମୋର ଶୁଭଦଶା । ।୭।
ହେଲେ ବରାପରାଧିନୀ ମୁଁ ସହଜେ
ରାଧେ କ୍ଷମାବାରାନିଧି ଆପଣ ଯେ । ।୮।
ମୋର ମଉଳି ଭୁଷା ଶ୍ରୀପଦ ତଳୁ
ଆହା ଦୂର ହୋଇଗଲି କେତେ କାଳୁ । ।୯।
ବ୍ରହ୍ମ ବୟସରୁ ଅଧେ ସରିଗଲା
କୃପା କଟାକ୍ଷ ଲବ ନ ପ୍ରସରିଲା । ।୧୦।
ପଦ ତଳରେ ଶରଣ ଆଜନମୁଁ
ରଖିଥିଲାର ନିରେଖ ଜନ ଯେ ମୁଁ । ।୧୧।
ସ୍ୱ କିଙ୍କରୀଙ୍କର ପରିଚାରୀ କରି
ଦରଶନ ଦିଅ ହେଲେ ଶ୍ରୀକିଶୋରୀ । ।୧୨।
ତୁମ୍ଭ ଅଲୋକନ ବାଳକୂଟ ଅହି
ଘାତ ହେ ସ୍ୱାମିନୀ ସହି ହେଉନାହିଁ । ।୧୩।
କୃପା କଟାକ୍ଷ ପୀୟୁଷ ଲବ ସିଞ୍ଚି
ରଖ ଦନ୍ତେ ତୃଣ ଧରି ଜଣାଉଛି । ।୧୪।
ଦେଖିବାର ଥାଉ ଦୁଃଖ ଶୁଣିଲେ ତ
ସେହିକ୍ଷଣି ଆର୍ଦ୍ର ହୋଇଯିବ ଚିତ୍ତ । ।୧୫।
ଏତେ ଜଣାଇଲେ ଶୁଣି ନ ଶୁଣିଲା
ପରି ହେବ ବୋଲି ମୋ ମନେ ନ ଥିଲା ।।୧୬।
ପିତା ପୁରକୁ ପଠାଇ ଏକା ମୋତେ
ପଥ ଜନଙ୍କୁ ପଚାରୁଥାଅ କେତେ । ।୧୭।
ପିତା ପୁରକୁ ପଠାଇ ଏକା ମୋତେ
ପଥ ଜନଙ୍କୁ ପଚାରୁଥାଅ କେତେ । ।୧୮।
ମୋର କୃତ୍ୟଯାକ ଚାହିଁ ହରଷରେ
କେଡ଼େ ତୋଷ ହେବାର ଯେ ମୋ ସେବାରେ ।।୧୯।
ଅଗୁଳାଗୁ ରୁ ଉଲ୍ଲାଗି ମାଳା ମୋତେ
ଡାକି ଆଗ କରି ହେବାର ଯେ ହାତେ । ।୨୦।
ଦାସୀ ହେଲେ ଅନୁଜା ପରାଏ ପାଳି
ଶ୍ରୀମୁଖରୁ ମୁଖେ ଦେଇ ନାଗବଲ୍ଲୀ । ।୨୧।
ଆହା କୃଷ୍ଣଭାନୁ କୁଳ କୀର୍ତ୍ତିବଲ୍ଲୀ
ଗୁଣିବି ମୁଁ ଗୁଣଯାକ କେତେ ବୋଲି । ।୨୨।
ଆହା କାବ୍ୟ ପଢ଼ାଇବା ସୁଚାତୁରୀ
ବୀଣା ବାଜଣା ଶିଖାଇବା ମାଧୁରୀ । ।୨୩।
ଧାତୁ ଚିତ୍ରରେ କି ମାଳା ଗ୍ରନ୍ଥନରେ
ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇଚାର ବସାଇ ପାଶରେ । ।୨୪।
ଜୈୟନ୍ତୀ ଗୁନ୍ଥିଲାର ବେଳେ ମୋତେ
ଧୀରେ ଗୀତ ଶିଖାଇବାର ଯେ କେତେ । ।୨୫।
ଆହା କେତେ କଥା ମାନସେ ପଡ଼ୁଛି
ବାସ ବଢ଼ାଇବାର ମୁଁ କରି କୁଞ୍ଚି । ।୨୬।
ଅଙ୍ଗ ସୁବାସ ସଂଭୃତ ଲାଟ ବାସ
ବୋଲି ଧରି ହେଉଥାଉ କି ସନ୍ତୋଷ । ।୨୭।
ପ୍ରତ କର ଉଜୁଟା ଶ୍ରୀଖଣ୍ଡ ମଳି
ବୃଦେ କି ସୁଖେ ହେଉଥାଇ ମୁଁ ବୋଳି । ।୨୮।
ଅଭିସାର କାଳେ ଘନ ତମସୀରେ
କର ପଇଠ ଦେଲା ମୋର କରରେ । ।୨୯।
ଧୋଇ ପଦାବ୍ଜ ପୋଛୁ ମୋ ପଣନ୍ତରେ
କରଭର ଦେଲା ମୋ ଚରମରେ । ।୩୦।
କେଉଁ ଜନ୍ମରେ ଆଉ ମିଳିବ ତାହା
ଆହା କେହି ହେଲେ ନାହିଁ ସାହା । ।୩୧।
କେଣେ ଭାରି ଯାଇଥିଲେ ଆଣି ଲୋଡ଼ି
ଆହା ଲଳିତାଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ପଡ଼ି । ।୩୨।
ସେହି ପ୍ରାଣନାଥଙ୍କର କେତେ କଥା
ଜଣାଇଁ ମୁଁ ଛଢ଼ାଉଛି ହୃଦବ୍ୟଥା । ।୩୩।
ଥରେ ହେଲେ ସ୍ମରଣ କଲେ ନାହିଁ
ଆହା ତୁନି ହେଲେ ପଦେ ନ ଜଣାଇ । ।୩୪।
କେବେ ସ୍ୱାମିନି ମୋ ପରେ ହେଲେ କୋପ
ରହୁଥିବାର ଦେକୀ ନୟନୁ ବାଷ୍ପ । ।୩୫।
ଦୟାମୟୀ ଲଳିତା ବୋଧ କରି
ଘେନିଯାନ୍ତି ଯେ ଛାମୁରୁ ହାତ ଧରି । ।୩୬।
ଆହା ତେମନ୍ତ ମମତା କେଣେ ଗଲା
ମୋ ଅଦୃଷ୍ଟ ପୀୟୁଷ ନୀର ହେଲା । ।୩୭।
ଆହା ବିଶାଖେ ବାଞ୍ଛାକଳ୍ପବଲ୍ଲୀ
ପଦ – ଛାୟାରୁ ଦେଲେ ସେ ଦୂର କରି ।।୩୮।
ଆହା ଉଚ୍ଛିଷ୍ଟ ପାତ୍ର ମୁଁ ଟୋଇବାକୁ
ବାହ୍ୟାଗାରକୁ ହେଲେ ନୀର ନେବାକୁ । ।୩୯।
ସେବା ଶିକ୍ଷା ଗୁରୁ ଶ୍ରୀରୂପମଞ୍ଜରୀ
ଆହା ନ ଲୋଡ଼ିଲେ ବେଳେ ମନ କରି । ।୪୦।
ଆହା ରାସଲସ୍ୟ ରସ ସୁପଣ୍ଡିତା
ଆହା ଘୋଷ ଯୋଷାଙ୍କ ଲଲାଟ ଚିତା । ।୪୧।
ଆହା ଅପାର କରୁଣା ଅକୃପାର
ବୋଲି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଡାକ ବାଜୁଛି ଯାର । ।୪୨।
ମୋହ ଛାର ଲାଗି ହେବ କି ଅନ୍ୟଥା
ବ୍ରଜପୁରେ ସୁଚରିତ ଯାର କଥା । ।୪୩।
ମୋ ଅଜଣାରେ ଗୋଷ୍ଠେନ୍ଦୁଙ୍କର ତୁଲେ
କୁଞ୍ଜେ ଲୁଚିଥିଲେ କ୍ଷଣେ ନ ଦିଶିଲେ । ।୪୪।
ବୃନ୍ଦାଟବି କୁଞ୍ଜଯାକ ବୁଲି ବୁଲି
କେତେ ଶୋକ କରୁଥାଇ କି ମୂର୍ଚ୍ଛିଲି । ।୪୫।
ମୋର ପଛେ ପଛେ ଆସି କୃପାମୟୀ
ଆସ ଆସ ବୋଲି ଧୀରେ ଡାକ ଦେଇ । ।୪୬।
ଦେଖି ନୟନେ ନୀର ସ୍ୱ ଅଞ୍ଚଳରେ
ପୋଛି ଘେନି ନେବାର ସେ ବହନରେ । ।୪୭।
ଆଳୀ କରିକି ଅଜଣା ସେବାର ଯାର
ଆହା କେମନ୍ତ କିଙ୍କରୀ ହେଲା ଦୂର । ।୪୮।
ଆଉ କେ ସେ ଘେନିବ ହୃଦର ଦ୍ୟୁଖ
କାହାର ନୋହି ହୋଇଲି ଯେ ନିରରେଖ ।।୪୯।
ହେ ଶ୍ରୀ ବୃନ୍ଦାବନାଧୀଶ ପ୍ରାଣେଶ୍ୱରୀ
ଜୀବ ଯାଉ ତୁମ୍ଭ ନାମ ଧରି ଧରି । ।୫୦।
ବୃନ୍ଦାରଣ୍ୟରେ ପୁଷ୍ପାବଚୟନରେ
ଆଳୀ ରହିଥିଲା କାଳେ ଦୂରେ ଦୂରେ । ।୫୧।
ଫୁଲ ତୋଳି ତୋଳି ପ୍ରିୟ ପ୍ରୀତି ଗୀତ
କରି କବିତ୍ୱ ହେବାର ପୁଲକିତ । ।୫୨।
ଜାଣି ବିଶାଖା ବାଣୀ ଶବଦାଇଲେ
ଲାଜେ ରହିବାର ବ୍ରଜବିଧୂ କୋଳେ । ।୫୩।
ଆଉ ଆଖି ଦେଖିବ ସେ ମହୋତ୍ସବ
କ୍ଷଣ କ୍ଷଣକୁ ଆହା ନୂତନ ଭାବ । ।୫୪।
ପିତା ପୁରେ ପୁଷ୍ପବାଟୀ ମଣ୍ଡପରେ
ଦୋଳା ପହଞ୍ଚାଇ ବସି ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦରେ । ।୫୫।
ହୃଦେ ରମଣଙ୍କ ଭାବ-ଅବଧରି
ଆହା ଗୀତ ଗାଇବାର କି ମାଧୁରୀ । ।୫୬।
ଶୁଣି ପାଶ ପଡ଼ିଶାରେ ଯେତେ ଜନ
ସ୍ତମ୍ଭପରି ରହିଥାନ୍ତି ଡେରି କାନ । ।୫୭।
ବୋଲା ବୋଲି ହେଉଥାନ୍ତି ରାଧା ପରି
ଗୁଣ ସୁନ୍ଦର ପଣେ କେ ହେବ ସରି । ।୫୮।
ଇନ୍ଦୁ ଉଦୟ କାଳର ସିନ୍ଧୁ ବତ
ଶୁଣି ହୃଦ ହେଉଥାଇ ଉଚ୍ଛଳିତ । ।୫୯।
ନବ ତରୁଣିମା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସନ୍ତତରେ
ସେବି ରହିଛି ନ ଚଳି ପଦାବ୍ଜରେ । ।୬୦।
ବ୍ରଜଜନଙ୍କୁ ସହଜ ବନ୍ଧୁ ପରି
ଘେନଉଛି ଯା ବିନୟ ସୁମାଧୁରି । ।୬୧।
ଯେଉଁଠାରେ ବିଲୋକିଲେ ଗୁରୁଜନ
ଆହା ନେଉଥାନ୍ତି କେତେ ନୀମଞ୍ଛନ । ।୬୨।
ଓଳଗିଲେ ଚିରଞ୍ଜିବି ହୁଅ ବୋଲି
ବୋଲୁଁ ନେତ୍ରୁ ଅଶ୍ରୁ ସ୍ନେହେ ପଡ଼େ ଗଳି । ।୬୩।
ବିଜେ କଲେ ଶାରୀ ପଞ୍ଜରୀ ପାଶରେ
ସେ ଡାକିବାର ଶୁଣୁଛି ଯା ଶ୍ରୁତିରେ । ।୬୪।
ଆଗେ ମା ବୋଲି କୀର୍ତ୍ତିଦା ବୃଷଭାନୁ
ଡାକିଲାର ଯେ ଡାକ ନ ଯାଏ ମନୁ । ।୬୫।
ହା ସ୍ୱାମିନୀ ଅନଙ୍ଗମଞ୍ଜରୀ ଡାକ
ବାରମ୍ବାର ଡାକନ୍ତି କିକରି ଟେକ । ।୬୬।
ଅପ ପଦାନ୍ତେ ଆକାର ଯୁକ୍ତ କରି
ଡାକିଲାର ହୃଦ ହେଉଛି ଯେ ଘାରି । ।୬୭।
କେତେ ତୋଷ ହେଉଥାଇ ଶୁଣି ମନ
ହା ଦୁର୍ଦ୍ଦଇବ କରି ଦେଲୁ ସ୍ୱପନ । ।୬୮।
ଉଚ୍ଚାରୁ ଥାଇ ସ୍ୱରୂପ ତାଙ୍କ ପରି
ଆହା ମାନସରୁ ନୁହଇ ବିସ୍ମରି । ।୬୯।
ପୁଣି ପଢ଼ଇ ଜୟ ଶ୍ରୀ ମାନ୍ଧର୍ବିକେ
ହେ ଶ୍ରୀମତୀ ଜୟ ଜୟ ସହୋଦର । ।୭୦।
ଆହା କି ସୁସ୍ୱର ଆହା କି ମଧୁର
ହା ସେ ବାଣୀ ସତେ ସୁଧା ସହୋଦର । ।୭୧।
ପ୍ରିୟ ଲେଖ ଆଣି ବିଚକ୍ଷଣ କୀର
ଦେଲେ ଈକ୍ଷଣେ ଲଗାଇ ଆପଣାର । ।୭୨।
ଯତ୍ନେ ଲୁଚାଇ ହୃଦୟ ବସନରେ
ପକ୍ୱ ଡାଳିମ୍ବ ବୀଜ ଧରି ଶ୍ରୀକରେ । ।୭୩।
ତାକୁ ଖୁଆଇବାର ଶ୍ରୀହସ୍ତେ ଧରି
ଦିଶେ ଦିଶେ ଦିଶୁଛି ଯେ ସେ ମାଧୁରୀ । ।୭୪।
ଚାହିଁ ଚନ୍ଦ୍ରାନନ ଚିହ୍ନି ଧୀର କରି
ଭାଷେ ହେ ବୃନ୍ଦାବନ ପରମେଶ୍ୱରୀ । ।୭୫।
ଗୋଷ୍ଠ ପୁରନ୍ଦର ସୁତ ପ୍ରାଣାଧିକେ
ବୋଲୁ ଶ୍ରୀଲଳିତା ମିଳୁ ନିଜାନ୍ତିକେ । ।୭୬।
ଚାହିଁ ବାହାରି ଯିବାର ଭୟ କରି
ପୂର୍ବ ବିଷୟ ମାନସରେ ସୁମରି । ।୭୭।
ଦୁହେଁ ହସାହସି ହୋଇ ଆସିବାର
ନୟନରେ ନାଚୁଛି ସେ ଚମତ୍କାର । ।୭୮।
ବିଜେ କଲାର ଦିଶୁଛି ସେ ପଲଙ୍କିରେ
ଦରଆଉଜା ଦେଇ ଲଳିତା ପରେ । ।୭୯।
ଭାଙ୍ଗି ପାନ ଦେଉ ଦେଉ ରଦବାସେ
ପ୍ରିୟ ଦନ୍ତ ଚିହ୍ନ ଦେଖି ହସିଲେ ସେ । ।୮୦।
ଦୁଇ ହାତେ ବୁଜି ହୋଇ ଦୁଇ ନେତ୍ର
ହସି ଲାଜେ ଲଳିତା ହୃଦରେ ବକ୍ତା । ।୮୧।
ଲୁଚାଇବାର ଦିଶୁଛି ହା ସ୍ୱାମିନୀ
ପତଦ୍ଗ୍ରହ ଥାଇ ଯେ ମୁଁ କରେ ଘେନି । ।୮୨।
କେବେ ଶୟନ ମେଳରୁ ବିନା କରି
ପ୍ରିୟ ମୁଖକୁ ନ ଦେଖ ସରି କରି । ।୮୩।
ଦଇବରେ ଏକା ହେଲେ ଚାରିଆଖି
ଲାଜେ ରହ ଯେ ଗଣ୍ଡେ ପଣନ୍ତ ରଖି । ।୮୪।
ପଦ ଅବନୀ ଉପରେ ଘସିବାର
ଗୋଷ୍ଠଚନ୍ଦ୍ରମା ଚିତ୍ତକୁ କଷିବାର । ।୮୫।
ମଜ୍ଜି ରହି ମୁଁ ପୀୟୁଷ ବାରାଧିରେ
ଆହା ଦେଖୁଥାଇ କେଡ଼େ ଶରଧାରେ । ।୮୬।
ବୋଲେ ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ନୟନୁ ନୀର
ବୋହିଗଲା ପୋଛୁ ପୋଛୁ ବାରମ୍ବାର । ।୮୭।
ଶ୍ରୀ ବୃଷଭାନୁ କୁମାରୀଙ୍କର
ପଦ ପଙ୍କଜରୁ ହୋଇ ଦୂର
କେ ସେ କିଙ୍କରୀ ରୂପ ଗୁଣ ସୁମରି
ବିଳାପ କରଇ ନିରନ୍ତରେ ସେ । ରାସେଶ୍ୱରୀ ।
ତୁନି ହେଲେ କି ମୁରୁଛି ପ୍ରାଣ ଧରି ଯେ ।
ମନେ ହେଉଛି ଏବେ ଦେଖିଲା ପରି ଯେ ।
ପରଂ ପଦରେ ନ ଥିବାର ମାଧୁରୀ ଯେ । ।୧।
ଆଉ ବିଲୋକିବ ନାହିଁ ପରା
ଶ୍ରୀ ବ୍ରଜବିଧୂଙ୍କ ନେତ୍ରକାରା
ଶରଦ ଶଶୀ ଶ୍ରୀମୁଖ ତୋରା ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨।
ଗୋକୁଳ କୁଳ ଯୁବତୀଙ୍କର
ଚାରୁ ଚମ୍ପା ଗଭା ମଉଳିବାର
ଲକ୍ଷେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଶୋଭା ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେବ ନାହିଁ
ପଦ୍ମାବ୍ଜ ନଖ କୋଣକୁ ଯାର ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩।
ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର ନନ୍ଦନ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା
ସୌଭାଗ୍ୟବତୀରେ ଅଦ୍ୱିତୀୟା
ତେମନ୍ତ ହେଲେ ହେଁ କୃଷ୍ଣ ଦାସୀ ବୋଲି
ଅଭିମାନୀ ଆହା କି ବିନୟା ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୪।
କୃଷ୍ଣ ଲାଗି ସ୍ରକ ଧରି ଆସି
ବୃନ୍ଦା ଯାଚୁ ଉଠି ହସି ହସି
ପାଣି ପ୍ରସାରି ଘେନି ନେତ୍ରେ ଛୁଆଉଁ
ଛୁଆଉଁ ପଡ଼ିଲାର ଉଲ୍ଲସି ହେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ । ।୫।
ଶ୍ରୀମୂର୍ତ୍ତି ସୁଷମା ବ୍ରଜେଶ୍ୱରୀ
ଯେଉଁଠାରେ ଦେଖି ଦେଲେ ଦରି
ଆନନ୍ଦେ ଅଶ୍ରୁ ପୂରିଯାଇ ନୟନେ
ଘେନିଯାନ୍ତି ଲୋଭେ କୋଳ କରି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୬।
ପଙ୍ଖା ମୁଁ ପକାଉଥିଲା ବେଳେ,
ଗୋଷ୍ଠ ଚନ୍ଦ୍ରମା ବସାଇ କୋଳେ
ମୁଖେ ମୁଖେ ଦେଇ ତାମ୍ବୁଳ ଦେବାର
ଶୋଭା ନ ଚାହିଁ ହୋଇଲା କାଳେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୭।
ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର ପୁରକୁ ଭୋଜ୍ୟ ଦେଇ
ହା ସ୍ୱାମିନୀ ମୋତେ ପଠିଆଇ
ଲେଉଟିବା ଯାଏ ଅନାଉ ଥିବାର
ପୁର ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ଉଭା ହୋଇ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୮।
ବାହୁଡ଼ି ମୁଁ ଅଇଲା ବେଳକୁ
ହସିଲା ହୋଇ ଆସି ରହକୁ
ପଚାରୁ ପ୍ରାଣେଶ ସମୟ ମୁଁ କହି
ଦିଅଇ ଚିଟାଉ ଶ୍ରୀହସ୍ତକୁ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୯।
ନାମ ନ ଧରି ପ୍ରାଣେଶଙ୍କର
ପଛେ ଚାଲିଯାଇ ଡାକିଲାର
ପୁଣି ଶୁଣିବାକୁ ବନ ବିହାରରେ
ମୋହନ କି ନାଇ ହୋଇବାର ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୦।
କୁଞ୍ଜ ବିଚକିଳ ବାଟିକାରେ
ଆଳି ତ୍ରିଡ଼ୁ ତୁମ୍ଭ ଶ୍ରୀକନ୍ଧରେ
ପାଣି ଦେଇ ପ୍ରିୟ ଚାହୁଁ ଜାଣି ତାଙ୍କ
ନେତ୍ର ବୁଜିବାର ଶ୍ରୀହସ୍ତରେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୧।
ପ୍ରିୟ ସ୍ୱନକ୍ଷତ୍ରେ ପୂଜା ଦିନ
ନନ୍ଦପୁରେ ନବବଧୂ ଜନ
ପୂରିଥିଲେ ବ୍ରଜବଧୁଙ୍କୁ ବନ୍ଦାଇ
ଯିବା ସମୟରେ ସୁପ୍ରସନ୍ନ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୨।
ତୋଳି ମନ୍ଦାକ୍ଷରେ ଅର୍ଘ୍ୟସ୍ଥାଳୀ
ବନ୍ଦାଉ ପ୍ରିୟଙ୍କୁ ନେତ୍ର ଢାଳି
ସମୁଦ୍ର ଉଛୁଳିଲା ପରି ଶୁଭିଲା
ବ୍ରଜବାଳୀ ଦେଲେ ହୁଳହୁଳି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୩।
ଆଉ କେତେ କୋଟି ଜନମରେ,
ବିଲୋକିବି ନେତ୍ର ଯୁଗଳରେ
ପୌର୍ଣ୍ଣମାସୀ ଆଦି ଚାହିଁ ବୁଡ଼ିଗଲେ
ସ୍ନେହ-ସୁଖ-ସୁଧା ବାରିଧିରେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୪।
ବିଜେ କରିଯାଉ ନିକୁଞ୍ଜକୁ
ବଳେ ପ୍ରିୟ ନେଇ ହୃଦୟକୁ
ଶେଯେ ବସୁ ପଦ ଧୂଳି ପୋଛି ଯାଉଁ
ମୁଁ ଆଗ ହୁଅନ୍ତି ମୋହନଙ୍କୁ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୫।
ହାର ଗୁନ୍ଥିବାକୁ କ୍ରୀଡ଼ାନ୍ତରେ
ଠାରି ଡାକି ମୋତେ ମସ୍ତକରେ
ମୁକ୍ତାମଣି ଯାକ ଶେଯୁଁ ଗୋଟିଅଇ
ଦୁହେଁ ଦେବାର ମୋ ଅଞ୍ଜଳିରେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୬।
ଆପଣାଙ୍କୁ ଚାହିଁ ଏକାକରି
ପୁଷ୍ପ ବଚୟନେ ବଂଶୀଧାରୀ
ଆଶ୍ଳେଷ କରି ଶ୍ରୀମୁଖେ ଚୁମ୍ବ ଦେଉ
କହିବାର ହସି ସରି ସରି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୭।
ଦାନ କେଳିରେ ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର ସୁତ
ପଚ୍ଛରେ ଯାଇ ଧରୁ ପଣନ୍ତ
ପ୍ରଣୟ ରୋଷ ହାସ ଭକୁରୁ କୁଞ୍ଜନ
ହୋଇଥାଇ ବାଣୀ ବର୍ଣ୍ଣ ଲୁପ୍ତ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୮।
ଓଟାରି ହୋଇ ପଛକୁ ଆସ୍ୟ
ବୁଲାଇ ଛଡ଼ାଇ ବାସ ଶେଷ
ଲୁଚିବାକୁ ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ କନ୍ଦରାରେ
ନେଇ ମୁଁ କରାଇ ପରିବେଶ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୧୯।
ସୂର୍ଯ୍ୟାର୍ଚ୍ଚନ ନ ଲାଗି ବ୍ରହ୍ମ ବେଶ
ହୋଇ ଆସିଥାନ୍ତି ପ୍ରାଣଈଶ
ପୂଜା ବଢ଼ୁଁ ଓଳଗ ବୋଲୁ ଜଟିଳା
ଜୁହାର ହେବାର ହସ ହସ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୦।
ଦେଖୁ ବୋଲି ବୃଦ୍ଧା ବଧୂ ପାଣି
ଛଦ୍ମବଟଣୁକରେ ଦେଉ ଆଣି
ହାତ ଧରି କହୁଁ ଲଳିତା ପଛରେ
ଥରି ଉଭା ହୋଇବାର ଠାଣି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୧।
ସମ ନାହିଁ ଜଣେ ସର୍ବାଂଶରେ
ଯାହାକୁ ଗୋଲକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତରେ
ତେମନ୍ତ ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର ସୁତ କହୁଛନ୍ତି
ଚାଟୁ ଯା ପଦାବ୍ଜ ଦାସୀଠାରେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୨।
ପ୍ରିୟ ସ୍ୱନକ୍ଷତ୍ର ପୂଜାଦିନ
ଜନନୀ ଗୃହକୁ ଯିବା ଦିନ
ଆନୀ-ନକ୍ଷତ୍ରାବଳୀରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର
ଚଳିଗଲା ପରି ଶୋଭାବନ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୩।
ଯାଇ ପିତାମାତା ଚରଣରେ
ପ୍ରାଣମିତ ହେଉ ଧରଣୀରେ
ଦୁହେଁ ତୋଳୁ ତୋଳୁ ଯାହା ହେଉଥାନ୍ତି
ସୁଖ ଶୋକ ସ୍ନେହ ବାତ୍ସଲ୍ୟସେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୪।
ସୁତ୍ରାମା ମଣି ପ୍ରତିମା ପରି
ହୋଇଥାନ୍ତି ଚାହିଁ ବଂଶୀଧାରୀ
ଚରଣ ନୂପୁର କ୍ୱଣନରେ ଆହା
ଆହା ରାବ ଉଠେ ସଭା ପୁରି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୫।
ଆହା ସେକାଳ ଲଳନା ଯା
ଭାଳିଲେ ରହିବ ବା ବିବେକ
ନିଧି ପ୍ରାପ୍ତି ହେଲା ପରି ମଣୁଥାନ୍ତି
ବୃଷଭାନୁ ପୁରଜନଯାକ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୬।
ତାମ୍ବୁଳ ଯୋଗାଉ ସପ୍ରମୋଦେ,
ଢାଳି ଡୋଳା ପ୍ରାଣନାଥ
ଲାଜ ହର୍ଷ ମିଶା ଶ୍ରୀମୂର୍ତ୍ତିଙ୍କି ଦେଖି
ମଜ୍ଜିଲି ନାହିଁ ମୁଁ ଆନନ୍ଦରେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୭।
ନାଟ୍ୟ ଚମତ୍କାର ଯାକ କଳି
ନର୍ତ୍ତନ ସାମନ୍ତ ବନମାଳୀ
ଶ୍ରମ ଚାହିଁ ଆପଣଙ୍କୁ ହୃଦ ପଦ୍ମେ
ଧରିବାର କରପଦ୍ମେ ତୋଳି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୮।
ବିଞ୍ଚୁ ନିଜ ପୀତବାସ ଶେଷେ
ବ୍ୟଜନ ଚାମର ଚାରିପାଶେ
ସମୁଦ୍ର ତରଙ୍ଗ ପରି ପଡ଼ୁଥାଇ
ବିଲୋକୁ ଥାଇ ମୁଁ ସହରଷେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୨୯।
ଶ୍ରୀବୃନ୍ଦାବନେ ପଟ୍ଟାଭିଷେକ
ହେବା ଦିନ ମହୋତ୍ସବ ଯାକ
ଶେଷରେ ନିଃଶେଷ ହେବ କି ସେ କଥା
ଜିଣି ଭାରିଗଲା ବ୍ରହ୍ମଲୋକ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୦।
ଶଙ୍ଖଚୁଡ଼କୁ ସଂହାରି ହରି
ଆସୁ ଭୟେ ତାଙ୍କ କଣ୍ଠ ଧରି
ହୃଦେ ଲାଖି ରହି ଯିବାର ସୁଷମା
ଏବେ ଈକ୍ଷଣେ ରହିଛି ପୂରି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୧।
ଆଉ ଆଉ ଯାକ ପାଶେ ଆଳୀ
ପୂରି ବସିଥାନ୍ତି ଶିର ଚାଳି
ଠାରି ଡାକି ମୁଖୁ ଚର୍ବିତ ତାମ୍ବୁଳ
ଦେବାର ମୁଖ ଚନ୍ଦ୍ରମା ତୋଳି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୨।
ସ୍ୱକିଙ୍କରୀ ଜନବତ୍ସଳତା
କରିବେ କି କୋଟି ଜନନୀ ତା
ଆପଣା ଅନୁଭବ ଶେଷ ଯାବତ
ଦତ୍ତ କରିବାର ବଦାନ୍ୟତା ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୩।
ରହନ୍ତୁ ଇତର ବ୍ରଜମାଳୀ
ଯା ଗୁଣ ସୁନ୍ଦରପଣ ଭାଳି
ସପୁଲକ ହୋଇ ମଜ୍ଜି ଯାଉଥାଇ
ଶୁଣି ପରିପନ୍ଥୀ ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୪।
ଥିଲି ମୁଁ କି ଅପରାଧ କରି
ତୁଚ୍ଛାକୁ ହେଲେ ମାଇଲା ପରି
ଶ୍ରୀକର ତୋଳି ପୁଣି ହସି ଦେବାର
ସୁମରି ହେଉଅଛି ପ୍ରାଣ ଘାରି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୫।
ଜନନୀ ଗୃହରେ ସ୍ଫୁଟକରି
ହା ସ୍ୱାମିନୀ ମୋର ନାମ ଧରି
ଡାକି ପଚାରୁ ପ୍ରାଣନାଥ ସମୟ
କହୁ ତୋଷି ହେବାର ମାଧୁରୀ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୬।
ନିଭୃତ କୁଞ୍ଜ କୁସୁମ ଶେଯେ,
କଲା କାଳେ କାନ୍ତ କୋଳେ ବିଜେ
ବୀଣା ମୁଁ ବଜାଉଁ ପହୁଡ଼ି ହୃଦରେ
ହସି ଧରିଥାନ୍ତି ପ୍ରିୟ ଭୁଜେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୭।
ଆହା କି ମୋହର ସୁଦଇବ
ପୂର୍ବର ସେ ଭାଗ୍ୟ ଲେଉଟିବ
ବିଲୋକିବି ପ୍ରାଣନାଥଙ୍କ ଅଙ୍କରୋ
ହରଷାଶ୍ରୁ ନେତ୍ରେ ପୂରିଯିବ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୮।
ଆସ ଆସ ବୋଲି ହସି ହସି
ଡାକୁ ତନୁ ପଡ଼ିବ ଉଲ୍ଲସି
ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗେ ଦୁହିଁଙ୍କ ପଦାବ୍ଜେ ଲୋଟିବ
ତୋଳି ନେବେ ଶ୍ରୀ ହସ୍ତେ ଆଶ୍ୱାସି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୩୯।
ସତେ ଶ୍ରୀମୁଖ ମୁଁ ବିଲୋକିବି
ପୀୟୁଷ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଗାଧୋଇବି
ଚିରକାଳ ଚରଣାବ୍ଜର ବିଚ୍ଛିତ୍ତି
ଉଗ୍ରବୀତିହୋତ୍ର ଲିଭାଇବି ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୪୦।
ବୃଷଭାନୁକୁଳ କୀର୍ତ୍ତିଲତା
ପୌର୍ଣ୍ଣମାସୀଙ୍କ ସର୍ବସ୍ୱଭୁତା
ବୃନ୍ଦାବନ ପ୍ରାଣୀ ପ୍ରାଣ ହା ସମସ୍ତ
କାନ୍ତିକୁଳାଧିଷ୍ଠାତ୍ରୀ ଦେବତା ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୪୧।
ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦାସର୍ବାର୍ଥ ସାଧିକେ
ଗୋପୀ ପ୍ରେମରତ୍ନ ମଞ୍ଜୁଷିକେ
ଶ୍ରୀବ୍ରଜେଶ୍ୱରୀଙ୍କ ବାତ୍ସଲ୍ୟବସତି
ହା ସେ କୀର୍ତ୍ତିଦା ନେତ୍ର ତାରକେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୪୨।
ଆହା ରାସଲାସ୍ୟ ପରୀକ୍ଷାରେ
ମଦନମୋହନ ସମକ୍ଷରେ
ଅଙ୍ଗାଭିବ୍ୟଞ୍ଜନ ସୁଭୁଷା ଝଲକ
ଆହା ମହଭାବ ସ୍ୱରୂପରେ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୪୩।
ଲଳିତାଘ୍ରିଂରେ ଓଳଗି ହେଉଁ
କରୁଣା ଗୁଣେ କରେ ଉଠାଉ
ଭବ ଅନ୍ଧକାର କୂପର କଦନ
ସ୍ୱପନେ ନ ଦିଶିବ ଆଉ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୪୪।
ଦଣ୍ଡବତ ହୋଇ ବିଶାଖାଙ୍କୁ
ଜୁହାରିବି ପ୍ରଭୁ ବରଗଙ୍କୁ
ରୂପମଞ୍ଜରୀ ପଦେ ପଡ଼ି ଲଭିବି
ସେବା ଚିନ୍ତାମଣି ରତନକୁ ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୪୫।
ଦୟାମଣୀ ପଣେ ଦତ୍ତବର
ଶ୍ରୀପଦଙ୍କଜ ସେବା ମୋର
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ଜଣାଉଛି ଦଶନେ
ତୃଣ ଦଂଶି କୋଟି କୋଟି ବାର ଯେ ।
ରାସେଶ୍ୱରୀ ।୪୬।
(ରାଗ-ଚକ୍ରକେଦାର, ତାଳ-ଝୁଲା)
ବୃନ୍ଦାରଣ୍ୟ ସାର୍ବଭୌମ ଦମ୍ପତି । ରାଧାଗୋବିନ୍ଦ
ସର୍ବ ବ୍ରଜବାସୀ ନେତ୍ର ସମ୍ପତ୍ତି ।ରା । ।୧।
ମହାଭାବେଜ୍ଜ୍ୱଳ ରସ ଶ୍ରୀମୂର୍ତ୍ତି ।ରା ।
ରାକାବିଧୂ କି ଜୟୀ ବକ୍ତୁ ଦ୍ୟୁତି ।ରା । ।୨।
ସର୍ବାଶ୍ରୟ ସର୍ବଗ ସନାତନ ।ରା ।
କିଶୋର ବୟସ ନିତ୍ୟ ନୂତନ ।ରା । ।୩।
ଗୋକୁଳେଶ୍ୱରୀ ବାତ୍ସଲ୍ୟ ସଦନ ।ରା ।
ନିଜ ପରିଜନ ଜୀବଜୀବନ ।ରା । ।୪।
ଗୋଷ୍ଠକୁଳକା ନିକର ବେଷ୍ଟିତ ।ରା ।
ନାନା ରତ୍ନାଳଙ୍କର ବିଭୁଷିତ ।ରା । ।୫।
ରାସ ମଣ୍ଡଳ ମଧ୍ୟେ ବିରାଜିତ ।ରା ।
ଚାରୁ ସରସୀରୁହ ବଂଶୀହସ୍ତ ।ରା । ।୬।
ଆହା ଫୁଲଶେଯେ ବିଜେ କଲା ।ରା ।
ପରିଷ୍ୱଙ୍ଗ ରଙ୍ଗରେ ମଜ୍ଜିବାର ।ରା । ।୭।
ଗଣ୍ଡେ ଗଣ୍ଡେ ଦେଇ ଉଲ୍ଲସିବାର ।ରା ।
ଆଳୀ ଦେଖିବେ ବୋଲି ଶଙ୍କିଲାର ।ରା । ।୮।
ହରି ପୁର ସୁଧା ପରି ବଚନ ।ରା ।
ସଜକଞ୍ଜ ସୁରଭି ନିଶ୍ୱାସନ ।ରା । ।୯।
ମନ୍ଦ ମୃଦୁ ମଧୁଗନ୍ଧ ହସନ । ରାଧାଗୋବିନ୍ଦ ।
କଳାକାର ଶତ ଶୀତାପଘନ ।ରା । ।୧୦।
ଏକ ଫୁଲମାଳା ବେନି ଗଳାରେ ।ରା ।
ଗୀତ ମିଶାଇ ବଂଶୀ ନିସ୍ୱନରେ ।ରା । ।୧୧।
ସରୁ ଚୁମ୍ବ ରଚନା ପରସ୍ପରେ ।ରା ।
କର ନିବେଶି ଚାରୁ ଚିବୁକରେ ।ରା । ।୧୨।
ପଶାଖେଳ ବେଳେ ବସା ସୁଷମା ।ରା ।
ମନଲୋହର ଚୁମ୍ବକ ପ୍ରତିମା ।ରା । ।୧୩।
ଆହା ପୁଲକିବାର ଗଣ୍ଡ ସୀମା ।ରା ।
ଲଜ୍ଜା ହର୍ଷ ମଶ୍ରିତ ମାଧୁରିମା ।ରା । ।୧୪।
ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ ପୁଷ୍ପାବୟେନରେ ।ରା ।
କେବେ ନ ଦେଖିଲା ପରି ବନରେ ।ରା । ।୧୫।
ପ୍ରେମ ପୁରୁଷ ହୃଦୟଙ୍ଗମରେ ।ରା ।
କରିବାର ସଂଳାପ ପରସ୍ପରେ ।ରା । ।୧୬।
ବିଳସିବାର ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର ପୁରରେ ।ରା ।
ବିବାହିତା ପୁତ୍ରବଧୂ ପରିରେ ।ରା । ।୧୭।
ଯୋଗେଶ୍ୱରୀ ଆନନ୍ଦାମୃତ ନିଧି ।ରା ।
କରୁଥିବାର କେତେ ପରି ବୁଦ୍ଧି ।ରା । ।୧୮।
ଜନଗୋଷ୍ଠାରେ ହେଲା ଅନାଅନି ।ରା ।
କି ତୁଳନା ହେବ ତୁଚ୍ଛ ଦାମିନୀ ।ରା । ।୧୯।
ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ କନ୍ଦରାର ବିହାର ।ରା ।
ବନ୍ଧ ପିତୁଳାକୁ ବିଲୋକିବାର ।ରା । ।୨୦।
ରହି ରସବତୀରେ ପ୍ରକୋଷ୍ଠରେ ।ରା ।
ବ୍ରଜେଶ୍ୱରୀଙ୍କି ଆନନ୍ଦ ସିନ୍ଧୁରେ ।ରା । ।୨୧।
ମଜ୍ଜାଇ ହେବାର ଦରଶନରେ । ରାଧାଗୋବିନ୍ଦ ।
ରହିଥିବାର ଲାଜ ହରଷରେ ।ରା । ।୨୨।
ପ୍ରିୟ ଈକ୍ଷଣକୁ ବୁଜାଇବାର ।ରା ।
ଆଳୀ ଗଳି ଚାହୁଁ ତରକିବାର ।ରା । ।୨୩।
ଦୁହେଁ ମଜ୍ଜାଇ ଉରକୁ ଉରରେ ।ରା ।
ଛାଡ଼ ବୋଲିବାର ଅତି ଲାଜରେ ।ରା । ।୨୪।
କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ନ ଥିବା ସୁନ୍ଦର ।ରା ।
ତନୁ ଅଳଙ୍କାରର ଅଳଙ୍କାର ।ରା । ।୨୫।
ଲୋକୋତ୍ତର ଗୁଣମଣି ମନ୍ଦିର ।ରା ।
ଆହା ନୀଳ ପାତ ଚେଳ ଲାଗିର ।ରା । ।୨୬।
ସଦା ବିଳାସ ନିକୁଞ୍ଜ ଅରଣ୍ୟ ।ରା ।
ଅବିଚଳିତ ଯେ ନବତାରୁଣ୍ୟ ।ରା । ।୨୭।
ଶରଣାର୍ଥୀର ପରମ ଶରଣ୍ୟ ।ରା ।
ସ୍ୱୀୟ ପ୍ରଣୟ ପୀୟୁଷ ବଦାନ୍ୟ ।ରା । ।୨୮।
ଏକ ଆଦରଶକୁ ଚାହିଁବାର ।ରା ।
ହରଷରେ ହସାହସି ହେବାର ।ରା । ।୨୯।
ପଟ୍ଟାଞ୍ଚଳରେ ଝାଳ ପୋଛିବାର ।ରା ।
ଉର ଉପରେ ଆଉଜାଇବାର ।ରା । ।୩୦।
ଚନ୍ଦ୍ର ଚନ୍ଦନଚର୍ଚ୍ଚିତ ପ୍ରତୀକ ।ରା ।
କର୍ଣ୍ଣୋତ୍ତଂସିତ ସପତ୍ର ଚମ୍ପକ ।ରା । ।୩୧।
ହୃବହାରାରେ ଅଶୋକ ସ୍ତବକ ।ରା ।
ହା ସିନ୍ଦୂର ଗୋରଚନା ତିଳକ ।ରା । ।୩୨।
ଚାରୁ ଅଳକାବଳି ଶ୍ରୀ ଅଳକ ।ରା ।
ପୁଷ୍ପ ଝରା କେକୀ ପୁଚ୍ଛ ମସ୍ତକ ।ରା । ।୩୩।
ଆହା ନାସାଭୁଷା ନବ ମୌକ୍ତିକ । ରାଧାଗୋବିନ୍ଦ ।
ଚରମରେ ପ୍ରମ୍ବ କୁନ୍ଦସ୍ରକ ।ରା । ।୩୪।
ଛଡ଼ିଲାର ମୋତିହାର ହୃଦରୁ ।ରା ।
ଗୁନ୍ଥିବାର ଗୋଟିଆଇ ଯେଶରୁ ।ରା । ।୩୫।
ଖସି ପଡ଼ିଲାର ସ୍ରଜ କେଶରୁ ।ରା ।
ଠାରି ଦାସୀଙ୍କୁ ଦେବାର କରରୁ ।ରା । ।୩୬।
ଚନ୍ଦ୍ର କିରଣେ କୁଞ୍ଜ ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ।ରା ।
ମନ୍ଦ ଗନ୍ଧ ଶୀତ ସମୀରଣରେ ।ରା । ।୩୭।
ବିଜେକରି ପ୍ରିୟ ସଖୀଗଣରେ ।ରା ।
ଆହା ପ୍ରହେଳୀ ପ୍ରଶ୍ନ କୁତୁକରେ ।ରା । ।୩୮।
ଆସୁ ଆସୁ କାନନୁ ଅଟ୍ଟାଳିରେ ।ରା ।
ରହି ଭେଟ ହେବାର ସରଣୀରେ ।ରା । ।୩୯।
ନିଧି ପ୍ରାପ୍ତି ପରାୟ ନିର୍ଦ୍ଧନରେ ।ରା ।
ମୁଦ ହେବାର ଆହା ପରସ୍ପରେ ।ରା । ।୪୦।
ଗାଢ଼ ନବ କାଦମ୍ବିନୀ ନିଶାରେ ।ରା ।
ପରାଭୃତ ଋତୁର ସଙ୍କେତରେ ।ରା । ।୪୧।
ମିଳିବାର ସଦନ ବାଟିକାରେ ।ରା ।
ଚାହିଁ ଚଉଦିଗକୁ ସଭୟରେ ।ରା । ।୪୨।
ଆକର୍ଷିଲେ କେ ଓଟାରି ହେବାର ।ରା ।
ଲାଗି ବାସକୁ ହୋଇ ତରତର ।ରା । ।୪୩।
ନିକଟରେ ଶୁଭିଲେ ଆଳୀ ଗିର ।ରା ।
ଲତା ଗୃହକୁ ପଳାଇ ଯିବାର ।ରା । ।୪୪।
ପାଶ ଗଲେ କୁଙ୍କୁମ ବୋଳି ସହି ।ରା ।
ବଦନକୁ ଚାହିଁ କେ କେ ନ ଚାହିଁ ।ରା । ।୪୫।
ହସିଦେବାର କଥା କୁହାକୁହି । ରାଧାଗୋବିନ୍ଦ ।
ଦ୍ୱିତୀୟ ବୋଲିବାର କେହି ନାହିଁ ।ରା । ।୪୬।
ଜୃମ୍ବା ଆସିଲେ ଅଙ୍ଗୁଳି ଶବଦ ।ରା ।
କରି ହସି ହୋଇବାର ଆନନ୍ଦ ।ରା । ।୪୭।
ପୁଣି ଲୋଭାଇବାର ଚାହିଁବାକୁ ।ରା ।
କଷ୍ଟ କଷ୍ଟରେ ଟେକି ପକ୍ଷ୍ମଳକୁ ।ରା । ।୪୮।
ଆହା କୁଞ୍ଜ ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ ।ରା ।
ପଦ ନଖରେ ଲଲାଟ ପଟରେ ।ରା । ।୪୯।
ସ୍ୱ ସ୍ୱ ପ୍ରତିବିମ୍ବକୁ କୁତୁକରେ ।ରା ।
ବିଲୋକିବାର ଆଳୀ ସମକ୍ଷରେ ।ରା । ।୫୦।
ଆହା ମଧୁପାନେ ହୋଇ ପ୍ରମତ୍ତ ।ରା ।
ହାସଯୁତ ଲୁପ୍ତବର୍ଣ୍ଣ ଭାଷିତ ।ରା । ।୫୧।
ହା ଖଞ୍ଜନ ନୟନ କଷାୟତ ।ରା ।
କ୍ଷଣେ ଚକିତ କ୍ଷଣେ ଅଘୂର୍ଣ୍ଣିତ ।ରା । ।୫୨।
ପ୍ରାତଃ ନିଅମ ଶ୍ରୀମୁଖ ଲୋକନ ।ରା ।
ପକ୍ଷ୍ମ ଫିଟାଇ କରୁ ଦରଶନ ।ରା । ।୫୩।
ପ୍ରେମ ସୁଧାବଧିରେ ହୋଇ ମଜ୍ଜନ ।ରା ।
ଦେଇ ଚୁମ୍ବନ ହେବାର ପ୍ରସନ୍ନ ।ରା । ।୫୪।
ପରଂପଦରେ ଗୀତ ଯାର କୀର୍ତ୍ତି ।ରା ।
ଭାବୁଛନ୍ତି ଶ୍ରୀଭୁଲୀଳାଦି ସତୀ ।ରା । ।୫୫।
ଯୋଗୀ ସଦା ଚିନ୍ତୁଛନ୍ତି ଯା ସ୍ଫୁର୍ତ୍ତି ।ରା ।
ଅସମ ଉନ୍ନତ ସୁଷମା ପ୍ରୀତି ।ରା । ।୫୬।
ଦୁହେଁ ନିକୁଞ୍ଜ ପ୍ରଦୀପ ପାଶରେ ।ରା ।
ରସ କାବ୍ୟ ପଢ଼ି ପଢ଼ି ପୋଥିରେ ।ରା । ।୫୭।
ଗଣ୍ଡସ୍ଥଳକୁ ମିଶାଇ ଗଣ୍ଡରେ । ରାଧାଗୋବିନ୍ଦ ।
ମଜ୍ଜିବାର ଆହା ଭାବି ଭାବରେ ।ରା । ।୫୮।
ରାସ ନର୍ତ୍ତନର ଅନୁରଞ୍ଜନ ।ରା ।
ଆହା ତ୍ରୈଲୋକ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ମୀର ସଦନ ।ରା । ।୫୯।
ରୂପ ଚରାଚର ପ୍ରାଣୀ ମୋହନ ।ରା ।
ଦ୍ୟୁତି ତଡ଼ିତ ଲତା ନବଘନ ।ରା । ।୬୦।
କେବେ ରୁଷିଲେ ଆହା କାହାକୁ ।ରା ।
ଚାହିଁଥିବାର ଲଳିତା ଆଡ଼କୁ ।ରା । ।୬୧।
ତାଙ୍କ ଭାରତୀରେ ରୋଷ ଦୋଷକୁ ।ରା ।
ତେଜି ମିଶି ଘେନିବାର କ୍ଷଣକୁ ।ରା । ।୬୨।
ଦୁହେଁ ଯାକ ଦେହ ପ୍ରାଣ ପରାୟେ ।ରା ।
ଦୂର ହେବାର ନାହିଁ ଯେ ଘଡ଼ିଏ ।ରା । ।୬୩।
ଅନୁବ୍ରତେ ସ୍ନେହରେ ଜର ଜର ।ରା ।
ସବୁବେଳେ ଅଧୀନ ଆଳୀଙ୍କର ।ରା । ।୬୪।
କୁଞ୍ଜବନେ ଲୁଚାଇବ ଖେଳରେ ।ରା ।
କ୍ଷଣେ ଦିଶା ନ ଦେଲେ ବକଳରେ ।ରା । ।୬୫।
ପୂରିଯାଉ ନେତ୍ର ଅଶ୍ରୁ ଜଳରେ ।ରା ।
ଆହା ପୋଛି ପୋଛି ଚେଳାଞ୍ଚଳରେ ।ରା । ।୬୬।
ହରା ହେଲା ମୋର କହି ଆଳୀଙ୍କି ।ରା ।
ବୋଲିବାର ଏଥର ଦିଅ ଡାକି ।ରା । ।୬୭।
ଚିନ୍ତି ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ସେ ଚରଣ ।ରା ।
ପ୍ରାଣ ସମର୍ପି ପଶିଲା ଶରଣ ।ରା । ।୬୮।
ରାଗ-ମୁଖାରି । ମିଶ୍ରଚାପ
(କିଶୋରୀ ମଣି ଗୀତ-ପ୍ରୀତି)
ଶଚୀନନ୍ଦନ । ପାହି ପ୍ରଭୋ ଦୟାନିଧେ । ପଦ ।
ପୂର୍ଣ୍ଣ ସନାତନ । ଆନନ୍ଦ ଚିଦ୍ଘନ ।
ନିଗମ ବନଚାରୀ । ଜନ ପ୍ରଚ୍ଛନ୍ନ । ।୧।
ହେମାବ୍ଜନିନ୍ଦନ । କୋମଳାପଘନ ।
ପରାର୍ଦ୍ଧ ମଦନ । ନିର୍ଧୂତ ଶୋଭନ । ।୨।
ସ୍ୱୀୟ ପ୍ରେମଧନ । ତଦାନ୍ୟ ଚୈତନ୍ୟ ।
ଚନ୍ଦ୍ର ମୁନୀନ୍ଦ୍ର ଧ୍ୟେୟ । ଦୁଃଖ ଧ୍ୱଂସନ । ।୩।
ସ୍ୱରୂପ ଜୀବନ । ରୂପହୃତ୍କେଚନ ।
ସନାତନ ମାନସ । ନଳିନ – ନଈନ । ।୪।
ପ୍ରିୟ ସଂକୀର୍ତ୍ତନ । ପଣ୍ଡିତ ନର୍ତ୍ତନ ।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ । ବୃତ୍ତମ ବିକର୍ତ୍ତନ । ।୫।
ରାମ-ରାମକେରୀ
ଶ୍ରୀଗୁରୁଦତ୍ତ ତନୁ ଏବେ ହୋଇ ଯାଆନ୍ତା ମୋର
ଯାଇ ଉଭା ହୁଅନ୍ତି ପାଶେ ଶ୍ରୀସରସୀର । ।୧।
ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ ପ୍ରଣାମ କରୁଁ ମୁଁ ହୃଷ୍ଟ ହୋଇ ଶରୀର ।
ପୁଲକ ହୋଇ ବହନ୍ତା ଯେ ନେତ୍ରାନନ୍ଦାଶ୍ରୁଧାର । ।୨।
ସରତୀରାରଣ୍ୟ ବିଲୋକି ପ୍ରତି ବୃକ୍ଷ ବଲ୍ଲୀଙ୍କି ।
ଓଳଗି ଆଶ୍ଳେଷ କରନ୍ତି ସାଦରେ ନାମ ଡାକି । ।୩।
ହା ବୃନ୍ଦାବନ ଧରଣିରେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ସିକତା ପରେ ।
ଯୁଗଳାଂଘ୍ରି ଚିହ୍ନ ବିଲୋକି ଲୋଟନ୍ତି ପ୍ରଥମରେ । ।୪।
ମାଧବୀ ବଲ୍ଲରୀ ବେଷ୍ଟିତ ଶ୍ରୀକେଶର କୁଞ୍ଜର ।
ନାନା ରତ୍ନମଣି ଜଡ଼ିତ ଚାରୁ ମଣ୍ଡପ ପରେ । ।୫।
ଆଳି ମଞ୍ଜରୀ ପରିବାରୀ ହୋଇ ପରିବେଷ୍ଟିତ ।
ଦିବ୍ୟାସନରେ ମୋ ସ୍ୱାମିନୀ ପ୍ରାଣନାଥ ସହିତ । ।୬।
ବିଲୋକ ପରମ ଅଦ୍ଭୁତ ପରାନନ୍ଦ ସ୍ୱରୂପ ।
ପଡ଼ି ରହନ୍ତି ପଦାବ୍ଜରେ ଲଭି ସୁଖ ଅମାପ । ।୭।
ସମସ୍ତଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ପତନ ହୁଅନ୍ତା ଏକାଥରେ ।
ଆସ ବୋଲି ଆଜ୍ଞା ଦିଅନ୍ତେ ସ୍ୱାମିନୀ ଶ୍ରୀମୁଖରେ ।୮।
ଶିରେ ଠାରି ରୂପମଞ୍ଜରୀ ଡାକନ୍ତେ ଯେ ପାଶକୁ ।
ଯାଇ ଶ୍ରୀଛାମୁରେ ରହନ୍ତି ଜୁହାରି ଲଳିତାକୁ । ।୯।
ଶ୍ରୀକିଶୋରୀମଣି ପକାଉ ଦୟା ଦୃଷ୍ଟି ମୋ ପରେ ।
ପଙ୍ଖା ଦିଅନ୍ତେ ରୂପ ପୂର୍ବ ମଞ୍ଜରୀ ମୋ ହାତରେ । ।୧୦।
ହସି ଶ୍ରୀ ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର ଭାଷନ୍ତେ ପୂର୍ବ ପରାଏ ମୁହିଁ ।
କାହାକୁ ଚାହିଁଲେ ଦେବୁକି ତୋ ସ୍ୱାମିନୀଙ୍କି କହି । ।୧୧।
ଦିଶୁ ନଥିଲୁ ଉପହାର ଧରି ନ ଆସୁ ଆଉ ।
ସବୁଦିନେ ପଦ ସେବାକୁ ଆଗ ହୋଇ ଯେ ଥାଉ ।୧୨।
ଶୁଣି ମୋ ନୟନୁ ବହିବ ଲୁହ ନ କହି କଥା ।
ଶ୍ରୀପଦାବ୍ଜକୁ ମୁଁ ଅନାଇ ରହି ପୋତିବି ମଥା । ।୧୩।
ହା ପ୍ରାଣେଶ୍ୱରୀ ପ୍ରାଣନାଥ ଆଘ୍ରାଣ ପୁଷ୍ପ କରୁଁ ।
ଖୋସିଥିବ ମଥାରେ ମୋହର ଯାନ୍ତି ଲାଗକୁ ଠାରୁ ।୧୪।
ଦୟାଳୁ କିଶୋରୀମଣି ଯେ ବୋଧ କରନ୍ତେ ମୋତେ ।
ଚରମେ ଶ୍ରୀକର ସ୍ପରଶୀ ଜୀବବନ୍ଧୁ ପୁରତେ । ।୧୫।
ରାଗ–ବୀରବାଣୀ । ତାଳ–ମିଶ୍ରଚାପ
(କେଣେ ନ ଶୁଣ ଯେ ଡାକୁଥିଲେ ଏତେପରି – ପ୍ରତି)
ଥରେ ଦେଖିଛି ଯେ ସିନା ସେ ସୁଖ ଜାଣେ ।
ଶ୍ରୀରାଧା ଗୋବିନ୍ଦ ମୁରତି ସୁଷମା
ମନରେ ଅବା ଈକ୍ଷଣେ । । ପଦ ।
ନିଶାନ୍ତରେ ବୃଦ୍ଧା ମର୍କଟୀ କଖ୍ଖଟୀ ଡାକ ପଡ଼ିଲେ କର୍ଣ୍ଣେ ।
ଝଟପରା ଆସି ଉଭା ହୋରବାର
ନିଭୃତ କୁଞ୍ଜ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣେ । ।୧।
ନନ୍ଦାଳୟରେ ଅଶନ ସମୟରେ ସୁରସ ପରିବେଷଣେ ।
ଲାଜ ହରଷରେ ଜର ଜର ହୋଇ
ଅନାଅନି ନେତ୍ର କୋଣେ ।୨।
ଶ୍ରୀ ଯଶୋଦା କୋଳେ ଧରି ଶ୍ରୀରାଧାଙ୍କୁ
ଭୂଷିତ କରି ଭୂଷଣେ ।
ବଧୂ ସଧେ ବ୍ରଜବିଧୂଙ୍କୁ ବିଲୋକୁଁ
ଲୋଭାଇ ବାତ୍ସଲ୍ୟ ଗୁଣେ ।୩।
ମଥୁରା ପଥେ ଓଗାଳି ସେ
ଛଇଳବର ରହି ଦାନୀପଣେ ।
ଶ୍ରୀରାଧା ତନୁରେ ଜନ୍ମିବାର ଭାବ
ଚେଳାଞ୍ଚଳ ଆକର୍ଷଣେ । ।୪।
ରୋଷ ଚାପଳ ମାନ ଗର୍ବ ରୋମାଞ୍ଚ
ସ୍ୱେଦାଶ୍ରୁ କମ୍ପ ସ୍ଫୁରଣେ ।
ଲାଜ ହର୍ଷ ହାସ ଉନ୍ମାଦ ଜନିତ
କୃଷ୍ଣଭୀଷ୍ଟାନୁ ପୂରଣେ । ।୫।
ରୁଷି ବସିଥିଲେ ବୃନ୍ଦାବନେଶ୍ୱରୀ
ସ୍ୱଚେଳାଞ୍ଚଳ ବରଣେ ।
କରୁଣାମୟୀ ଶ୍ରୀକରେ ତୋଳିବାର
ମେହନ ପଡ଼ୁ ଚରଣେ । ।୬।
ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ଗିରିବର ଗହ୍ୱରରେ
ବିଶ୍ୱକର୍ମାର ନିର୍ମାଣେ ।
ବନ୍ଧପିତୁଳା ବ୍ୟୁହ ମଧ୍ୟେ ହଂସୁଲିତୁଳି
ଶେଯ ବିହରଣେ । ।୭।
ଅଧେ ତନୁ ପୀତ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗ ଅଶିତ
ହେବାର ବନ ଭ୍ରମଣେ ।
ସପଲ୍ଲବ ପୁଷ୍ପ ପରସ୍ପରେ ଅବତଂସ
କଲାର ଶ୍ରବଣେ । ।୮।
ଫୁଲ ତୋଳୁଁ ପାଶେ ମିଳୁଁ ଅଳି
ଆଳୀ ଭୟେ ବାରି ଉପୁରାଣେ ।
ରମଣ କୋଳରେ ଲୁଚି ରହିବାର
ଶ୍ରୀକୁଣ୍ଡ ସେତୁ ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ । ।୯।
ରତ୍ନ ଦୋଳାରେ ବିଜେକଲା
କାଳରେ ପଞ୍ଚାଉ ସଜନି ଟାଣେ ।
ବେନିକରେ ପ୍ରିୟ ଭୁଜ ଭିଡୁଁ ସ୍ମର
ବାଣ ରଖଇ କି ତୁଣେ । ।୧୦।
ମଧୁପାନ ମତ୍ତ ହୋଇ ମଦିରାକ୍ଷୀ
ରହି ମୋହନ ଡାହାଣେ ।
ତାମ୍ବୁଳ ଯୋଗାଇ ତୁଚ୍ଛାକରି ଯାଚୁଁ
ଅଳୀ ହସିବାର ତେଣେ । ।୧୧।
ଯାବନ୍ତ ସୁବେଶ ଶ୍ଳଥ ହୋଇଥାଇ
ଗାଢ଼ ମନମଥ ରଣେ ।
ଶ୍ରୀକୁଞ୍ଜ ତଟରେ ଉଭା ହୋଇବାର
ମନ୍ଦ ଗନ୍ଧ ସମୀରଣେ । ।୧୨।
ଶ୍ରୀ ସରସୀରେ ଜଳଯୁଦ୍ଧେ
ଶ୍ରୀହରି ହାରି ବୁଡ଼ିରହି କ୍ଷଣେ ।
ଧରି ରାଧାଙ୍କୁ ପଳାଇ ରହିବାର
କଣ୍ଠ ଜଳ ପରିମାଣେ । ।୧୩।
ଚନ୍ଦନ ବୋଲି ଉକୁଟାଉ ଚରମେ
ରହି ଶ୍ରୀରାଧା ଆପଣେ ।
ହସାହସି ହୋଇବାର ଚାହିଁ
ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଛାମୁ ଦରପଣେ । ।୧୪।
ନିକୁଞ୍ଜେ ବେଶ ଅଶନ ଶୟନାନ୍ତେ
ଶ୍ରୀବୃନ୍ଦାଙ୍କ ପରମାଣେ ।
ପରସ୍ପରେ ତନୁ ପୁଲକ ହେବାର
ଶୁକ ଶାରୀଙ୍କ ଭାଷଣେ । ।୧୫।
ପା ଖେଳରେ ମୁରଲୀ ହାରିଦେଇ
ବୃଷଭାନୁଜାଙ୍କୁ ଏଣେ ।
ମାଗିଦିଅ ବୋଲୁଁ ହସିଲେ ବୟସୀ
ପୁଣି ଧାଇଁବାର ତେଣେ ।।୧୬।
ମିତ୍ରାର୍ଚ୍ଚନାନ୍ତରେ କପଟ ବଟୁଙ୍କୁ
କହ ବୋଲି ହେ ଆପଣେ ।
ଜଟିଳା ବଧୂକର ଦେଇ ଦେଖାଉଁ
ରାଧା ଥରୁଁ ଦରପଣେ । ।୧୭।
ନିବିଡ଼ ନିରଦ ନିଶିରେ ଶ୍ରୀ
ବୃଷଭାନୁଙ୍କର ସାଧାରଣେ ।
ପିକ ପରି ଡାକୁ ଜାଣି ସଦନକୁ
ଆଣିଲା କାଳେ ରହଣେ । ।୧୮।
ରାସ ଅବସାନେ ଯମୁନା ପୁଲିନେ
ନିର୍ମଳ ଚନ୍ଦ୍ର କିରଣେ ।
ବ୍ରଜବଧୂ କୋଳେ କିଶୋରୀମଣିଙ୍କି
ନବ ବୟସୀଙ୍କ ଗଣେ । ।୧୯।
ନିଭୃତ ନିକୁଞ୍ଜ ଜାତୀ ପୁଷ୍ପ ଶେଯ
ପାଦୋପଧାନ ଅଭ୍ୟର୍ଣ୍ଣେ ।
ବସି ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ପଟ୍ଟନାୟକ
ପରମ ହରଷେ ଭଣେ । ।୨୦।
ରାଗ–ଆନନ୍ଦ ଭୈରକୀ । ଆଦିତାଳ
(ଆଳି । କେଶର କୁଞ୍ଜର – ପ୍ରତି)
କେତେବେଳକୁ ଶ୍ରୀପଦାବ୍ଜ ଦିଶିବ ଯେ ।
ଜୀବ ଅଳି ଯାଇ ସୁଖେ ବସିବ ଯେ । ।ପଦ।
ଶ୍ରୀ ଗୋବିନ୍ଦ ବକ୍ଷସ୍ଥଳ ସଂଯୋଗର ପରିମଳ
ତହୁଁ ଲଭି ଲୋଭେ ମଜ୍ଜି ରହିବ ଯେ ।୧।
ଗୋଷ୍ଠେନ୍ଦୁ ନୟନ ଭୃଙ୍ଗ ସଙ୍ଗତରେ କରି ରଙ୍ଗ
ସ୍ୱେଦ ମକରନ୍ଦ କ୍ଷୋଦ ପିଇବ ଯେ । ।୨।
ସୂକ୍ଷ୍ମ ଧୂଳି ପରାଗରେ ଲୋଟିବ ଅନୁରାଗରେ
ସୁରମ୍ୟ ମଧୁର ନାଦ କରିବ ଯେ । ।୩।
ବ୍ରଜ ନବ ଯୁବାବର ଶ୍ରୀକରେ ଚିତ୍ର କଲାର
ଯାବକ ପରିଧି ଯାକ ବୁଲିବ ଯେ । ।୪।
ସୌଭାଗ୍ୟ ରେଖାଦି ଚିହ୍ନ ଚିହ୍ନିବ କରି ଦର୍ଶନ
ଭାବ ସୁଧା ବରାଧିରେ ଭାସିବ ଯେ । ।୫।
ଆହା ନଖର ଶ୍ରେଣୀରେ ଜାତି ପାଖୁଡ଼ା ବୁଦ୍ଧିରେ
ରସନା ଚଖାଇ ଅପସରିବ ଯେ ।୬।
ଅଶୋକ କଳିକାବଳି ସସ୍ନିଗ୍ଧ କୋମଳାଙ୍ଗୁଳି
ବିକଶିବ ବୋଲି ଆଶା ବଳିବ ଯେ । ।୭।
ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ କେତକୀ କାନ୍ତି ତଳେ କୋକନଦ ଦ୍ୟୁତି
ବିଲୋକି ଅତି ପ୍ରମୋଦେ ମାତିବ ଯେ । ।୮।
ସୁମନ କମ ରତ୍ନର ଭୂଷାରେ ନୁପୁରାଦିର
ପୁଷ୍ପ ଭ୍ରମେ ଉଡ଼ି ତ ସ୍ପରଶିବ ଯେ । ।୯।
ଶ୍ରୀରୂପ ମଞ୍ଜରୀ କର ଲଳିତ ମଧୁରତର
ପରମାନନ୍ଦ ଆଗାର ପାଇବ ଯେ । ।୧୦।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ଏ ଭାଗ୍ୟ ଭୋଗକୁ ହୋଇବ ଯୋଗ୍ୟ
ଶ୍ରୀ ସ୍ୱାମିନୀ ଦୟା ଦୃଷ୍ଟି ପଡ଼ିବ ଯେ । ।୧୧।
ରାଗ–କଲ୍ୟାଣୀ । ରୂପକ ତାଳ
ବ୍ରଜନନ ନେତ୍ର ସମ୍ପତ୍ତି ।
ହା ନିଭୃତ କୁଞ୍ଜଗୃହ ଦମ୍ପତି । ।ପଦ।
ଦିବ୍ୟ ରତ୍ନପୀଡ଼ ପକାଇ ।
ଗୋଷ୍ଠେନ୍ଦୁଙ୍କୁ ବିଜେ କରାଇ ।
ନେଇ ବାଢ଼ିବାର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପାତ୍ରରେ
ସୁଧାସ୍ୱାଦୁଭୋଜ୍ୟ ହା ରସବତୀ ।୧।
କରୁ ଜୀବବଂନ୍ଧୁ ଅଶନ ।
ହା ହା ସେ କାଳର ପ୍ରସନ୍ନ ।
ରସବତୀ ଦ୍ୱାରପାଶୁଁ ଚଳିବାର
ତେଜ କରିବାକୁ ଛାମୁରବତୀ । ।୨।
ହେଉ ଏକା ଚାରି ନୟନ ।
ଲାଜ ହାସ ଭୁରୁ କୁଞ୍ଜନ ।
ବେନି ବଦନ ହାହା କିସେ ଶୋଭନ
ହେଉ କୁହାକୁହି ଧୀର ଭାରତୀ ।୩।
ପରିବେଷଣ ଚମତ୍କାର ।
ଚାହିଁ ରମା ଉମା ବଧୂର ।
ଭାଙ୍ଗିଯିବ ସେହିକ୍ଷଣି ପୁରାତନ,
କୁଟୁମ୍ବିନୀ ନିପୁଣତା ଉନ୍ନତି । ।୪।
ଅଶନାନ୍ତରେ ଆଚମନ ।
ଦେଇ ପୋଛିବାକୁ ବଦନ
ନିଜଚେଳାଞ୍ଚଳ ବଢ଼ାଇ ଦେବାର
ତ୍ରିଭୁବନ ଶୂନ୍ୟ ପ୍ରଣୟ ରୀତି । ।୫।
ପଲଙ୍କରେ ପ୍ରିୟ ଅଙ୍କରେ ।
ବସି ତାମ୍ବୁଳ ଘେନି କରେ ।
ଭାଙ୍ଗି ପ୍ରାଣନାଥ ମୁଖେ ଦେବା
ଶୋଭା ଆହା ସେ ସଙ୍କଳ୍ପ ସିଦ୍ଧ ମୁରତି ।୬।
ଆସି ଆପଣାର ଆଳିଙ୍କି ।
ଡାକି ବସାଇ ମଣୋହିକି ।
କାନ୍ତ ଅବଶିଷ୍ଟ ଅଶନରୁ ଜାତ,
ହରଷ ଧରିବ କି ବସୁମତୀ । ।୭।
କେତେ ଦିନର ମନୋରଥ ।
ଆଜ ହୋଇଲା ଯେ ସେ ସାର୍ଥ
ବୋଲୁଲଳିତା ହୃଦେ ରାଧା ଆଉଜି
ଲାଜେ ବସିବାର ବଦନ ପୋତି । ।୮।
ଅଦ୍ୱିତୀୟ ପରମ ତତ୍ତ୍ୱ ।
ପରମାନନ୍ଦ ସାରତତ୍ତ୍ୱ
ନିତ୍ୟ ସନାତନ ସର୍ବଦା ନୂତନ
ବୃନ୍ଦାଟବୀ ପ୍ରାଣ ପ୍ରେମ ବସତି । ।୯।
ଆଳୀ ସହ ସାରି ଭୋଜନ ।
ଆଚମନ ତାମ୍ବୁଳାଶନ ।
ଶ୍ୟାମ ଛାମୁକୁ ଶ୍ରୀମତୀ ସ୍ୱ ସ୍ୱ କୁଞ୍ଜକୁ
ଯିବାର ସଖୀ ସଂହତି । ।୧୦।
ତା ଯାକ ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣର ।
କେବେ ହେବି ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ।
ଶ୍ରୀରୂପମଞ୍ଜରୀ ଦେବେ କୃପାକରି
ସେ ଅବଶେଷ ଲଭିହେବ ତୃପ୍ତି । ।୧୧।
ରାଗ–କୌଶିକ, ତାଳ–ଏକତାଳ
କୃପା ନ କଲେ କାହିଁକି ଧରିବି ପରାଣ ?
ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର, ହୃଦ ବିହାରିଣୀ ରାଧେ ହୋଇଯିବି ତ ଅକାରଣ ।
ନ ମିଳିବ କେବେ ହେଲେ ଯଦି
ସେବା ଅମଳ ଶ୍ରୀକଞ୍ଜ ଚରଣ ।
ପ୍ରାଣନାଥ ସଖୀ ମଞ୍ଜରୀମାନଙ୍କୁ
ଏହିପାଇଁ ନିତି ଜଣାଣ । ।୧।
ରାସାବସାନରେ କୁସୁମ ବ୍ୟଞ୍ଜନ
ଆଳୀ ଦେଲେ ମୋତେ ଡାକି ।
କୋଟିଏ ଜନ୍ମର ତପସ୍ୟାର ଫଳ
ବ୍ରଜ ପ୍ରାପ୍ତି ଆଉ ନାହିଁକି । ।୨।
କେଶର କୁଞ୍ଜର ପ୍ରାଣେଶ ସଙ୍ଗରେ
ନ ଦେଖିବି ଯଦି ଦୁହିଁକି ।
ଆଖି ବହିବାର ହୋଇଯିବ ସିନା
ଯେମନ୍ତ ଚିତ୍ର ବିରାଟକୀ । ।୩।
ପରମ ଅଭୀଷ୍ଟ ସ୍ୱାମିନୀ ସୁଜୁଷ୍ଟ
ନ ପାଇବ ଯଦି ରସନା ।
ବିଷୟା ବିଷ ଘଟର ଦର୍ବୀ ତୁଲେ
ହୋଇଥିବ ସିନା ତୁଳନା । ।୪।
ବ୍ରଜ ଯୁବରାଜ ପିନ୍ଧାଇ ଥିବାର
ସୁମନସ ସ୍ରଜ ହାରେ ।
ସଜ ସାଜିବାକୁ ଫିଟାଉଁ ସଜନୀ ନ
ଦେବେ ଯଦି ମୋ ହାତରେ ।୫।
ପରମ ଦୟାମୟୀ ନାମ ଶୁଣି
ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟାଶ କରିଛି ସ୍ୱାମିନୀ ।
ଦନ୍ତେ ତୃଣ ଧରି ଭାଷଇ ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ
ହେ କୃଷ୍ଣ-ପ୍ରଣୟିନୀ । ।୬।
ରାଗ–ଆଷାଢ଼ ଶୁକ୍ଳବାଣୀ
ଶ୍ରୀ ରାଧାଗୋବିନ୍ଦ
କେବେ ଦେଖାଇବ ଶ୍ରୀମୁଖଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ଯେ । ।ପଦ।
ରାସ ଅବସାନେ ପୁଷ୍ପ ଶେଯରେ ।
ବିଜେ କରି ଗୋକୁଳେନ୍ଦୁ ଅଙ୍କରେ ।
ପ୍ରାଣନାଥ ହୃଦେ ପହୁଡ଼ିବାର । ।୧।
ନାଗରେନ୍ଦ୍ର ଚାହିଁ ସେ ଶ୍ରୀମୁଖକୁ ।
ହସିବାର ଭିଡ଼ି ରଦ ବାସକୁ ।
ଦେଖି ଲଳିତାଦି ସୁଖସିନ୍ଧୁରେ ।
ରହିଥିବେ ଯେ ମଜ୍ଜି ଆନନ୍ଦରେ । ।୨।
କରୁ ଖସି ପଡ଼ିଲା ସରୋରୁହ ।
ହସି ବିଶାଖା କଲାର ସଂଗ୍ରହ ।
ଦେଖାଇବ ବିହି କେଉଁ କାଳରେ ।
ବିଞ୍ଚୁଥିବି ମୁଁ ପୁଷ୍ପ ବ୍ୟଜନରେ । ।୩।
ଅଙ୍ଗ ପରିମଳରେ ଆସୁଁ ଅଳି ।
ନିବାରିବାର ପ୍ରିୟ କର ଚାଳି ।
ଶ୍ୱାସବଶେ ନାସାପୁଟ ମୁକୁତା ।
ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ଚଳନ ରୁଚିକରତା । ।୪।
କୁଞ୍ଜବିହାରୀ ନେତ୍ର ପୁଣ୍ୟ ପୁଞ୍ଜ ।
ସେହିକ୍ଷଣି ହେଲା ପରି ବିଭ୍ରାଜ୍ୟ ।
ଆହା ନବୀନ କଳା କାଦମ୍ବିନୀ ।
ମଧ୍ୟେ ସ୍ଥିର ହେଲାପରି ଦାମିନୀ । ।୫।
ହସି ଲଳିତା ନିକଟକୁ ଆସି ।
ଚାରୁ ଚିବୁକେ ସ୍ୱକର ନିବେଶି ।
ଉଠାଉଁ ସେ ଶ୍ଳିଷ୍ଠ ବାଣୀ ବାଉଳି ।
କହିବାର ସେ ପ୍ରାଣନାଥ ବୋଲି । ।୬।
ରାଗ–ଫରଜ । ମିଶ୍ରଚାପ ତାଳ
(ପଡ଼ିଯିବନି ଲୋଡ଼ି ମୋତ, ଗୀତ–ପ୍ରତି)
ଦେଖାଇବକି ସତେ ଦଇବ ରାଧାଗୋବିନ୍ଦ ମାଧୁରୀ । ।ପଦ।
ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର ପୁରରେ ରନ୍ଧନ କାଳରେ
ରସବତୀରେ ଶ୍ରୀ ରାସେଶ୍ୱରୀ
ସୁବେଶ ହୋଇ ରମଣ ଆହା ସେ ଚାରି ଈକ୍ଷଣ
ଢଳାଢଳି ହୋଇବାର ଚାତୁରୀରେ । ।୧।
କୁସୁମ ଅବଚୟନ କାଳରେ ଆସି ମୋହନ
ରହିଲେ ଶ୍ରୀ କିଶୋରୀ ଛାମୁରେ
ଗଣ୍ଡଦେଶରେ ବସନ ସଲ୍ଲଜେ କରି ଆଚ୍ଛନ୍ନ
ବଲ୍ଲୀ ଆଡ଼କୁ ଯିବାର ବାହାରି ରେ । ।୨।
ପୁଷ୍ପ ବୋଲି ବନମାଳୀ ଯାଚିଲେ କରି ଅଞ୍ଜଳି
ନ ଅନାଇଁ ତୁନି ହୋଇ ରହି,
ଶାଢ଼ୀ ବାଡ଼ ନଖେ ଘସୁ ଶ୍ୟାମ ନିକଟକୁ ଆସୁ
ଛୁଅନା ବୋଲିବାର ସେ ଓହରି ରେ ଓହରି । ।୩।
ଉଦିତ ନାନା ବିକାର ଭୂଷାରେ ଶ୍ରୀକଳେବର
ଭୂଷିତ ହୋଇ ପ୍ରଣୟ ରୋଷେ,
ଜାଣୁନା ଲଳିତା ସହି ଅଛନ୍ତି ଦେବଟି କହି
ବୋଲିବାର ନଚାଇ ସେ ଭୃବଲ୍ଲୀରେ ଭୃବଲ୍ଲୀ । ।୪।
ମଧୁବ୍ରତ ବେଢ଼ା ପାଶେ ମୋହନ ରହି ପାରୁଶେ
ବାସ ଶେଷେ ନିବାରୁରେ ନିବାରୁ,
ଯାଉଛି ବୋଲି ବାହାରି ହସି ହସି ଶ୍ରୀକିଶୋରୀ
ଚାଳୁଁ ପଦ ଚେଳ ଅଙ୍କେ ସମ୍ବରିରେ ସମ୍ବରି । ।୫।
କରି ଅରଣ୍ୟ ଭ୍ରମଣ ଜଗତ ବଇଲକ୍ଷଣ
ସୁମନସ ସ୍ରଜର ସୁଷମା
କି ଉପମା ରମା ଉମା କି ମଦନ କି ଚନ୍ଦ୍ରମା
ନ ଥିବ ସେ ପରଂବ୍ୟୋମ ସେପାରିରେ ସେପାରି ।୬।
ନାଗକେଶର କୁଞ୍ଜର ରତ୍ନ ଦୋଳର ବେହାର
ସହୀ ସହ କର ଆରୋହଣ
ବୃନ୍ଦା ଧୀରେ ପହଞ୍ଚାଉ ଆହା ହୁଳାହୁଳି ଦେଉ
ଉଚ୍ଛଳନ୍ତା ଆନନ୍ଦାବ୍ଧି ମୋହରିରେ ମୋହରି । ।୭।
ରାଗ–ଝାଞ୍ଜୋଟି । ତାଳ–ମିଶ୍ରଚାପ
(ମୋହନ ନୟନାଞ୍ଚଳ ନାଚିଲାରେ – ପ୍ରତି)
ମାନସରୁ ଯିବ କି ସେ ଭାବନା ।ପଦ।
ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ରୁ ଆଗୋକିଶୋରୀ । ଉଭା ହେବାର ମାଧୁରୀ ।
ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ ମାଧବୀ ମଣ୍ଡପର ଘଟଣା । ।୧।
ଦରାବୃତ ଉପରାଣ । ତଟ ଆବରଣ ।
ପଦ ଅଙ୍ଗୁଳିକି ଘସି କଲାର ବଞ୍ଚନା । ।୨।
ସୁମନ ପିନ୍ଧାଇବାକୁ । ପ୍ରିୟପାଶୁ ଶ୍ରୀମୁଖକୁ ।
ଚାହିଁ ଲାଜେ ଦଂଶିଲାର ଦଶନେ ରସନା । ।୩।
କଉସ୍ତୁଭ ସୀମନ୍ତକ । ଯୋଗହେଉ ଦୁଇଯାକ ।
ଯେ ବିଲୋକିଛି ସେ ଶୋଭା ଜାଣିବ ଯେ ସିନା । ।୪।
ମଦନା ନନ୍ଦଦା କୁଞ୍ଜ । ଜାତି ପାଖୁଡ଼ାରେ ଶେଯ ।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ସଧୀରେ କଲାର ରଚନା । ।୫।
ରାଗ–ଖମାଚ । ଆଦିତାଳ
(ନଭାଙ୍ଗରେ ସୁଭାଙ୍ଗ ଭାରତୀ ହୁଅ ସାହା – ପ୍ରତି)
ମୋ ଦିନ ଯିବା ପରା ଏକା ଏହିପରି ଯେ ।
ପୁଣି ପଦ ସେବା ମୋତେ ଦେବ କି କିଶୋରୀ ଯେ ।୦।
ବୃନ୍ଦାରଣ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ରାଜ୍ଞୀ କୀର୍ତ୍ତିଦା କୁମାରୀ ।
ପରାନନ୍ଦ ଶ୍ରୀମୂର୍ତ୍ତିଙ୍କି ସୁମରି ସୁମରି ଯେ । ।୧।
ଆହା ଶ୍ରୀରାଧିକେ ହା ସ୍ୱାମିନୀ ରାସେଶ୍ୱରୀ ।
ବୋଲି ବୋଲି ଯାଉ ନାହିଁ ଜୀବନ ବାହାରି ଯେ । ।୨।
ବିଜେକଲା ଶୋଭା ପ୍ରିୟ ହୃଦେ ଅପସରି ।
ଦିଶେ ଦିଶେ ଦିଶି ହୃଦ ହେଉଛି ବିଦାରୀ ଯେ । ।୩।
ଆହା କରୁଣା ବାରିଧି ନିକୁଞ୍ଜ ବିଦାରି ହେ ।
ହା କଳ୍ପଲତା ଲଳିତେ ଶ୍ରୀ ରୂପମଞ୍ଜରୀ ଯେ । ।୪।
ଜଗତେ ଚିହ୍ନିଲେନି ବୋଲି ଯାହା କିଙ୍କରୀ ।
କହିବି ସ୍ୱାମିନୀ ଆଉ କାହାକୁ ଗୁହାରି ଯେ । ।୫।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଚାହିଁ ମସ୍ତକରେ ଠାରି ।
ଡାକିଲେ ଉଭାହେବି କି ଛାମୁରେ ଜୁହାରି ଯେ । ।୬।
ରାଗ–ମୋହନ । ରୂପକ–ତାଳ ।
ମୁଁ ଛାଡ଼ିଦେନ୍ତି କି ଦଶା ହେଲେ
ପୁର ପଦ୍ଧତିରେ ଶ୍ରୀଚରଣାବ୍ଜରେ
ମୁଁ ନ ଲୋଟନ୍ତି କି ? ।୧।
ପଦାବ୍ଜରେ ଧୂଳି ଶିରେ ହୋଇ ବୋଳି
ମୁଁ ନ ଗଡ଼ନ୍ତି କି ? ।୨।
ଆନନ୍ଦରେ ପ୍ରେମ ପୀୟୁଷ ସିନ୍ଧୁରେ
ମୁଁ ନ ମଜ୍ଜନ୍ତି କି ? ।୩।
ମୋର ଦଶା ଡୋଳେ ବିଲୋକି ବିକଳେ
ତୋଳନ୍ତେ ନାହିଁ କି ? ।୪।
ହୋଇଲାର ଯୋଗ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣାଙ୍ଗ ରାଗ
ମୁଁ ନ ଲଭନ୍ତି କି ? ।୫।
ପ୍ରତିକରେ ଜୀବ ପ୍ରବେଶ ଉତ୍ସବ
ଘଟନ୍ତା ନାହିଁକି ? ।୬।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣର କୋଟିଜନ୍ମାନ୍ତର
ଦୁଃଖ ରହନ୍ତା କି ? ।୭।
ରାଗ–କାଫି । ତାଳ–ମିଶ୍ରଚାପ
(ମୁହାଁ ମୁହିଁ କିଶୋରଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ମୋରା – ପ୍ରତି)
କେତେ ପରି ଡାକିଲେ କାହିଁକି ବୋଲି ବେଳେ
ଆଜ ସରିକି ଶୁଣାଗଲା ନାହିଁ ଯେ । ପଦ ।
ଶ୍ରୀ ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ଯାବକ ଲେଖିବାର
ପଦାବ୍ଜର କିଙ୍କରୀଜନ ମୁହିଁ ଯେ । ।୧।
ପରାନନ୍ଦ ରୂପଣୀ ପରମ ଠାକୁରାଣୀ
ତୋ ପ୍ରଭୁ ବୋଲି ଗୁରୁ ଦେଲେ କହି ଯେ । ।୨।
ଶଶୀପରି କଳଙ୍କି ସ୍ୱାମିନୀ ହୋଇବ କି
ଚରଣେ ଚିହ୍ନ ପରି ଯିବି ରହି ଯେ । ।୩।
ମଇତ୍ର ପୀୟୁଷର ବଚନ ଶ୍ରୀମୁଖର
ଶୁଭୁ ଲଭିବ ତାପାଦି ବରହି ଯେ । ।୪।
ଦୟାଳୁପଣ ଚିନ୍ତି ପ୍ରତି ଆଶାରେ ନିତି
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ଅଶ୍ରୁ ପୋଛି କହି ଯେ । ।୫।
(ହଟି ବସିଛି କିଶୋରୀ – ପ୍ରତି)
ଦୟାମୟୀ । ଦିଶିବ, ସତେ ଯିବା କାଳରେ ମୋ ଜୀବ ଯିବ ସେ
ବ୍ରଜବିଧୂଙ୍କ ଅଙ୍କରେ ଥିବ ଯେ । ।ପଦ।
ଦନ୍ତେ ଦଂଶି ତୃଣ କରୁଛି ଜଣାଣ,
ପୁଣ ପୁଣ ଏହି ସ୍ତବ ଯେ ।
ଶରଣ ମୁଁ ହୋଇଥିଲି ଶ୍ରୀଚରଣ
ହୃଦେ ମୋର ଉଦେ ହେବ ଯେ ।୧।
ରମଣଙ୍କୁ ନାଗବଲ୍ଲୀ ଯାଚି ଯାଚି
ମୋ ଆଡ଼େ ଡୋଳା ଢାଳିବ ।
କୃପା କଟାକ୍ଷ ପୀୟୁଷ ପଡ଼ି ମୋର
ଅପଘନ ଉଲ୍ଲସିବ ଯେ । ।୨।
ଅକଳଙ୍କ ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ମୁଖଦ୍ୱୟ
ଯେ କ୍ଷଣି ଆଖି ଦେଖିବ ।
କୋଟିଏ ଜନ୍ମର ଦୁଃଖ ଦୂରହୋଇ
ଅନନ୍ଦାଶ୍ରୁ ବୋହିଯିବ ଯେ ।୩।
ଜୟ ଶ୍ରୀରାଧାଗୋବିନ୍ଦ ବୋଲି
ନାମ ବଦନରୁ ଉଚ୍ଚାରିବ ।
ମଥାରେ ଛାମୁକୁ ଡାକିଲା ପରାଏ
ମାନସରେ ଆଭାଷିବ ଯେ ।୪।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ଭଣେ ଶ୍ରୀଗୁରୁଦେବ
ଦତ୍ତ ଦେହେ ପ୍ରବେଶିବ ।
ଅରୁଣ ଅମଳକମଳ ଅଘ୍ରିଂର
ସେବାରେ ନିଯୁକ୍ତ ହେବ ଯେ ।୫।
ରାଗ–ଜଙ୍କରା । ଆଦିତାଳ ।
କର କରୁଣାମୟୀ ରାଧେ ।
ଶରଣ ହେଲି ଚରଣାମ୍ବୁଜେ କିଙ୍କରୀ କରି ।୦।
ପ୍ରିୟଠାକୁ ଯିବାକୁ ରହସ୍ୟ ବୃତ୍ତାନ୍ତକୁ
ନରୋପି ନବକୁଙ୍କୁମ ପଙ୍କ ଗଉରୀ । ।୧।
ବ୍ରଜବିଧୂ ଅଙ୍କରେ ବିଜେ କଲା ବେଳରେ
ସେବିଲା ପରି ମୁଁ ପୁଷ୍ପ ବ୍ୟଜନ ଧରି । ।୨।
ମୋହନ ଦେଇ ଆନ ଆପଣା ସମ୍ଭାହନ
ନିଷେଧିଲେ ନିଯୋଜ ମୋରେ ଶ୍ରୀକେଶୋରୀ ।୩।
ଦୂର ନୋହି ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ସଦାରହି ସଙ୍ଗତେ
ଯାବତ ଶ୍ରୀରଙ୍ଗ ସେବା ମୁଁ କଲାପରି । ।୪।
ଶ୍ରୀକଞ୍ଜାଂଘ୍ରି ସ୍ମରଣ (ପଦ୍ମପାଦ) କରି କରି ପରାଣ
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ବୋଲେ ଯାଉ ଯା ବାହାରି ।୫।
ରାଗ–କୀରବାଣୀ । ଡାଳ–ମିଶ୍ରଚାପ
(ଜଣାପଡ଼ିଲାରେ ବଣାମୃଗାକ୍ଷି ତୋ ଚାଲି – ପ୍ରତି)
କେଣେ ନ ଶୁଣ ଯେ ଡାକୁଥିଲେ ଏତେ ପରି
ପରିଚୟ ଦେଲେ ସୁନ୍ଦରପଣ ମୁଁ ପଳାଇଯିବି କି ଧରି ?
ଶ୍ରୀଗୁରୁଦେବ ଦତ୍ତକଲା କଥାରେ ଆଶା ଅନେକ ବଢ଼ିଲା ।
ଅକଳଙ୍କପୂର୍ଣ୍ଣ ଶରଦ ଚନ୍ଦ୍ରମା
ମୁଖ ଥରେ ନ ଦିଶିଲା । ।୧।
ଶୋଡ଼ଷ ନାମ ମନ୍ତ୍ରାର୍ଥାନୁସାରେ
ନିତ୍ୟ ଦାସୀ ଯେ ଯାହାର ।
ପରାର୍ଦ୍ଧକାଳ ବ୍ରହ୍ମାର ସରିଲାନି
ଆହୁରି ନେଉଛ ଦୁର । ।୨।
ହେ ଶ୍ରୀନାଗରେନ୍ଦ୍ର ବୃନ୍ଦାବନଚନ୍ଦ୍ର
ହେ ଗୋଷ୍ଠଶ୍ୱର ତନୁଜ ।
ଶ୍ରୀରାଧା ଜୀବନ ନୂତନ ମଦନ
ବ୍ରଜ ନବ ଯୁବରାଜ । ।୩।
ଧୃତବଂଶୀ ନେତ୍ର ପବିତ୍ର ଚରିତ୍ର
ହେ ଶ୍ରୀବ୍ରଜେଶ୍ୱରୀ ପୁତ୍ର ।
ଶତପତ୍ର ନେତ୍ର ମୁଦିରାଭ ଗାତ୍ର
ହେ ଗୋକୁଳାରଣ୍ୟ ମିତ୍ର । ।୪।
ମାଗୁନାହିଁ କିଛି ମନେ ମାତ୍ର
ଅଛି ଆଖି ପୂରାଇ ଦେଖିବି ।
କୃପାକଲେ ତୁମ୍ଭ ପ୍ରାଣବନ୍ଧୁ ରାଧା
ପଦାବ୍ଜ କିଙ୍କର ହେବି । ।୫।
ଶ୍ରୀକିଶୋରୀମଣି ମାନ କରିଥିଲେ
ବିଲୋକି ଆପଣା ଦୋଷ ।
ତୁମ୍ଭପାଇଁ ଲଳିତାଙ୍କ ପାଦେ ପଡ଼ି
ଛଡ଼ାଇ ଦେବି ଯେ ରୋଷ ।୬।
ଆଣି ଦେଉଥିବି ମୋ ସ୍ୱାମିନୀ
ଶ୍ରୀହସ୍ତର ଗୁନ୍ଥା ଫୁଲମାଳା ।
ତମ୍ଭେ ସଜାଡ଼ି ଦେବାର ଝରା ନେଇ
ଦେଇ କହିବି ସଙ୍ଖୁଳା । ।୭।
ବିଜେ କରିଥିଲାବେଳେ ଶ୍ରୀକୀର୍ତ୍ତିଦା
ଜେମା ତୁମ୍ଭ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗରେ ।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ତାମ୍ବୁଳ ଭାଙ୍ଗି ଲାଗି
କରାଉଥିବ ଛାମୁରେ । ।୮।
ରାଗ–କଲ୍ୟାଣୀ । ରୂପକ ତାଳ ।
(ରାତି ପାହିଗଲା ହେ ହାତୀ – ପ୍ରତି)
ଏଡ଼େ ଭାଗ୍ୟ ମୋର ହେବ କି ?
ହେବି ବୃନ୍ଦାବନେଶ୍ୱରୀ ସେବକୀ ।
ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଦତ୍ତ ବୀଜମନ୍ତ୍ର କଳପବଲ୍ଲୀରେ
ପ୍ରେମଫଳ ଫଳିବ କି ? ।୦।
ଶ୍ରୀସ୍ୱାମିନୀଙ୍କର ଯାବତ ।
ଅଷ୍ଟକାଳ ସେବା ସନ୍ତତ ।
ଶ୍ରୀରୂପମଞ୍ଜରୀ ଆଜ୍ଞା ଶିରେ ଧରି କରିବି,
ମନୋରଥ ପୂରିବ କି ? ।୧।
ବ୍ରଜରାଜ କୁଳଚନ୍ଦ୍ରମା ।
ଦୋଷୁ କରିବାପାଇଁ କ୍ଷମା ।
ଲଳିତାଙ୍କ ପଦାବ୍ଜେ ପଡ଼ି ଜଣାଇବା
ଶୁଭଦଶା ସମ୍ଭବିବ କି ? ।୨।
ଗୋଷ୍ଠେଶ୍ୱରୀ କୋଳରେ ଧରି ।
ବଧୂ ସଧେ ଲାଳନା କରି ।
ସ୍ନେହେ ଅଶ୍ରୁପୋଛୁ ସ୍ୱେଶ୍ୱରୀଙ୍କ
ଲଜ୍ଜା ନମ୍ରମୁଖ ବିହି ଦେଖାଇବ କି? ।୩।
ରାସ ରସାମୃତାବ୍ଧି ବିଧୂ ।
ଅଙ୍କରେ ଜଟିଳାଙ୍କ ବଧୂ ।
ବିଜେକରିବାର ଦେଖି ମୋ ଆଖିର
ସୁଖଅକୂପାର ଉଛୁଳିବ କି ? ।୪।
ହୃଦେ ଧରି ସେ ଦୁଇ ରୂପ ।
ଶ୍ରୀମଞ୍ଜରୀ ସଖୀ କଳାପ ।
ବୋଲେ ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ ମୁଖେ
ଶ୍ରୀରାଧାକୃଷ୍ଣ ବୋଲି ଜୀବ ବରଜୀବ କି? ।୫।
(ଆଳି । କେଶର କୁଞ୍ଜରୁ ଅଇଲୁ କି ? – ପ୍ରତି)
କଳ୍ପେ ଜୀଇଥିଲେ କିସ କରିବ ରେ
ସଂକଳ୍ପ ଯଦି ଥରେ ନ ପୂରିବ ରେ । ।୦।
ବୃନ୍ଦାବନ ଅପ୍ରାକୃତ । ମଦନ ବଚନାମୃତ
ଯା ଶ୍ରୁତି ପଥରେ ନ ସଞ୍ଚରିବ ରେ । ।୧।
ନୀଳୋତ୍ପଳ ମୃଗମଦ । ଶ୍ୟାମଳ ତନୁ ଆମୋଦ
ବାୟୁ ଯା ନାସାରେ ନ ପ୍ରସରିବ ରେ । ।୨।
ଶଶୀ ଶୋଭା କୃଶ କରି । ବଂଶୀ ବସା ମୁଖ ଶିରି ।
ଯା ଈକ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ ନ ବିହରିବ ରେ । ।୩।
ସୁଧା ଗର୍ବ ଗର୍ବୀକୃତ । ହରି ତାମ୍ବୁଳ ଚର୍ଚ୍ଚିତ ।
ଲବ ନ ଲଭି ଯେ ଦିନ ହରିବ ରେ । ।୪।
ପରାର୍ଦ୍ଧ ବିଧୂ ଶୀତଳ । ମୋହନ ଶ୍ରୀବକ୍ଷସ୍ଥଳ ।
ସ୍ୱପ୍ନେ ହେଲେ ସ୍ପରଶି ନ ପାରିବ ରେ । ।୫।
ଗୋପାଳକୃଷ୍ଣ କହଇ । ସେ ପାଦପଦ୍ମ ନ ପାଇ ।
କାହିଁପାଇଁ ପ୍ରାଣ ଆଉ ଧରିବ ରେ । ।୬।